نخ جراحی مونوکریل پلاس (Monocryl Plus) نوعی نخ جراحی استریل، قابل جذب و منوفلمنت می باشد که از یک کوپلیمر گلیکولید و ε-کاپرولاکتون تهیه شده است. کوپلیمر پلی گلی کاپرون آنتی ژنیک نمی باشد و در طول واکنش فقط یک واکنش التهابی جزئی در بافت ایجاد می کند. استحکام این نخ شبیه به استحکام نخ های نایلونی می باشد.
نخ مونوکریل پلاس آنتی باکتریال (ضد باکتری) می باشد و برای بخیه های زیرجلدی ایده آل می باشد. تحقیقات انجام شده نشان می دهد که این نخ از هجوم و نفوذ باکتری به بافت آسیب دیده جلوگیری می کند.
مزایای مهم نخ جراحی مونوکریل پلاس
- دوام و پایداری
- عبور راحت از بافت
- جلوگیری از نفوذ باکتری به زخم و بافت برش یافته
- زیبایی پوست
- پشتیبانی قوی
- قدرت ماندگاری زیاد
کاربرد نخ جراحی مونوکریل پلاس
مونوکریل پلاس بیشتر در جراحی های زیر مورد استفاده قرار می گیرد:
- بستن پوست
- واژن و رحم
- چربی زیرجلدی
- مثانه و مجاری ادرار
- صفاقی، معده و روده
این نخ به صورت بی رنگ و بنفش موجود می باشد. ساختار نخ مونوکریل باعث می شود که دارای واکنش پذیری بافتی کمی باشد و استحکام کششی خود را طی 7 تا 14 روز حفظ کند.
تغییرات نخ مونوکریل پلاس در طول ترمیم بافت
( بدون رنگ )
نخ جراحی مونوکریل پلاس (Monocryl Plus) بی رنگ پس از گذشت 1 هفته 50 درصد استحکام کششی خود را حفظ می کند که این درصد بعد از گذشت 2 هفته به 20 درصد می رسد. در نهایت بعد از گذشت 3 هفته استحکام کششی خود را به طور کامل از دست می دهد.
( بنفش رنگ )
نخ مونوکریل بنفش پس از گذشت 1 هفته 60 درصد استحکام کششی خود را حفظ می کند که این درصد بعد از گذشت 2 هفته به 30 درصد می رسد. در نهایت بعد از گذشت 4 هفته استحکام کششی خود را به طور کامل از دست می دهد.
* نخ بخیه مونوکریل پلاس طی 90 تا 120 روز به طور کامل هیدرولیز و جذب بدن می شود.
نخ بخیه مونوکریل پلاس به گونه ای طراحی شده است که :
به مدت 7 تا 14 روز از زخم پشتیبانی می کند.
از زخم و بافت برش یافته در برابر عفونت های جراحی زیر محافظت می کند:
- استافیلوکوکوس اورئوس
- استافیلوکوک اپیدرمیدیس
- استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم در برابر متی سیلین (MRSA)
- کلبسیلا پنومونیه
- اشرشیا کولی
استفاده از ساختار پلیمری واکنش بافت را در حین جذب به حداقل می رساند.
اقدامات احتیاطی
- کسانی که برای بستن زخم از نخ های آنتی باکتریال استفاده می کنند، ابتدا باید با روش های جراحی و تکنیک های مربوط به نخ های قابل جذب آشنا شوند چون ممکن است نوع و محل زخم متفاوت باشد و برای پوشش این زخم به جای روش های عادی، از یک روش مختلف استفاده شود.
- پزشکان و جراحان باید قبل از انتخاب نخ و انجام بخیه، وضعیت بدنی بیمار را در نظر بگیرند چون ممکن است استفاده از نخ آنتی باکتریال و قابل جذب برای بیماران مسن یا کسانی که دچار سوءتغذیه هستند و ناتوانی هایی دارند مناسب نباشد چون شرایط لازم برای استفاده از این نخ را برای بهبودی زخم خود ندارند.
- ارگان های داخل بدن به اشیاء خارجی حساس می باشند به همین دلیل مجاورت و تماس طولانی مدت اعضای بدن با یک شی خارجی صد در صد منجر به مشکل می شود. به طور مثال تماس طولانی مدت نخ بخیه با اعضای دستگاه ادراری بدن به مرور زمان منجر به تشکیل سنگ ادراری یا کلیه می شود.
- توجه به نوع زخم و آلودگی های اطراف آن مهم می باشد به همین دلیل قبل از انجام بخیه باید آلودگی های موجود در ابزار بخیه و اطراف پوست یا بافت به طور کامل تمیز شوند تا بخیه به درستی بافت را ببندد و احتمال عفونت ناشی از بخیه هم به حداقل برسد.
- نخ مونوکریل پلاس قابل جذب می باشند و پزشک باید هنگام انجام بخیه قسمت مورد نظر را به خوبی بررسی کند و نواحی که زیاد دچار کشش می شوند و فشار زیادی احساس می کنند نیاز به نخ غیر قابل جذب دارند تا پشتیبانی از زخم یا برش آن ناحیه، بیشتر باشد.
- نخ های استفاده شده یا نخ هایی که قبلاً از جعبه بیرون مانده اند، باید دور انداخته شود و از آنها برای بخیه بیماران استفاده نشود چون ممکن است در معرض آلودگی و میکروب قرار گرفته باشند و احتمال عفونت در بدن بیمار را بالا ببرند.
- این نخ آنتی باکتریال می باشند و نباید از این نخ ها برای بخیه و جراحی کسانی که دچار برخی از حساسیت های خاص نسبت به مواد آنتی باکتریال هستند، استفاده شود.
