برانکارد آمبولانس

از جمله تجهیزات بسیار مهم در عملیات امداد و نجات انواع برانکارد آمبولانس نامیده می شود. در واقع این وسیله با توجه به طراحی که دارد برای حمل بیماران و مصدومان گزینه بسیار مناسبی است. با توجه به پیشرفت علم پزشکی این لوازم و تجهیزات به صورت پیشرفته و در انواع متفاوتی تولید می شوند تا در حین انجام عملیات نجات، شرایط لازم برای راحتی بیماران را ایجاد کنند. به همین دلیل در این مقاله می خواهیم انواع برانکارد آمبولانس و ویژگی های آنها را مورد بررسی قرار دهیم.

انواع برانکارد آمبولانس چه کاربردی دارند؟
حتما همه شما برای یک بار هم که شده، این تجهیزات را از نزدیک مشاهده کرده اید. همانطور که می دانید این لوازم برای حمل بیماران و مصدومانی که قادر به راه رفتن نیستند، طراحی شده است. در شرایط اورژانسی ممکن است شکستگی یا بیهوشی رخ دهد. در این صورت بنا به شرایطی که حادثه در آنجا اتفاق افتاده است، از نوع خاصی از انواع برانکارد آمبولانس استفاده می کنند. در واقع دسته بندی این تجهیزات با توجه به کارایی که دارند، انجام می شود. بنابراین نمی توان از هر نوع برانکارد آمبولانسی در مواقع اضطراری استفاده کرد. این تجهیزات در سه دسته بندی زیر قرار می گیرند:

    برانکارد چرخدار
    برانکارد بدون چرخ یا بسکت
    برانکارد تاشو

هر کدام از این دسته بندی ها خود دارای انواع متفاوتی از برانکاردها می شوند که در این مقاله قصد داریم به صورت کلی انواع برانکارد آمبولانس را مورد بررسی قرار دهیم.

برانکارد چرخدار
نوعی از برانکاردهای آمبولانس است که امکان جا به جایی بیمار را فراهم می کند. این برانکارد ها یکی از پیشرفته ترین انواع برانکارد آمبولانس مطرح می شوند. در واقع سیستمی که در برانکارد چرخدار تعبیه شده است، بسیار کاربردی است و در شرایطی که نیاز به حمل سریع بیمار به بیمارستان باشد، از آن استفاده می شود.
این تجهیزات دارای چرخ های متحرک هستند که از این طریق حرکت برانکارد صورت می گیرد. این چرخ ها توسط ریل ها و غلتک های مجهز، به حرکت راحت تر و سریع تر برانکارد کمک می کنند. در مواقعی که سطح زمین صاف است و هیچ گونه مانعی برای حرکت این برانکاردها وجود ندارد، استفاده از آنها در سرعت عمل تیم امداد تاثیر فوق العاده ای خواهد گذاشت.
زمانی که نیاز به قرار گیری بیماران در این برانکارد ها باشد، با جمع کردن پایه های آن این عمل به راحتی صورت می گیرد. در چنین مواقعی برانکارد را تا سطح زمین جمع می کنند که بیمار و مصدوم با کمترین حرکت روی آن قرار داده شوند. همچنین برای قرار دادن آنها در آمبولانس نیز پایه های آن جمع می شود. این قابلیت سبب شده است که این برانکاردها در بین انواع برانکارد آمبولانس اهمیت بالایی داشته باشند.

ویژگی های برانکارد چرخدار

    دارای چرخ های تاشو
    کمربند ایمنی در زمان حرکت مصدوم
    از جنس آلومینیوم محکم و با دوام
    دارای ترمز برای جلوگیری از حرکت چرخ ها در زمان استقرار
    دارای بدنه ای برزنت و بدون جذب خون و مایعات
    طراحی جمع و جور برای قرار گیری در داخل آمبولانس
    دارای محافظ در اطراف برانکارد برای جلوگیری از افتادن بیماران
    تحمل وزن تا 200 کیلوگرم

برانکارد بدون چرخ یا بسکت
این برانکاردها به گونه ای طراحی می شوند که امکان استفاده از آنها در شرایط سخت مانند مکان هایی که وقوع حادثه در ارتفاع، غرق شدن در آب و تصادفات در دره یا مسیر های سنگلاخی رخ می دهد، وجود داشته باشد.
همچنین امکان وصل کردن این برانکاردها به  تجهیزات هلی کوپتر نیز وجود دارد. در واقع این برانکارد ها دارای وزنی سبک هستند تا به راحتی حمل بیمار توسط آنها به آمبولانس صورت گیرد. جنس بدنه برانکارد بسکت از فلز آلومینیوم است تا در عین سبکی، مقاومت بالایی را از خود نشان دهد.
برای جلوگیری از ایجاد صدمات بیشتر به بیماران در محل قرار گیری آنها تشک هایی نرم و از جنس پلاستیک قرار گرفته می شود تا هیچ گونه مایعات و خونی را به خود جذب نکنند و تمیز کردن آنها به راحتی صورت گیرد. در دور تا دور این مدل از انواع برانکارد آمبولانس دسته هایی از ساختار خود بدنه قرار داده شده است تا تیم امداد بتوانند از این طریق بیمار را سریع تر حمل کنند.

ویژگی های برانکارد بدون چرخ یا بسکت

    بدون چرخ
    قابل حمل به صورت دستی
    تحمل وزن تا 170 کیلوگرم
    دارای جنس فلزی محکم و ضد ضربه
    امکان حمل در شرایط سخت
    داری کمربند های نگهدارنده محکم
    دارای تشک های قابل جا به جایی

برانکارد تاشو
این برانکارد ها همانطور که از نام آنها مشخص است، قابلیت تا شدن دارند. با توجه به ویژگی های منحصر به فردی که در این برانکارد ها وجود دارد، می توان گفت که این نوع از تجهیزات اورژانسی در شرایط و موقعیت های متفاوتی قابل استفاده است.
مواد و متریالی که در ساخت این تجهیزات استفاده می شود، بسیار محکم و با دوام هستند تا از بیمار و مصدوم در شرایط سخت محافظت کنند. مهمترین متریالی که در ساخت این نوع از برانکارد ها مشاهده می شود، آلومینیوم و برزنت است.
در واقع اسکلت برانکارد های تاشو از جنس فلز آلومینیوم مقاوم و جایگاه قرار دادن بیمار از جنس برزنت است تا به راحتی امکان تا شدن آن فراهم شود. همچنین متریال برزنتی ضد لک و پارگی هستند و قابلیت کشسانی فوق العاده ای را از خود نشان می دهند.
 معمولا این برانکارد ها در سه قسمت تا می شوند و امکان جمع کردن آنها وجود دارد. این ویژگی سبب می شود تا حمل آنها به نواحی که دسترسی به انواع برانکارد آمبولانس به خصوص برانکارد چرخدار امکان پذیر نیست، راحت تر شود.

ویژگی های برانکارد تاشو

    دارای کیف نگهدارنده قابل حمل
    امکان تبدیل به صندلی
    داری اهرم قفل شونده
    کمربند ایمنی
    طراحی سبک و کم وزن
    پایه نگهدارنده برای قرار دادن بیمار روی زمین
    دارای قابلیت تا شوندگی
    دسته مخصوص برای حمل بیمار

در این مقاله انواع برانکارد آمبولانس را مورد بررسی قرار دادیم تا شما را با مزیت ها و ویژگی های هر کدام از آنها آشنا کنیم. این تجهیزات یکی از مهمترین لوازم ضروری غیر پزشکی هستند که بدون آنها حمل بیماران به بیمارستان با سختی همراه می شود. در واقع این لوازم و تجهیزات برای جلوگیری از حرکت مصدومان و رسیدن آسیب های بیشتر به آنها طراحی شده اند.

برانکارد

معرفی انواع برانکارد و بررسی کاربردها و ویژگی های هر کدام

در صورت وقوع حادثه احتمال اینکه بیمار و یا مصدوم دیگر قادر به حرکت نباشد بسیار زیاد است. برانکارد، یکی از تجهیزات کمک های اولیه است که توسط متخصصان کمک های اولیه و امدادگران اورژانس استفاده می‌شود که امکان جابجایی مصدوم و یا بیمار و انتقال او را به بیمارستان فراهم می‌کند. در حرفه پزشکی از تخت‌ها برای حمل مصدوم در مواقعی که ناتوان است استفاده می‌شود؛ زیرا در چنین شرایطی بیمار دیگر نمی‌تواند راه برود، حرکت کند و یا حتی ممکن است بیمار بی‌هوش باشد. برخی از احتمال صدمات از جمله احتمال آسیب به گردن، نیاز به استفاده از آن را افزایش می دهد. در ادامه قصد داریم در مورد انواع تخت‌ها و کاربرد هر یک مطالبی ارائه دهیم. انواع برانکارد عبارت‌اند از:

1: برانکارد آمبولانس

2: برانکارد ریکاوری

3: برانکارد بسکت

تخت آمبولانس

برانکارد آمبولانس چیست و چه کاربردی دارد؟

برانکارد آمبولانس یکی از تجهیزات پزشکی است که برای حمل و نقل فرد در حالت درازکش استفاده می‌شود. این تخت به‌طور ویژه برای حمل و نقل در آمبولانس طراحی شده است. تخت آمبولانس زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که مصدومی نیاز به انتقال به بیمارستان داشته باشد. می‌توان آن را توسط دو امدادگر، حمل کرد. تخت آمبولانس را می‌توان به‌راحتی روی چرخ‌ها حرکت داد.

تخت آمبولانس از یک فلز سبک، معمولاً آلومینیوم، ساخته شده است و دارای یک سطح صاف است که فرد می‌تواند روی آن دراز بکشد. دارای دسته‌های حمل در هر انتها است تا امدادگران بتوانند به‌راحتی آن را بلند کنند. تخت‌ها را گاهی برای راحتی بیمار با لایه‌ای نسبتا نرم می‌پوشانند؛ اما بسته به آسیب، مانند آسیب ستون فقرات، از انواع بدون پوشش آن‌ها استفاده می‌شود.

این وسیله حمل بیمار به‌گونه‌ای طراحی شده است که داخل آمبولانس جای می‌گیرد. به دلیل محدودیت فضا و وزن، برانکاردها تا حد امکان کوچک ساخته می‌شوند، اما به ‌اندازه کافی بزرگ هستند که یک فرد قد بلند را حمل کنند. این نوع تخت‎‌ها دارای ویژگی‌های خاصی هستند که موجب تمایز آن‌ها با سایر تخت‌ها می‌شود. این تخت‌ها از داخل آمبولانس جدا شده و مجددا در آمبولانس قفل می‌شوند. استفاده از تخت آمبولانس روشی بسیار سریع و پایدار برای انتقال بیمار است؛ بنابراین، اغلب در مکان‌هایی که استفاده از آن میسر است اولین انتخاب امدادگران برای حمل بیمار، تخت آمبولانس است.

تخت ریکاوری

برانکارد ریکاوری چیست و چه کاربردی دارد؟

برانکارد ریکاوری نوعی تخت‌ بیمارستان است که برای جابجایی بیمار یا مجروح، در حالت خوابیده یا گاهی اوقات در وضعیت نشسته استفاده می‌شود. عمدتاً در بیمارستان‌ها یا مراکز بهداشتی برای انتقال بیمار بین بخش‌های مختلف استفاده می‌شود. همچنین در فضای باز، به‌ویژه توسط امدادگران، برای انتقال بیماران به مراکز پزشکی استفاده می‌شود. این تخت‌ها از نظر عملکرد متفاوت هستند؛ اما همه تخت‌های ریکاوری به‌گونه‌ای طراحی‌شده‌اند که بیماران بتوانند روی آن‌ها احساس راحتی کنند. زمانی که فردی در حال بهبودی از یک آسیب است، باید تخت مناسبی داشته باشد. برانکارد ریکاوری دارای ویژگی‌هایی است که می‌تواند نیازهای خاص بیمار را برآورده کند و سلامت و در عین حال راحتی را برای او فراهم کند.

تخت‌های ریکاوری انواع مختلفی دارند اما تقریباً همه آن‌ها قابل تنظیم هستند. توانایی بالا بردن سر و ناحیه انتهای تخت برای راحتی و سلامتی بیمار ضروری است. با تنظیم تخت می‌توانید فشار وارد شده بر بدن بیمار را کاهش دهید و به کاهش احتمال زخم بستر در بیمار کمک کنید. تغییر موقعیت همچنین به بهبود گردش خون کمک می‌کند و شرایط راحت‌تری را برای بیمار فراهم می‌کند. این نوع تخت‌ها قابل شستشو می‌باشند؛ همچنین چرخ‌های آن‌ به گونه‌ای طراحی شده است که به راحتی حرکت کند. موضوع ایمنی برای کسانی که برای مدت طولانی در تخت بستری هستند از اهمیت بالایی برخوردار است و این نوع تخت‌ها برای به حداکثر رساندن ایمنی بیماران طراحی‌ شده‌اند. این نوع تخت برای افزایش ایمنی بیمار دارای نرده‌هایی در دو طرف است.

نکته: برای اطمینان از ایمنی انواع برانکارد حتماً آن‌ها را از مراکز معتبر خریداری نمایید. برای این منظور ما فروشگاه تجهیزات پزشکی "سدان مد" را به شما پیشنهاد می کنیم.

تخت بسکت

برانکارد بسکت چیست و چه کاربردی دارد؟

برانکارد بسکت نوع دیگری از انواع تخت است که حالتی مانند یک سبد دارد. کارکرد آن بلند کردن مجروحین و بیماران از سطح زمین است؛ یعنی امدادگران می‌توانند مصدوم یا بیمار را به‌وسیله آن از روی زمین بلند کرده و به‌راحتی به تشک ایموبلایزر وکیوم منتقل کنند. این تخت به عنوان بالابر نیز استفاده می‌شود و دارای دو بخش قابل جدا شدن است. دو قفل واقع در پایین و بالای تخت وجود دارد که به آن این امکان را می‌دهد تا به دو بخش مجزا از هم تقسیم شود. این بخش‌ها دارای تیغه‌های منحنی هستند که قابل تنظیم است. تخت بسکت محور سر و گردن را در ایمن‌ترین حالت حفظ می‌کند. اگر مصدوم در مکانی مانند صخره و کوه باشد این نوع تخت برای جابجایی و انتقال او به بیمارستان استفاده می‌شود. برای افزایش ایمنی مصدوم بندهایی برای محکم کردن بیمار بر روی این نوع تخت‌ها طراحی شده است. این نوع تخت حمل بیمار حدود 8 کیلوگرم وزن دارد و می‌تواند تا 200 کیلوگرم را تحمل کند، همچنین نسبت به تمام مایعات بدن بی‌اثر است.

برانکارد بسکت به دلیل سبکی، سهولت استفاده و مقاومت بالا، امکان مداخله در سریع‌ترین زمان ممکن در صحنه وقوع حادثه را حتی در سخت‌ترین مکان‌ها فراهم می‌کند. بسته به مدل انتخاب ‌شده می‌توان از این وسیله برای بلند کردن قربانی و سپس برای انتقال او به مراکز درمانی در حالت خوابیده و ثابت استفاده کرد. انواع تخت بسکت از تشدید وخامت حال بیمار جلوگیری می‌کنند. حمل این تخت به مداخله یک تیم متشکل از حداقل 2 امدادگر و اغلب بیشتر نیاز دارد تا برانکارد را راحت‌تر بلند کرده و حمل کنند و آن را در حالت افقی نگه دارند.

کلام پایانی

برانکارد، وسیله‌ای برای حمل بیمار و یا مصدومی است که قادر به حرکت نیست. استفاده از انواع تخت‌ها باعث می‌شوند مصدوم از انجام حرکات غیرضروری بی‌نیاز شود؛ زیرا این حرکات می‌تواند وضعیت او را وخیم‌تر کند. تخت‌ها انواع مختلفی دارند که موارد استفاده از آن‌ها را از یکدیگر مجزا می‌کند. هر یک از انواع تخت‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که کاربرد مخصوص به خود را دارند. برخی از آن‌ها قابل تنظیم هستند و برخی دیگر سبک و قابل‌حمل هستند.

"سدان مد" عرضه کننده انواع تجهیزات پزشکی با رعایت حداکثر استاندارد، آماده ارائه خدمات به شما عزیزان می‌باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر و سفارش انواع برانکارد می‌توانید با شماره تلفن‌های ما تماس حاصل نمایید. همچنین می‌توانید نظرات و پیشنهادات خود را در رابطه با مطالب ارائه‌شده در مورد انواع برانکارد برای ما ارسال کنید.

تجهیزات امداد و نجات

تجهیزات امداد و نجات

در دنیایی که ما زندگی می‌ کنیم حادثه ها و سانحه های مختلفی روی می دهد و خواه ناخواه متاسفانه مردم را دچار صدمات و ضربات احتمالی، ناگوار و مختلفی می نماید. ولی اگر امدادگران و کادرهای درمان آمادگی لازم را داشته باشند و از تجهیزات امداد کامل و مجهز بهره مند گردند، حادثه ها و اتفاق های ناگوار به بهترین شکل ممکن کنترل شده و خاتمه می یابند.

آگاهی کامل از لیست تجهیزات امداد و تجهیزات آمبولانس و تهیه و خرید آنها، اولین مرحله مقابله با بروز اتفاقات و حوادث ناگوار و غیرقابل پیشبینی است. چراکه با داشتن هر کدام از لوازم امدادی و آشنایی با نحوه کار آنها، در صورت بروز هر حادثه ای به بهترین شکل ممکن با آن مقابله می کنید و زندگی و حیات دوباره را به بیماران و مصدومان زیادی باز می گردانید. وسایل و تجهیزات امداد و نجات به سه دسته تقسیم می شوند.

• تجهیزات شخصی و انفرادی امدادگران و نجات دهندگان
• تجهیزات نجات
• تجهیزات امداد و کمک های اولیه

در ادامه مطلب به طور کامل به هر سه دسته وسایل و تجهیزات امداد و نجات، تجهیزات شخصی امدادگر و جعبه کمک های اولیه و هر چه که در هنگام بروز حوادث و اتفاقات نیاز است، اشاره خواهیم کرد.

تجهیزات شخصی امدادگر

به تجهیزات و وسایل شخصی که امدادگر و نجات دهنده خود تهیه و استفاده می کند تجهیزات امدادگر گفته می شود. این تجهیزات شامل کوله پشتی، کیسه خواب، پتو، پوتین یا کفش مناسب، لباس امدادی برای فصل های مختلف سال، چراغ قوه، ماسک محافظ، جعبه کمک های اولیه انفرادی، غذای غیر قابل فاسد شدن تا مدت زمان 24 ساعت و وسایل شخصی و بهداشتی خواهد شد.

تجهیزات امداد و نجات توسط چه کسانی استفاده می شود؟

عمل امداد و نجات توسط ارگان‌ ها و سازمان های مختلفی انجام می شود. آتش نشان ها، سازمان هلال احمر و گروه های امدادی و مراکز درمانی اقدام به امداد و نجات بیماران و مصدومان می نمایند و با توجه به شرایط و مکان مورد نظر، خدمات خود را ارائه می دهند.

در هر صورت تمامی گروه ها و سازمان های امداد و نجات در انجام کارها و وظایف خود به استفاده از تجهیزات امداد و نجات و کیف کمک های اولیه نیاز دارند. علاوه بر این، در بسیاری از کارخانجات، کارگاه‌ ها و اماکنی که در شرایط خاص مشغول به فعالیت هستند، به تجهیزات امداد همچون جعبه کمک های اولیه و جامبگ نیاز پیدا می کنند.

تجهیزات امداد و نجات چیست ؟

تجهیزات امداد و نجات به وسایل و ابزارهایی گفته می شود که در شرایط خاص و بحرانی همچون سوانح رانندگی، وقوع بلایای طبیعی همچون سیل، زلزله و آتش سوزی و... برای نجات جان بیماران و مصدومان مورد استفاده قرار داده می شوند، گفته می شود.

تجهیزات امداد به بخش های مختلفی تقسیم می شوند و هر کدام در شرایط و مکان های خاص خود کاربرد دارند. اما در هر حال تمامی آنها مورد نیاز هستند و با توجه به نوع حادثه، شدت وخامت حال بیمار و مصدومین به کار گرفته می شوند. اما بهتر است بدانید که تجهیزات امداد و نجات از تنوع بسیار بالایی برخوردار هستند و همانطور که اشاره کردیم به گروه های مختلف همچون:

• تجهیزات امداد و نجات کوهستان
• تجهیزات امداد و نجات هلال احمر
• تجهیزات آمبولانس

تقسیم می شوند.

اما به خاطر داشته باشید که بعضی از تجهیزات امداد هر سه دسته بندی با هم مشترک هستند و در هر شرایطی مورد نیاز خواهند بود.

لیست تجهیزات امداد و نجات

1. سه پایه نجات: سه پایه یکی از مهمترین تجهیزات امداد است که جهت نجات فرد و مصدوم از چاله، چاه یا گودال استفاده می شود. همچنین برای پایین رفتن و بالا رفتن امدادگران به داخل چاله و مکان های مورد نظر نیز کاربرد دارد.
2. نردبان طنابی یا پله طنابی: این وسیله جهت بالا رفتن و پایین آمدن امدادگر از ساختمان و خانه های بلند استفاده می شود و در بیشتر مواقع نیز برای بالا و پایین رفتن امدادگر و بیمار به داخل هلیکوپتر مورد استفاده قرار می گیرد. نردبان طنابی از استحکام و انعطاف پذیری بالایی برخوردار است و وجود آن در میان تجهیزات امداد و نجات امری ضروری به نظر می رسد.
3. طناب نجات: این ابزار یکی از تجهیزات بسیار مهمی است که همواره امدادگران آن را همراه با خود حمل می کنند. طناب های نجات از استحکام، ایمنی و کیفیت ساخت بسیار بالا برخوردار هستند و در قسمت هر دو سر آنها دستگیره های اتصال قرار داده می شود. طناب نجات در دو نوع افقی و عمودی طراحی و ساخته می شود و در عملیات های امداد و نجات مختلف مورد استفاده قرار می گیرد.
4. انواع مختلف نردبان امداد و نجات: نردبان های امدادی به انواع و اقسام مختلفی تقسیم می شوند و در شرایط مختلف کاربرد دارند. این نردبان ها شامل نردبان کشویی، نردبان تلسکوپی، نردبان چنگکی و غیره می شوند.
5. تشک نجات: تشک نجات یکی از تجهیزات امداد و نجات بسیار مهم و ضروری است که بیشتر در تجهیزات امداد و نجات آتش نشانی مورد استفاده قرار می گیرد. تشک نجات دارای ابعاد و اندازه های مختلف است و با توجه به نوع عملیات انتخاب و استفاده می شود. این نوع تشک ها برای امداد رسانی در مواقع حریق و آتش سوزی و نجات افراد در ساختمان های بلند کاربرد دارند.
6. ست کوهنوردی: کوهنوردی یکی از ورزش های محبوب است که خطرات و اتفاقات مختص به خود را دارد. از این رو کوهنوردها بایستی در میان کوله پشتی و کیف خود ست کامل کوهنوردی را قرار دهند و همواره همراه خود داشته باشند. ست کوهنوردی شامل اقلام و ابزارهای ضروری همچون انواع طناب نجات، کیف کمک های اولیه، دستکش، کلاه ایمنی، کارابین، قرقره، کاپشن، کفش کلنگ و... می شود.
7. کیت تنفسی: از ابزارهای کیت تنفسی جهت احیاء و متعادل سازی تنفس مصدوم و بیمار دارای مشکلات تنفسی استفاده می شود. این کیت با تامین اکسیژن مورد نیاز و باز کردن مجراهای هوایی، علائم حیاتی بیمار تا هنگام انتقال به مراکز درمانی را ثابت نگه می دارد.
8. پتوی نجات: در میان تجهیزات امداد و نجات آتش نشانی وجود پتوی نجات بسیار ضروری است. پتوی نجات انواع و اقسام مختلفی دارند. پتوهای نجات آلومینیومی یکی از انواع مختلف پتوی نجات هستند که از بیمار و مصدوم در برابر سرما و گرما محافظت می کنند. این پتو بسیار نازک بوده و ضخامت بسیار کمی دارد؛ بنابراین، به راحتی قابل حمل است.
9. قایق امدادی: این وسیله ها بادی هستند و به واسطه نوع و جنس خود سبک بوده و به راحتی جابجا می شوند. لازم به ذکر است که قایق های امدادی از استحکام بالایی برخوردار بوده و دارای موتور هستند.
10. چراغ قوه: این وسیله یکی از اقلام مورد نیاز امدادگران است که در مکان های کم نور و در مواقع تاریکی و شب، نور مورد نیاز امدادگرها را تامین می کند.
11. حلقه و جلیقه نجات: از حلقه و جلیقه نجات برای ممانعت از غرق شدن امدادگران و سرنشینان قایق استفاده می شود. حلقه با استفاده از پلاستیک ساخته می شود و استحکام و دوام بالایی دارد.
12. کمربند نجات: از کمربند نجات در عملیات های مختلف استفاده می شود. این وسیله جهت ایمنی هر چه بیشتر امدادگر و مصدوم تولید شده و مورد استفاده قرار می گیرد.
13. قرقره: یکی دیگر از تجهیزات مورد نیاز امداد و نجات، قرقره است که در عملیات های مختلف امدادی به کار گرفته می شود.
14. چاقو: یکی از ابزارهای مورد نیاز، مهم و دم دستی در تجهیزات امداد و نجات چاقو است که جهت بریدن و پاره کردن لباس، موانع پارچه ای و... کاربرد دارد.
15. قیچی هیدرولیکی: از قیچی هیدرولیکی جهت نجات و امداد رسانی به افراد گرفتار در وسایل نقلیه و مکان های بسته استفاده می شود.
16. ابزار اطفاء حریق: این ابزارها شامل خاموش کننده های دستی، سطل آتش نشانی، پتوی نسوز و... می شوند.
17. دستگاه فشار سنج: جهت سنجش میزان فشار خون بیمار و مصدوم استفاده می شود.
18. گوشی پزشکی: برای سنجش میزان ضربان قلب بیمار در عملیات امداد و نجات استفاده می شود و یکی از اقلام بسیار ضروری به شمار می رود.
19. انواع آتل: جهت ثابت نگه داشتن اندام و عضوهای آسیب دیده بیمار و مصدومین استفاده می شود.
20. کیسه های آب سرد و گرم
21. ملحفه
22. دستگاه زنده یاب
23. تخت بیمار
24. پاراوان
25. برانکارد: یکی از ضروری ترین تجهیزات امداد در تمامی تیم های امداد و نجات، برانکارد یا برانکار است. از تخت بیمار جهت حمل و جابجا کردن مصدومین، بیمارها و زخمی ها به آمبولانس استفاده می شود. برانکارد در انواع و اقسام مختلف موجود است و با توجه به نوع عملیات امداد و نجات و شرایط بیمار و شخص مورد نظر، انتخاب و مورد استفاده قرار می گیرد.

انواع مختلف برانکارد و کاربرد آنها

برانکار، برانکارد یا تخت یکی از تجهیزات امداد و نجات است که توسط تمامی گروهای نجات گر و امدادی مورد استفاده قرار می گیرد. از تخت یا برانکارد جهت حمل کوتاه مدت بیمار، زخمی و مصدوم تا رساندن آن به آمبولانس استفاده می شود. به طور کلی می توان گفت که از برانکارد در شرایط سخت و خارج از محیط بیمارستان استفاده می شود و یکی از لوازم آمبولانس و امدادی است که بیشتر در معرض دید عموم قرار دارد. این وسیله توسط ارگان، سازمان و نجاتگرانی همچون ارتش، امدادگران عملیات امداد و نجات و همچنین اورژانس پیش بیمارستانی استفاده خواهد شد. به طور کلی برانکاردها انواع مختلفی دارند و به صورت پیشرفته و تجهیز شده ساخته می شوند. در ادامه به شرح انواع مختلف برانکارد و تخت بیمار خواهیم پرداخت.

• پرتابل یا برانکارد ساده قابل حمل : این برانکارد تاشو بوده و به عنوان یک تخت استاندارد جهت حمل بیمار و مصدوم از فضای تنگ و باریک یا پله ها به سمت پایین استفاده می شود. برانکاردهای تاشو به سه گروه تک شکن، دو شکن و سه شکن تقسیم می شوند. این برانکاردها از آلومینیوم ساخته می شوند و در کنار وزن کم خود، استحکام و قدرت تحمل وزن بالایی دارند.
• برانکارد آمبولانسی: برانکارد آمبولانسی برای حمل و نقل و جابجایی مصدومان با حال وخیم استفاده می شود. در بیشتر مواقع برای برانکارد آمبولانس از نوع تاشوی آن استفاده می شود.
• برانکارد انعطاف پذیر یا فلکسیبل: برانکارد انعطاف پذیر با استفاده از مواد منعطف همچون پلاستیک سنگین، الیاف برزنتی یا بوم پلاستیکی ساخته می شوند.
• استیر چیر یا صندلی چرخ دار حمل بیمار: این نوع از صندلی های چرخ دار با استفاده از برزنت و در قسمت نشیمنگاه از جنس پلاستیک های سخت ساخته می شوند و از استحکام بالایی برخوردار هستند. صندلی چرخ دار به امدادگران کمک می کند تا به راحتی مصدومین و بیماران را از پله ها پایین بیاورند و یا از مکان های باریک عبور دهند. از صندلی چرخ دار حمل بیمار برای اماکن و محیط هایی که بردن برانکارد به آنجا مقدور نیست، استفاده می شود.
• برانکارد اسکوپ یا برانکارد قاشقی: برانکارد قاشقی به طور معمول از پلاستیک سخت یا آلومینیوم ساخته می شوند و در کنار وزن کم و سبک خود، استحکام و مقاومت بالایی دارند.
• پدی بورد: این نوع تجهیزات امدادی تخت ثابت سازی ستون فقرات بوده که مخصوص کودکان و اطفال طراحی شده است.
• اسپرایت بورد: این وسیله تخته مخصوص ستون فقرات است.

کیت نجات یا کیت بقا چیست و چه تجهیزاتی در داخل آن قرار دارد؟

کیت نجات یا کیف بقاء در موارد و عملیات های مختلفی قابل استفاده است. این کیت را می توان در طبیعت گردی، کوهنوردی و عملیات های مرطوب به امور امداد و نجات به کار گرفت و استفاده نمود. در داخل کیت نجات وسایل و اقلام ضروری امداد و نجات مختلفی قرار داده می شود و در مواقع مختلف کاربرد دارند. در ادامه به بعضی از محتویات و تجهیزات کیت نجات اشاره خواهیم کرد.

• باند، پماد ضد عفونی کننده، داروهای ضد تهوع، مسکن، داروهای شخصی و...
• سوت جهت درخواست کمک
• قطب نما
• چراغ قوه
• قرص تصفیه آب
• بطری آب
• چاقو و ابزارهای چندکاره
• فندک و ابزارهای آتش زنه

تجهیزات نجات و کمک های اولیه

تجهیزات امداد و نجات و کمک های اولیه شامل وسایل و لوازم پزشکی مختلفی می شود. جعبه کمک های اولیه یکی از تجهیزات امداد بسیار ضروری است که همیشه همراه امدادگر است و به عنوان تجهیزات آمبولانس نیز شناخته می شود. در داخل کیف کمک های اولیه، تجهیزات اصلی و اساسی برای پانسمان کردن، ضد عفونی کردن و کمک های اولیه قرار دارد؛ در ادامه به ذکر اقلام داخل جامبگ و جعبه کمک های اولیه خواهیم پرداخت.

• باند سه گوش، نواری، توری و کشی
• گاز استریل و گاز وازلین
• دستمال کاغذی
• سوزن قفلی
• پنس
• قیچی
• ایروی یا Air way
• ماسک مخصوص تنفس مصنوعی
• سرم شستشو
• بتادین
• چسب زخم
• چسب برای روی باند
• ترمومتر
• چراغ قوه
• دستکش استریل
• دستکش یک بار مصرف
• ورقه های آلومینیومی استریل جهت مصدوم های دارای سوختگی
• آتل انگشت یا فینگر

آتل چیست و چه کاربردی دارد؟

آتل انواع مختلفی دارد و یکی از تجهیزات آمبولانس و امداد و نجات است که در معالجه و انتقال مصدومین به اورژانس و مراکز درمانی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. از آتل یا اسپلینت جهت بی حرکت نمودن موقتی محل و ناحیه و استخوان شکسته شده و در رفته استفاده می شود. آتل یک وسیله و یکی از تجهیزات ارتوپدی است که عضو و اندام مورد نظر را محکم و ثابت نگه می دارد.

به طور کلی از آتل جهت درمان قطعی شکستگی، در رفتگی، پیچ خوردگی و مواردی از این قبیل استفاده می شود. از آتل یا اسپلینت برای بی حرکت کردن استخوان و مفاصل پس از عمل های جراحی نیز استفاده خواهد شد.

آتل برای قسمت های مختلف بدن استفاده می شود و انواع مختلفی دارد که شامل موارد زیر می شود.

انواع مختلف آتل و کاربرد آنها

• آتل بلند اندام فوقانی: آتل بلند از زیر بغل شروع می شود و تا کف دست ادامه می باید. قائمه بودن آتل بلند آرنج بیمار را در حالت 90 درجه نگه خواهد داشت.
• آتل کوتاه اندام فوقانی: آتل کوتاه، آرنج تا نوک انگشتان و سطح قدامی ساعد و کف دست را پوشش می دهد.
• آتل انگشت: آتل فینگر تمام طول یک انگشت را پوشش می دهد و در بسیاری از موارد عملیات امداد و نجات استفاده می شود.
• آتل بلند اندام تحتانی: این آتل از مفصل ران تا کف پا را می پوشاند و در پشت ران و کف پا قرار می گیرد. ساختار آتل بلند اندام تحتانی به نحوی است که مچ پای فرد مصدوم را در زاویه 90 درجه نگه می دارد.
• آتل کوتاه اندام تحتانی: این نوع آتل مفصل مچ پا را در زاویه 90 درجه نگه می دارد. آتل کوتاه اندام تحتانی از زانو تا کف پا و در پشت از ساق تا کف پا را می پوشاند.
• آلنار گاتر: این آتل در ناحیه آرنج تا نوک انگشتان دست قرار گرفته و ساعد و طرف استخوان النار و کف دست در قسمت انگشت کوچک را تحت پوشش قرار می دهد.

آتل ها با استفاده از مواد اولیه و متریال های مختلفی ساخته می شوند و با توجه به موقعیت و مکان و همچنین ناحیه مورد نظر مصدوم مورد استفاده قرار می گیرند.

• آتل بادی
• آتل چوبی
• آتل فلزی
• آتل گچی

این آتل ها با توجه به نیاز و شرایط مصدوم و بیمار تجویز خواهند شد.

تجهیزات آمبولانس

تجهیزات آمبولانس یکی دیگر از وسایل و لوازم امداد و نجات است که توسط امدادگران و تکنسین های آمبولانس استفاده می شوند. تجهیزات آمبولانس موجب احیاء و حیات دوباره بیماران و مصدومین حوادث می شوند و از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند. تجهیزات آمبولانس شامل لوازم متعدد و مختلفی می شوند که با توجه به تیپ آمبولانس، نوع آنها نیز متفاوت خواهد بود.

• اسپینال بورد
• تخت بیمار یا برانکارد آمبولانسی
• ساکشن
• ونتیلاتورهای قابل حمل
• نبولایزر
• پالس اکسی متر
• آتل و باند
• واحد های تامین اکسیژن
• مانیتور ECG و دفیبریلاتور
• جامبگ و کیف کمک های اولیه
• کیف اورژانس
• لارنگوسکوپ و...

منبع نور آندوسکوپی

منبع نور آندوسکوپی

آندوسکوپی روشی برای مشاهده بخش‌های داخلی بدن و انجام جراحی‌های محدود مربوط به گوارش، کبد و … است. به طور کلی دو نوع آندوسکوپ وجود دارد؛ آندوسکوپ قابل انعطاف و ریجید، که در استفاده از هر دو لزوم به کارگیری منابع نوری یک امر مهم و اساسی و حیاتی است.

منبع نور آندوسکوپی هنگام انجام عمل‌های جراحی که به ایجاد برش چندانی احتیاج ندارند مانند آندوسکوپی، سیستوسکوپی، لاپاراسکوپی و آرتروسکوپی مورد استفاده قرار می‌گیرد که در این عمل‌ها اعضای داخلی بدن به واسطه دوربین قابل مشاهده هستند و این منبع نور، دید کافی جهت مشاهده اعضای داخلی بدن را هنگام عمل جراحی فراهم می‌کند.

ویژگی‌های منبع نور آندوسکوپی

تامین نور این دستگاه با استفاده از لامپ LED به کار رفته در آن صورت می‌گیرد. علاوه بر این، این دستگاه دارای یک مانیتور لمسی است که ضمن نمایش میزان نور بر حسب درصد، قابلیت تنظیم نور را فراهم می‌آورد.

انواع منبع نور آندوسکوپی

منبع نور اندوسکوپی با توجه به گرمابخشی یا سرمابخشی و میزان تولید نور و حرارت شامل دو نوع است.

• منبع نور سرد که همانطور که از نام آن پیداست به دلیل ایجاد نور بیشتر نیروی کمتری را صرف تولید گرما می‌کند و به همین دلیل به عنوان منبع نور سرد شناخته می‌شود.
• منبع نور گرم نیز کاملا برعکس منبع نور سرد است به این صورت که بیشتر انرژی و نیروی خود را صرف تولید گرما می‌کند تا تولید نور و به همین دلیل از قدرت تامین نور کمتری نسبت به منبع نور سرد برخوردار است.

اگر بخواهیم نسبت تولید حرارت به نور را توسط این دو نوع منبع نور آندوسکوپی با عدد نمایش دهیم به این صورت خواهد بود که:

منبع نور سرد تقریبا ۳۰ الی ۵۰ درصد انرژی را صرف تولید نور می‌کند در حالی که منبع نور گرم تنها ۱۰ درصد انرژی صرف تامین نور می‌کند و مابقی انرژی در قالب گرما ظاهر می‌شود.

مزایای استفاده از منبع نور آندوسکوپی

آنچه این منبع نور را از سایر منابع نور متمایز می‌کند این است که دستگاه مذکور، نور جامد نیمه هادی ساطع می‌کند و همچنین چندین ویژگی کاربردی دارد که در ادامه به بیان این ویژگی‌ها می‌پردازیم.

• این منبع نور تقریبا از عمر و دوام بالایی برخوردار است و احتیاجی به تعویض مداوم آن نیست.
• گستره رنگی گسترده دستگاه جهت نمایش تصاویر با کیفیت بالا کاربرد دارد.
• در کنار تولید گرمای کم، کم مصرف نیز هست.

هدف تولید منبع نور آندوسکوپی

با توجه به مطالب گفته شده پیرامون این منبع، می‌توان در خصوص هدف تولید این دستگاه اینگونه بیان کرد که با اختراع و استفاده از این دستگاه دیگر شاهد خطاهای جراحی به علت عدم تسلط دیداری بر نواحی مختلف داخلی نخواهیم بود.

تجهیزات آندوسکوپی

دستگاه آندوسکوپی چیست و در چه مواردی استفاده می شود؟

دستگاه آندوسکوپی با استفاده از لوله قابل انعطاف و عدسی و همچنین فرستادن دوربین به داخل بدن، تصاویری را از داخل اعضا و جوارح بدن بیمار به بیرون هدایت می کند. از این دستگاه جهت تشخیص بیماری ها، امراض و مشکلاتی همچون زخم های گوارشی، سرطان معده و... استفاده می شود. افزون بر آن، این دستگاه برای خارج کردن سنگ کلیه و برداشتن نمونه برداری از ریه نیز کاربرد دارد.

انواع مختلف دستگاه آندوسکوپی

دستگاه آندوسکوپی در دو نوع طراحی و تولید می شود. این دو نوع دستگاه شامل دستگاه آندوسکوپی قابل انعطاف و دستگاه آندوسکوپی ریجید می شود.

دستگاه آندوسکوپی قابل انعطاف

دستگاه آندوسکوپی قابل انعطاف دارای یک لوله برخوردار از حالت انعطاف پذیری است که وارد بدن بیمار می شود. این لوله دارای سری بوده و به آن یک عدسی متصل شده است. این عدسی با استفاده از کابل فیبر نوری تصاویر را از داخل بدن بیمار به خارج ارسال می کند.

لوله های این دستگاه نسبت به نوع دیگر آن باریک تر بوده و طول بیشتری دارند. به همین دلیل تا عمق بیشتری از بدن بیمار را پوشش می دهند. دستگاه آندوسکوپ نرم یا قابل انعطاف کمترین آسیب را به بافت ها وارد می کنند و استفاده از آنها برای متخصص و بیمار نیز راحت است.

دستگاه آندوسکوپی ریجید

لوله دستگاه آندوسکوپی ریجید نسبت به آندوسکوپ قابل انعطاف، سایز کوتاه تری دارد. لوله این دستگاه از جنس سخت بوده و فاقد خاصیت انعطاف پذیری است. از این نوع دستگاه ها بیشتر در اتاق های جراحی استفاده می شود. لوله این نوع دستگاه از نوع نرم ضخیم تر است؛ بنابراین آسیب بیشتری به بافت ها می رساند. اما تصاویر دریافتی از آن نیز کیفیت بیشتری دارد. از این دستگاه برای گرفتن آندوسکوپی معده و روده استفاده می شود.

دستگاه های مختلف آندوسکوپی و کاربرد آنها

برخلاف تصور برخی از افراد، از دستگاه آندوسکوپی فقط جهت مشاهده معده و قسمت بالای سیستم گوارشی استفاده نمی شود. از این دستگاه جهت نظاره کردن و مشاهده سایر اجزا و جوارح داخلی بدن نیز استفاده می شود. در ادامه به برخی از کاربرد های دستگاه آندوسکوپ اشاره خواهیم کرد.

1. آرتروسکوپی جهت مشاهده مفاصل و استخوان ها کاربرد دارد.
2. کولونوسکوپی و سیگموئیدوسکوپی جهت مشاهده قسمت تحتانی سیستم گوارش و روده بزرگ مورد استفاده قرار می گیرد.
3. برونکوسکوپی جهت مشاهده ریه به کار برده می شود.
4. سیستوسکوپی و یورتروسکوپی را نیز جهت نظاره و مشاهده سیستم ادراری و مجاری به کار می برند.
5. الپاراسکوپی برای ناحیه شکم و لگن استفاده می شود.
6. آندوسکوپی برای مشاهده مری و معده در سیستم گوارش فوقانی کاربرد دارد.

هر کدام از موارد ذکر شده با استفاده از روش های مختلف به داخل بدن بیمار فرستاده می شوند. دستگاه برونکوسکوپ از راه دهان به نای فرستاده شده و جهت بررسی مجاری تنفسی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در روش راینوسکوپ از راه بینی لوله به داخل هدایت می شود و جهت بررسی و مشاهده سینوس ها کاربرد خواهد داشت. روش سیستوسکوپی جهت مشاهده و بررسی مثانه استفاده می شود و از طریق مجاری ادرار وارد می شود. در روش های کلونوسکوپ و آندوسکوپ رکتوسکوپ از راه مقعد جهت بررسی قسمت های انتهایی روده بزرگ و خود روده بزرگ وارد می شوند.

اجزای دستگاه آندوسکوپ

به طور کلی دستگاه آندوسکوپ از 4 بخش اصلی تشکیل شده است. اسکوپ یا Scope یکی از بخش های این دستگاه بوده که خود از سه بخش دیگر تشکیل شده است. بدنه اسکوپ، لوله بیمار یا شیت و لوله کانکتور اجزای این بخش هستند. کانکتور شامل اجزای دیگری همچون فیبر تصویر، کانال آب و هوا و فیبر نور بر است.

پروسسور اسکوپ یا Scope Processor بخش دوم دستگاه است. این بخش از حسگر های تصویر برداری CCD نور را دریافت می کند و همچنین به انجام پردازش نورهای بازتابی، تنظیم کردن رنگ و حذف نویز می پردازد. پروسسور اسکوپ همچنین تاریخ، نام بیمار و مکان درمان را در حافظه خود ذخیره می کند.

منبع نور یا Light Source دارای یک پمپ کوچک بوده که به وسیله آن آب و هوا را انتقال می دهد و برای باز کردن مجراها جهت ورود راحت و آسان اسکوپ کاربرد دارد. این بخش نور مورد نیاز برای مشاهده اعضای داخلی را نیز فراهم می کند.

سیستم نمایشگر یا Display System نور و تصاویر بازتابی از داخل بدن بیمار را بر روی مانیتور به نمایش می گذارد.

دستگاه آندوسکوپ از قطعات و اجزای مختلف و متعددی تشکیل شده است. دستگاه مذکور علاوه بر عدسی و کابل فیبر نوری، از اجزای دیگری تشکیل شده است که در ادامه به هرکدام از آنها خواهیم پرداخت.

منبع نور سرد

معمولا منبع نوری را در قسمت خارجی دستگاه آندوسکوپ قرار می دهند. زیرا منابع نوری گرمای زیادی ایجاد می کنند و روی بافت های اطراف آندوسکوپ تاثیرات سوء بر جای می گذارند. نور قرار گرفته در منبع نور سرد از طریق فیبرهای نوری به قسمت اطراف عدسی داخلی منتقل می شود.

دوربین و هد دوربین

در ساخت آندوسکوپ های جدید از دوربین و هد دوربین جهت دیدن داخل بدن بیمار استفاده می شود. در این دستگاه ها تصویر ارائه شده توسط دوربین روی یک صفحه، نمایش داده می شود. این امر به راحتی و سهولت بیشتر متخصصین و تکنسین ها از استفاده از آندوسکوپ منجر می شود.

لازم به ذکر است که در نمونه آندوسکوپ های بدون دوربین کاربر با استفاده از چشم و عدسی داخلی نسبت به مشاهده و بررسی داخل بدن بیمار اقدام می کند. این روش مشکلاتی همچون عدم سهولت و راحتی و خستگی زود هنگام متخصص را به دنبال دارد.

ست های جراحی در دستگاه آندوسکوپ

روی دستگاه آندوسکوپی ابزارهایی برای آندوسکوپی نصب می شود. این موضوع توانایی انجام دادن نمونه برداری و جراحی های محدود را در اختیار متخصص قرار می دهد.

پنس آندوسکوپی

پنس بیوپسی یا نمونه برداری یکی دیگر از ملزومات دستگاه آندوسکوپ است. این وسیله جهت برداشتن بافت زنده از بدن بیمار مورد استفاده قرار خواهد گرفت. این وسیله ها انواع مختلفی همچون نیدل دار، بدون نیدل، روکش دار و بدون روکش دارند و جهت انجام کاربری های مختلف استفاده می شوند.

این پنس ها در ساختار و طراحی مختلف هستند و طول و قطر متفاوتی دارند. پنس آندوسکوپی یک بار مصرف دارای مزایای مختلفی همچون طراحی ارگونومیک و خوش دست بودن است. یک بار مصرف بودن و استریل بودن آن نیز به نوبه خود جزء یکی از مزیت های آن است. راحتی در استفاده و جایگیری بسیار ایده آل، جزء سایر ویژگی های این وسیله است.

گارد دهانی آندوسکوپی

گارد دهانی در داخل دهان بیمار قرار داده می شود. این وسیله در حد فاصله بین لب ها و دندان قرار خواهد گرفت. کاربرد این دهانی این است که از آسیب دیدن و وارد شدن جراحات به دستگاه آندوسکوپ و لب و دهان و دندان بیمار جلوگیری می کند.

به طور کلی می توان گفت که دستگاه آندوسکوپی شامل اجزایی همچون تلسکوپ فلکسیبل، دریافت کننده تصویر از تلسکوپ جهت انتقال به یونیت کمرا، کابل نور سرد، یونیت کمرا، منبع نور سرد، ترالی فلزی چند طبقه و مانیتور است. علاوه بر موارد ذکر شده، لوازم های جانبی مختلفی نیز برای این دستگاه وجود دارد. این لوازم شامل دستگاه ضبط و آرشیو تصاویر، نگهدارنده آندوسکوپ، پنس ها، فورسپس ها و سایر ابزار تخصصی برای انجام نمونه برداری و... می شوند.

لوازم یک بار مصرف و چند بار مصرف دستگاه آندوسکوپی و طول و قطرهای آنها

طول و قطر برخی از اجزای دستگاه آندوسکوپی برای بسیاری از افراد به یک علامت سؤال تبدیل شده است و سعی دارند که از آن اطلاع داشته باشند. علاوه بر این، چند بار مصرف بودن و یک بار مصرف بودن لوازم جانبی دستگاه آندوسکوپی یکی دیگر از پرسش هایی است که ذهن برخی از افراد را به خود درگیر کرده است. در ادامه مطلب به جزئیات لوازم، چند بار مصرف بودن و طول و قطر آنها خواهیم پرداخت.

1. پنس نمونه برداری یا بیوپسی بدون سوزن دارای قطر 1.8 میلی متر و طول 120 میلی متر است. این وسیله یک بار مصرف بوده و در برونکوسکوپی استفاده می شود.
2. پنس نمونه برداری سوزن دار 160 میلی متر طول و 2.3 میلی متر قطر دارد. این محصول یک بار مصرف بوده و در گاستروسکوپی کاربرد دارد.
3. پنس نمونه برداری بدون سوزن دارای طول 160 میلی متر و قطر 2.3 میلی متر است. ابزار فوق یک بار مصرف است.
4. سوزن تزریق اسکلروترابی یک بار مصرف است و 165 میلی متر طول و 2.3 میلی متر قطر دارد.
5. پنس بیوپسی چند بار مصرف بدون سوزن قابل اتوکلاو، 160 میلی متر طول و 2.3 میلی متر قطر دارد.
6. پنس بیوپسی چند بار مصرف سوزن دار قابل اتوکلاو بوده و 160 میلی متر طول و 2.3 میلی متر قطر آن است.
7. دهانی بزرگسال کش دار یک بار مصرف است.
8. دهانی کش دار اطفال یک بار مصرف است.
9. برس شستشوی کانال دو سر 230 میلی متر طول و 2.3 میلی متر قطر دارد.
10. برس شستشوی ورودی ولوها یا برس کوتاه چند بار مصرف است و قابل اتوکلاو خواهد بود.

سوزن تزریق، اسنیر پلی پکتومی، پنس نمونه جسم خارجی و... جزء دیگر اجزای یک بار مصرف و چند بار مصرف دستگاه آندوسکوپ هستند که در روش های مختلف آندوسکوپی استفاده می شوند.

مکانیزم کار دستگاه آندوسکوپی چگونه است؟

همانطور که در ابتدای مقاله به آن اشاره کردیم، در بیشتر دستگاه های آندوسکوپی یک یا چند رشته فیبر نوری قرار داده شده است. این رشته ها در داخل یک لوله قرار داده شده اند و قسمت انتهایی لوله به یک عدسی یا دوربین مجهز شده است. این سیستم جهت نظاره کردن و مشاهده بخش های داخلی مختلف بدن مورد استفاده قرار می گیرد.

پس از وارد شدن لوله به قسمت داخلی مورد نظر، اطلاعات، داده ها و تصاویر گرفته شده از طریق عدسی داخلی را با استفاده از فیبر نوری به سمت عدسی دوم ارسال می کند. عدسی دوم در قسمت انتهای لوله مورد ذکر قرار داده شده است. این عدسی در دست پزشک قرار دارد و اطلاعات دریافتی را به مانیتور ارسال می کند. این چرخه منجر به دیده شدن بهتر تصاویر روی مانیتور می شود و پزشک یا متخصص با استفاده از این تصاویر اعضا و جوارح داخلی بیمار را مشاهده می کند.

لازم به ذکر است که در انتهای داخلی دستگاه آندوسکوپ یک منبع نوری قرار داده شده است که جهت روشن کردن فضای داخلی اعضا کاربرد دارد.

شستشوی آندوسکوپ و ضد عفونی کردن آن

شستشو و استریل کردن جزء موارد بسیار مهم در رابطه با وسایل، دستگاه ها و تجهیزات پزشکی است. دستگاه آندوسکوپ نیز از این قاعده مستثنی نبوده و به ضد عفونی شدن و استریل کردن نیاز دارد. چرا که عدم توجه به این موضوع می تواند باعث انتقال عفونت از یک بیمار به بیمار دیگر شود.

ضد عفونی کردن و استریلیزاسیون دستگاه آندوسکوپ در 5 مرحله انجام می شود. برای ضد عفونی کردن از استریل کننده های شیمیایی مایع و تست نشت استفاده می شود.

1. مرحله اول تمیز کردن یا Cleaning آندوسکوپ به صورت مکانیکی انجام می گیرد. در این مرحله ابتدا سطوح داخلی و خارجی دستگاه با آب، دترجنت و پاک کننده های آنزیم دار انجام می شود. در این مرحله لوله های داخلی برس کشی می شود.
2. Disinfection یا ضد عفونی کردن دستگاه آندوسکوپ با قرار دادن آن در داخل ماده ضد عفونی کننده آغاز می شود. در مرحله دوم باید تمامی حجم و قسمت های آندوسکوپ در داخل ماده ضدعفونی کننده قرار داده شود. سپس هوای اضافه حذف شده و امکان تماس مواد باکتری کش با مجاری داخلی و دیگر ابزارهای حیاتی دستگاه فراهم شود. باید توجه داشت که در این مرحله اجزاهایی همچون ساکشن، بیوپسی، لوله های آب و هوا ضد عفونی شوند.
3. در مرحله سوم تمام دستگاه آندوسکوپ و لوله های آن در آب استریل شده یا فیلتر شده شستشو داده می شود.
4. در مرحله چهارم نوبت به خشک شدن آندوسکوپ می رسد. در این بخش لوله های جاگذاری و مجاری داخلی با استفاده از الکل شستشو داده می شوند. سپس با فشار هوا و ضد عفونی کردن، خشک می شوند.
5. مرحله پنجم به نگهداری دستگاه آندوسکوپ اختصاص داده شده است. در این مرحله باید مکان مناسبی برای قرار دادن دستگاه آندوسکوپ در نظر گرفته شود. زیرا باید نگهداری آن به نحوی باشد که از آلوده شدن آن جلوگیری شود. باید دستگاه آندوسکوپی را در محلی تمیز و فاقد گرد و غبار قرار داده و به صورت عمودی آویزان کنید و همچنین از وجود تهویه مناسب برای آن اطمینان حاصل فرمایید.

پمپ سرنگ

پمپ سرنگ چیست و عملکرد آن چگونه است؟

پمپ سرنگ یک وسیله است که برای تزریق برنامه ریزی شده و دقیق مایعات، سیالات، فرآورده های خونی و داروهای مشخص شده به بدن بیماران مورد استفاده قرار می گیرد. این دستگاه میزان جریان و سرعت تزریق مایعات و دارو را کنترل می کند.

در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان ها و کلینیک های پزشکی و داخل آمبولانس از دستگاه پمپ سرنگ جهت تزریق داروهای مختلف استفاده می شود. در بیشتر مواقع در بخش مراقبت های ویژه و پس از عمل های جراحی مواردی وجود دارد که باید یک ماده موثر مشخص شده به بدن بیمار تزریق شود. در موارد اینچنینی، دقت بالا در تزریق اهمیت فراوانی دارد؛ بنابراین از دستگاه پمپ سرنگ استفاده می شود. یکی از مزیت های قابل توجه در رابطه  با پمپ سرنگ، برخورداری از دقت 0/1CC/ HR است؛ بنابراین با استفاده از تزریق با این دستگاه، داروها کمتر رقیق می شوند و این امر به یکی از نقطه های عطف این دستگاه تبدیل شده است.

دستگاه پمپ سرنگ به طور معمول جهت تزریق با حجم کم مورد استفاده قرار می گیرد و معمولا برای آنها از سرنگ های 5 سی سی تا 50 سی سی استفاده می شود. پمپ سرنگ یک دستگاه با وزن تقریبی 2 کیلوگرم است و بر روی پایه مخصوص نصب می شود. این محصول از دو بخش مکانیکی و الکتریکی تشکیل شده است.

بخش مکانیکی پمپ سرنگ

در قسمت مکانیکی دستگاه پمپ سرنگ، یک پمپ جهت جلو بردن پیستون سرنگ قرار داده شده که مایع را با نرخ تنظیم شده تزریق می کند. در بسیاری از پمپ های سرنگ، موتور پله ای پیچ هدایت شده را به جلو می برد. سرعت موتور با توجه به نرخ جریان تنظیم شده و اندازه سرنگ تغییر می کند. در واقع قسمت مکانیکی دستگاه وظیفه تبدیل کردن حرکت چرخشی موتور به حرکت خطی را بر عهده دارد. با این کار پیستون سرنگ به قسمت جلو حرکت می کند و از طریق پالس های اعمالی به موتور پیله ای، میزان درجه چرخش محور موتور مشخص خواهد شد. موتور پله ای دارای یک چرخ دنده گرد است که با پیچاندن پیچ متصل شده به موتور، اهرم را به جلو رانده و به سرنگ فشار می آورد. در قسمت فیدبک نیز به وسیله پتانسیومتری متصل شده به انتهای اهرم، خطاهای احتمالی در میزان چرخش محور موتور و میزان حرکت اهرم آشکار می شود. این چرخه در قسمت خروجی دستگاه اصلاح خواهد شد. میزان جریان تزریقی متناسب با قطر سرنگ و سرعت پیش رفتن آن در پیستون سرنگ تنظیم خواهد شد.

بخش الکترونیکی پمپ سرنگ

بخش الکترونیکی دستگاه پمپ سرنگ بر اساس اطلاعات ورودی، پارامترهای نرخ تزریق درخواستی تنظیم می شود. سپس از طریق پالس های الکتریکی مشخص شده به درایور موتور پله ای فرستاده می شود. افزون بر موارد ذکر شده، در صورت نیاز تمامی آلارم های دستگاه پمپ از راه سنسورهای قرار داده شده در آن اندازه گیری خواهند شد.

اجزای تشکیل دهنده پمپ سرنگ

پمپ سرنگ از چندین قطعه و وسیله مختلف تشکیل شده است.

• رایانه هوشمند
• سوزن یا کانولا
• ست نگهدارنده
• پلانگر
• پمپ
• پمپ سرنگ
• دستگاه پمپ سرنگ

طریقه استفاده و نحوه کار با پمپ سرنگ

1. 1. در گام نخست باید سرنگ را از داروی مورد نظر پر کنید. توجه داشته باشید که میزان دارو نباید کمتر از نصف ظرفیت سرنگ باشد تا دستگاه دچار خطا نشود.
2. 2. نگهدارنده سرنگ بایستی تا میزان لازم بالا کشیده شده و 90 درجه به سمت خلاف جهت عقربه های ساعت چرخانده شود. در این حالت نگهدارنده قفل می شود.
3. 3. در مرحله سوم پیستون سرنگ در بین شکاف روی بازوی متحرک قرار داده می شود.
4. 4. بازوی متحرک و سرنگ سوار شده بر روی آن به وسیله کلیدهای جهت نما یا Purge به قسمت جلو و عقب حرکت داده می شود. سپس باله های سرنگ روی شکاف ایجاد شده در قسمت ثابت سرنگ قرار خواهد گرفت.
5. 5. در مرحله پنجم باید سرنگ به آرامی و با ملایمت به سمت پایین فشرده شود تا پیستون و باله های آن تا قسمت انتهایی در شکاف آن قرار بگیرد.
6. 6. در این مرحله باید نگهدارنده سرنگ را به وسیله چرخاندن در جهت عقربه های ساعت از حالت قفل خارج کنید و سپس اجازه دهید تا روی سرنگ قرار بگیرد.
7. در این مرحله نیز نمایشگر دستگاه پمپ سایز و شرکت سازنده سرنگ را به نمایش می گذارد.

نکات ایمنی مورد نیاز در هنگام استفاده از پمپ سرنگ

هنگام استفاده از دستگاه پمپ سرنگ به یاد داشته باشید که از آن در محیط های مرطوب و روی سطوح خیس و نمناک استفاده نکنید. توجه به این موضوع از ایجاد اتصال کوتاه و اتفاقات احتمالی جلوگیری خواهد کرد. سعی کنید در مکان هایی که مواد شیمیایی، گازهای بیهوشی قابل انفجار و موادهای اینچنینی نگهداری می شود، از استفاده از دستگاه مورد ذکر خودداری کنید. از دیگر نکات ایمنی که در رابطه با استفاده از پمپ سرنگ باید به آن توجه کنید، عدم استفاده از سیم های رابط و سه راهی است. برای روشن کردن دستگاه از پریزهای دارای اتصال به زمین یا ارت استفاده کنید. یکی دیگر از نکات ایمنی که باید در هنگام استفاده از پمپ سرنگ باید لحاظ شود، عدم ایجاد فشار به لامپ‌ های نشانگر و لامپ های آلارم آن در حین تمیز کردن است. از پلانچر یا بارل سرنگ جهت بلند کردن و حمل پمپ سرنگ استفاده نکنید. عدم استفاده از دستگاه پمپ در زیر تابش مستقیم نور خورشید و تابش چراغ UV از دیگر نکات ایمنی است که در هنگام استفاده از پمپ سرنگ باید رعایت شود. همچنین از این دستگاه نباید در سطوح ناهموار، در معرض افشانه های آب، نزدیک وسایل گرمازا همچون بخاری و مکان های دارای لرزش استفاده شود.

مزایای استفاده از پمپ سرنگ

از پمپ سرنگ برای اعمالی همچون سرم درمانی، تزریق خون، سیالات، دارو، شیمی درمانی، تزریق مواد غذایی به صورت مایع و... استفاده می شود. در تمامی بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان ها و کلینیک ها، مخصوصا در قسمت مراقبت های ویژه قلب این دستگاه کوچک و کاربردی مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از پمپ سرنگ مزیت های فراوانی دارد؛ تحویل مایعات در حجم کم و توانایی تحویل مایعات با سرعت از پیش تعیین شده در فواصل زمانی خودکار، از دیگر مزایای قابل توجه در رابطه با این دستگاه است.

یکی از مهمترین مزیت های استفاده از پمپ سرنگ، دقت بسیار بالا در سرعت تزریق و تنظیم شدن حجم تزریق است. این دستگاه اثربخشی داروهای انفوزیون را به حداکثر می رساند و اشتباهات سهوی در میزان تزریق و احتمال اوردوز بیمار را به پایین ترین حد خود خواهد رساند.

علاوه بر موارد ذکر شده، دستگاه پمپ سرنگ در صورت وجود کوچک ترین حجم هوا در داخل ست، آن را تشخیص داده و به صورت اتوماتیک جریان مایع را قطع می کند. در ادامه به سایر مزایای استفاده از دستگاه پمپ سرنگ اشاره خواهیم کرد.

• عدم تغییر در جریان و سرعت تزریق در مواقع فاصله داشتن دستگاه از بیمار
• برخورداری از قابلیت کالیبره شدن در صورت وجود چگالی متفاوت تزریق با استفاده از محاسبه دقیق تزریق
• تشخیص وجود کمترین حجم هوا و قطع کردن خودکار جریان مایع
• برخوردار بودن برخی از پمپ سرنگ ها به سیستم کاهش خطای دوز و اقدام به هشدار
• گزارش دادن از طریق آلارم در صورت وجود هرگونه مقاومت در برابر جریان مایع مانند انسداد رگ، جابجایی آنژیوکت از رگ به زیر پوست و موارد مشابه
• قطع کردن خودکار جریان پس از تزریق شدن حجم معین از دارو
• تجهیز شدن به باتری پشتیبان و قابل استفاده بودن در حین جابجایی و همچنین عدم دسترسی به جریان برق مستقیم شهری
• به نمایش گذاشتن نام دارو و غلظت آن توسط دستگاه پمپ

انواع پمپ سرنگ

پمپ سرنگ دارای نوع های مختلفی همچون تک کانال، چند کاناله و... است. پمپ های چند کاناله قادر هستند که به صورت همزمان و از طریق چند ست سرم پروسه تزریق کردن را انجام دهند. پمپ های قطره شمار یکی دیگر از انواع مختلف پمپ سرنگ هستند. این نوع از پمپ ها از طریق شمارش قطرات تزریق شونده به وسیله چشم الکترونیکی عمل می کنند.

Enteral pump  پمپ انتترال

این پمپ یعنی پمپ انتترال جهت رساندن مواد مغذی مایع و سایر داروها به سیستم گوارشی بیمار کاربرد دارد.

Patient-controlled analgesia (PCA) pump پمپ مسکن

پمپ مسکن برای تحویل داروهای ضد درد به بدن بیمار مورد استفاده قرار می گیرد. این دستگاه این امکان را در اختیار بیمار قرار می دهد تا در صورت لزوم نسبت به تغییر مقدار کنترل شده داروی تزریقی اقدام کنند.

Insulin pump  پمپ انسولین

یکی دیگر از انواع پمپ سرنگ، پمپ انسولین است که بسیار موثر واقع می شود. این پمپ برای رساندن انسولین به بدن بیماران دیابتی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. این پمپ بیشتر در خانه ها استفاده می شود و کاربردهای خارق العاده ای دارد.

روش های تمیز کردن پمپ سرنگ

یکی از مواردی که در حین استفاده و نگهداری پمپ سرنگ باید بدان توجه داشته باشید، استریل کردن، ضد عفونی کردن یا تمیز کردن آن است. در هنگام تمیز کردن و ضد عفونی کردن دستگاه پمپ سرنگ باید به مواردی توجه کرد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. قبل از اقدام به تمیز کردن همواره به یاد داشته باشید که دستگاه مدنظر را خاموش کنید و کابل برق آن را از پریز برق خارج کنید. برای تمیز کردن دستگاه فوق از غوطه ور کردن آن در آب خودداری کنید و به استفاده از یک دستمال مرطوب بسنده کنید. به خاطر داشته باشید که برای تمیز کردن پمپ نیازی به استفاده از پاک کننده هایی همچون تینر، الکل و محصولات از این قبیل، نیازی نخواهید داشت.

اگر در هنگام استفاده از پمپ قطراتی از مایع تزریقی روی دستگاه پاشیده شد، سعی کنید بلافاصله با استفاده از دستمال مرطوب و یا پارچه نمناک سطح پمپ را تمیز کنید و از ایجاد لک و کثیف شدن آن جلوگیری به عمل آورید.

معیارها و پارامترهای مهم برای انتخاب پمپ تزریق سرنگ

برای انتخاب پمپ سرنگ پارامترهای مختلفی وجود دارد. یکی از پارامترهای مهمی که در هنگام انتخاب و خرید پمپ باید به آن توجه داشته باشید، سن و نوع مشکل بیمار است. در ادامه به برخی از پارامترهای مهم در انتخاب پمپ سرنگ اشاره خواهیم کرد.

• وزن و ابعاد آن
• قابلیت استفاده با استفاده از سرنگ های داخلی و خارجی
• مکانیسم ایجاد فشار
• برخورداری از آشکارساز حباب هوا
• مجهز بودن به باتری جهت استفاده در مواقع قطع برق و جابجا کردن بیمار
• طول عمر باتری
• برخوردار بودن از آلارم و هشدار دهنده ها برای مواقع ضروری همچون تمام شدن تزریق، بالا رفتن فشار، انسداد در مسیر تزریق و مواردی از این قبیل
• برخورداری از امکان کالیبراسیون و تنظیم شدن خودکار
• حجم سیستم
• عدم وابستگی به ارتفاع و جاذبه
• محدوده و دقت جریان
• مجهز بودن سیستم عیب یاب اتوماتیک با امکان نمایش عیب
• مدت زمان وارد شدن دارو
• داشتن حافظه جهت ذخیره کردن اطلاعات و داده های بیمار
• قابلیت امکان اتصال به سیستم مرکزی Nurse Call
• قفل تزریق

پمپ سرنگ در بهبود و درمان چه مشکلاتی کاربرد دارد؟

همانطور که ابتدای مقاله به آن اشاره کردیم از این دستگاه در بیمارستان ها و بخش مراقبت های ویژه استفاده می شود. از این وسیله برای بهبود و درمان مشکلاتی که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد، استفاده می کنند.

• درد
• تحریک
• تشنج
• استفراغ
• مشکلات تنفسی
• ترشحات بیش از حد تنفسی مانند ترشحات ریه ها یا گلو

پمپ سرم

پمپ سرم

پمپ سرم دستگاهی برای تزریق مایعات و داروها به سیستم گردش خون بیمار می باشد. در صورت نداشتن اطمینان به پرستاری که مسئول تزریق دارو یا خون می باشد، استفاده از پمپ سرم بهترین گزینه می باشد.

تزریق با استفاده از پمپ قابل تنظیم می باشد به عنوان مثال می توان این سرم را به گونه ای تنظیم کرد که در هر ساعت یا دقیقه، 0.1 میلی لیتر از مایع تزریق شود یا مایع در طول روز در بازه های زمانی مختلف به میزان متفاوت تزریق شود.

کار اصلی پمپ سرم کنترل میزان تزریق دارو یا خون به بدن بیمار می باشد. این پمپ ها در مراکز درمانی مانند بیمارستان، خانه بهداشت و خانه مورد استفاده قرار می گیرند.

در حالت کلی، پمپ سرم توسط یک پرستار آموزش دیده مدیریت می شود. در واقع این پرستار با استفاده از رابط نرم افزاری میزان مایع و مدت زمان تزریق آن به بدن بیمار را تعیین می کند.

کاری که پمپ سرم انجام می دهد به طور دستی نیز قابل انجام می باشد ولی این پمپ مزایای زیادی دارد که باعث ارجحیت آن می شود. از جمله ی این مزایا، توانایی تزریق مایع در حجم بسیار کم، برنامه ریزی دقیق تزریق خون یا ایجاد امکان تزریق خودکار می باشد.

مایعاتی که می توان با استفاده از پمپ سرم تزریق کرد:

• انسولین
• آنتی بیوتیک
• داروهای شیمی درمانی
• مواد مغذی
• مسکن
• هورمون
• خون

از آنجا که پمپ سرم برای تزریق مایعات خطرناک، استفاده می شود، هر گونه مشکل و خطایی در عملکرد آنها سلامتی بیمار را در معرض خطر قرار می دهد. امروزه برای جلوگیری از این گونه مشکلات، اکثر پمپ های سرم به گونه ای طراحی شده اند که در هنگام مواجه شدن با خطر، هشدار می دهند. به عنوان مثال اگر لوله ی مربوط به پمپ سرم مسدود شود، هشدار فعال می شود و پرستار یا پزشک را از این مشکل مطلع می سازد. علاوه بر این اگر پرستار برنامه ی تزریق مایع را به گونه ای تنظیم کند که خارج از محدوده ی ایمنی باشد با هشدار او را متوجه این خطا می کند. بعضی از پمپ ها فقط در کنار تخت بیمار قابل استفاده هستند اما بعضی از پمپ ها  قابل حمل و سیار نیز می باشند.

انواع پمپ سرم

• پمپ حجمی

این پمپ برای تزریق دقیق و امن داروهای عروقی، خون و دیگر مایعات به بدن بیمار می باشد. این پمپ می توانند مایع موردنظر را به صورت بسیار کند تا بسیار سریع تزریق کنند.

پمپ حجمی برای غلبه بر مشکلات ناشی از اندازه ی قطره های مایع طراحی شده است و دقت آن در تنظیم اندازه ی قطره ها زیاد می باشد. این نوع پمپ مجهز به آلارم های مختلف می باشد و در صورت مواجه شدن با هر گونه اتفاق غیرعادی هشدار می دهد. در این پمپ، برای کنترل حجم مایع تزریق شده از یک پیستون استفاده می شود.

همچنین حجم قطر سرم موجود در دستگاه نیز مهم می باشد چون تزریق خون به بدن بیمار متناسب با حجم سرم می باشد.

• پمپ سرنگ

در برخی شرایط خاص و اضطراری که باید مایع موردنظر به صورت پیوسته و برای مدت زمانی خاصی وارد بدن شود و نیاز به دقت زیادی می باشد. استفاده از پمپ سرنگ توصیه می شود.

از آنجا که قطر داخلی سرنگ استاندارد و ثابت می باشد ، برای کنترل سرعت تزریق مایع باید سرعت حرکت خطی پیستون سرنگ را تنظیم کرد.

این دستگاه دارای دو بخش الکتریکی و مکانیکی می باشد که قسمت مکانیکی برای حرکت پیستون و تزریق خون می باشد که سرعت تزریق نیز در بخش الکتریکی تنظیم می شود. اندازه ی سرنگی که در پمپ قرار دارند بسیار مهم می باشد.

• پمپ PCA

این نوع پمپ از یک پمپ الکتریکی برای تزریق دارو و دیگر مایعات به بدن بیمار استفاده می کند عملکرد این پمپ به صورت دستی کنترل می شود. این پمپ برای اندازه فرکانس و دُز ، از تنظیمات پیش فرض خود استفاده می کند.

در این پمپ یک لوله ی انعطاف پذیر و نازک داخل رگ بیمار قرار می گیرد و مایع به طور مداوم از طریق لوله تزریق می شود. ممکن است پزشک بعد از عمل جراحی برای تسکین درد، پمپ PCA را برای بیمار تجویز کند. همچنین افرادی که مبتلای به سرطان هستند یا از دردهای مزمن رنج می برند می توانند از این پمپ ها استفاده کنند.

• پمپ سیار

این نوع پمپ  قابل حمل می باشند و با باتری کار می کنند. پمپ سیار در صورت بروز مشکلات مختلف قادر به هشدار دادن نمی باشند پس تنظیمات لازم باید با نهایت دقت انجام شود. با توجه به عملکرد پمپ سیار،  تزریق مداوم داروهای ضروری با استفاده از این پمپ  ایده ی خوبی نمی باشد.

این پمپ ها ظاهر ساده ای دارند و دارای یک سرنگ یکبار مصرف، مخزن برای نگه داری سرنگ و یک لوله برای اتصال به رگ می باشد. بعضی از این پمپ ها شامل رابط نرم افزاری برای کمک به پیش گیری از خطاهای احتمالی می باشند. اکثر این پمپ ها درون کیسه ی مخصوص قرار می گیرند و به کمربند وصل می شوند تا به راحتی حمل شوند.

ویدئو لارنگوسکوپ

بررسی و تشخیص های پزشکی حنجره

حلق انسان به دلیل گذر چهار مجرای مختلف دهان، بینی، نای و مری، عضوی بسیار حساس است که مدیریت بستن و باز کردن راه های مختلف را برای باز کردن جریان هوا و یا اتصال مجرای مری به دهان برای عبور غذا و مایعات بر عهده دارد. یکی از اعضای تحتانی حلق، حنجره نام دارد که با داشتن تارهای صوتی مدیریت ایجاد صدا را برعهده دارد. حنجره ابتدای نای و دقیقا در زیر حلق قرار گرفته است و ورودی آن با غضروف اپی گلوت پوشانده شده است. گاهی اوقات تارهای صوتی داخل حنجره دچار برخی ناهنجاری ها شده و به تشخیص و معالجه نیاز پیدا می کنند. در این صورت یکی از گام های اولیه مشاهده وضعیت تارهای صوتی و حنجره است.

لارنگوسکوپی چیست؟‌

لارنگوسکوپی به نوعی آندوسکوپی گفته می شود که به طور مخصوص برای مشاهده حنجره استفاده می شود. به عبارتی دیگر لارنگوسکوپی به یک رویه پزشکی اطلاق می شود که جهت مشاهده تارهای صوتی و دهانه لوله نای، فضای میان تارهای صوتی یا چاکنای به کار گرفته می شود. این رویکرد پزشکی معمولا برای انجام عملیات های دیگری مانند تسهیل لوله گذاری در نای در زمان بی هوشی عمومی، احیای قلبی ریوی یا برای آسان سازی عمل های جراحی بر روی حنجره و یا بخش های فوقانی مجاری تنفسی استفاده می شود.

لوله گذاری نای چیست؟

لوله گذاری نای،‌که معمولا به آن لوله گذاری هم گفته می شود عبارت است از قرار دادن یک لوله پلاستیکی انعطاف پذیر درون نای که به منظور حفظ جریان هوا در هنگام صدمات و نیز به منظور استفاده به عنوان یک مجرا برای تجویز داروهای خاص انجام می شود. فرایند لوله گذاری به طور معمول در بیماران بدحال و یا بی هوش برای تسهیل تهویه شش ها از جمله تهویه مکانیکی و نیز برای جلوگیری از خفگی و انسداد مجاری هوایی انجام می شود. در فرایند لوله گذاری پر کاربرد ترین مسیر، مسیر دهانی است که در آن یک لوله با گذر از دهان،‌حلق و حنجره وارد نای می شود. در لوله گذاری از طریق مسیر بینی،‌حلق و حنجره وارد نای می شود. سایر روش های لوله گذاری مانند کریکوتیروتومی و تراکئوتومی به جراحی نیاز دارند. کریکوتیروتومی تنها در شرایط اضطراری استفاده می شود و تراکئوتومی نیز عمدتا در هنگام نیاز طولانی مدت به حمایت از مجاری هوایی استفاده می شود.

انواع لارنگوسکوپی

لارنگوسکوپی معمولا به سه صورت متفاوت انجام می شود که تحت عنوان لارنگوسکوپی مستقیم و لارنگوسکوپی ویدیویی و لارنگوسکوپی با زاویه بالا شناخته می شوند. لارنگوسکوپی مستقیم شامل استفاده  از دستگاهی است که برای تراز کردن انحناهای مجاری هوایی از دهان تا نای است؛ به صورتی که کاربر بتواند با چشم مستقیم حنجره و تارهای هوایی را مشاهده نموده و سپس در صورت نیاز لوله گذاری داخل نای را انجام دهد. لارنگوسکوپ های سنتی دوربین فیلم برداری ندارند و تنها شامل یک دسته،‌ یک باتری و تیغه ای هستند که بر روی آن یک لامپ به عنوان منبع نور قرار داده شده است. تیغه های استفاده شده در لارنگوسکوپی سنتی به دو دسته تیغه های مستقیم همانند مدل میلر و تیغه های انحنا دار همانند مدل مکینتاش تقسیم می شوند.

در روش مستقیم بیمار به حالت پشت به تخت خوابانده شده و لارنگوسکوپ به دهان وی وارد می شود. سپس با کنار زدن زبان،‌ کاربر به دسته لارنگوسکوپ نیرو وارد کرده و نوک تیغه لارنگوسکوپ از جلوی بخش پوشاننده ورودی نای به نام اپی گلوت را رشد شده که باعث دیده شدن تارهای صوتی می شود. این کار همچنین یک خط مستقیم برای لوله گذاری در داخل نای را ایجاد می نماید.

در مقابل لارنگوسکوپی مستقیم، ویدیو لارنگوسکوپی قرار دارد که بجای ایجاد دید مستقیم از حنجره، با استفاده از یک دوربین از داخل نای و حنجره فیلم برداری کرده و ویدیوها را به صورت زنده بر روی یک صفحه نمایش نشان می دهد. ویدیو لارنگوسکوپی استاندارد به رویه ای اطلاق می شود که در آن از یک دستگاه لارنگوسکوپی مشابه با دستگاه های سنتی استفاده می شود، با این تفاوت که بر روی تیغه آن یک دوربین قرار دارد. ویدیو لارنگوسکوپی با هندسه استاندارد از همان حرکات موسوم ترکیب بازو و تیغه برای ایجاد دید از نای و حنجره استفاده می کند. بنابراین، همانند یک دستگاه سنتی استفاده می شود، تنها تفاوت عمده این است که چشم های کاربر برای لوله گذاری بر روی صفحه نمایش دستگاه متمرکز می شوند. اگر در طول انجام لارنگوسکوپی ویدیویی در هر نقطه ای در طول مسیر خون و یا ترشحات دید دوربین را مختل نمایند، کاربر باید دوباره به لارنگوسکوپی مستقیم بازگردد. البته نقطه وقت این دستگاه ها این است که هر دوی لارنگوسکوپی مستقیم و لارنگوسکوپی ویدیویی را با هم ترکیب می نمایند و در صورت نیاز کاربر می توان در هر زمان هر کدام از روش را بسته به نیاز انتخاب نماید.

سومین نوع از روش های مرسوم لارنگوسکوپی به لارنگوسکوپی با زاویه بالا معروف است که توسط دستگاه های ویدیو لارنگوسکوپی استفاده می کنند که شکل سنتی لارنگوسکوپی مستقیم را رعایت نکرده و بنابراین همانند یک دستگاه سنتی استفاده نمی شوند. در این روش چشم های کاربر بر روی صفحه نمایش متمرکز می شوند در حالی تیغه با زاویه بالا برای گذر از انحناهای مجاری هوایی استفاده می شود. تیغه این دستگاه در قسمت مرکزی مجاری وارد شده و کاربر از حرکات تکانی برای گذر تیغه از مجاری هوایی و رساندن دوربین به مجرای نای و حنجره استفاده می نماید.

ویدیو لارنگوسکوپ

ویدیو لارنگوسکوپی دیگر یک ابزار لوکس به شمار نمی رود و شمار فزاینده ای از خدمات پزشکی پیش بیمارستانی به منظور مدیریت مجاری هوایی از این مدل ها استفاده می نمایند. علاوه بر این، گسترش کاربرد آن باعث شده است که شرکت های متفاوت،‌ نمونه های مختلفی از آن را عرضه نمایند که باعث مقرون به صرفه تر شدن این وسیله شده است.

لارنگوسکوپ معمولی که به صورت مستقیم استفاده می شود از یک ابزار سخت همراه با نوری بر روی تیغه آن استفاده می کند. لارنگوسکوپی مستقیم در فراهم سازی دید کافی برای لوله گذاری، منجر به توسعه و ساخت روش ها و دستگاه های جایگزین مانند استایلت نوری و شماری از روشهای غیر مستقیم دیگر مانند فیبروسکوپ، بولارد سکوپ، آپشر اسکوپ و وو سکوپ شد. اگرچه این نوآوری ها و دستگاه ها می توانند جایگزین های مناسبی برای روش لارنگوسکوپی مستقیم باشند، اما هر کدام دارای محدودیت هایی بوده و نمی توان در تمامی شرایط از آنها استفاده کرد. برای مثال یکی از مشکلاتی که به فراوانی در این دستگاه دیده می شود، مه گرفتن لنز آنها است.

به منظور تلاش برای رفع محدودیت های این دستگاه ها، دکتر جان برال، متخصص داخلی و پزشک اورژانس نیویورک، در سال 1998 ویدئو لارنگوسکوپ مستقیم صفحه دوربین را طراحی نمود. گلایدوسکوپ به عنوان اولین ویدئو لارنگوسکوپ واقعی در سال 1999 طراحی شد. سپس یک مدل تولیدی کامل با دوربین 60 درجه، یک حرارت دهنده آنبورد و یک صفحه نمایش شخصی سازی شده در دسامبر سال 2000 به فروش رسید. یک ویدئو لارنگوسکوپ واقعی بدون هیچ بخش فیبر نوری بوده و یک دوربین بر روی تیغه خود دارد. این مدل طراحی بسیار مهم است زیرا که تولید و مدیریت تصاویر حاصل از دوربین های CMOS ساده تر است. علاوه بر این دوربین یکپارچه منجر به ساخت یک سری از مدل های ارزان قیمت تر می شود که در مدلهای فیبر نوری هیبریدی امکان پذیر نیست.

گلایدوسکوپ

در سال 2001، آلن پیسی، پزشک متخصص جراح عروق طراحی شده و به اولین نمونه ویدیو لارنگوسکوپ تبدیل شد که برای استفاده تجاری به بازار عرضه شد. این دستگاه دارای یک دوربین دیجیتال با وضوح بالا است که توسط یک کابل ویدیو به یک نمایش با وضوح بالا متصل شده است. از گلایدوسکوپ می توان برای عملیات هایی مانند لوله گذاری در داخل نای و یا خارج سازی اجسام خارجی از مجاری هوا استفاده کرد. برتری های عملکردی گلایدوسکوپ به ترکیب پنج مزیت زیر بر می گردد:

• زاویه شیب 60 درجه ای تیغه گلایدوسکوپ، با حذف نیاز به جابجایی قدامی زبان، دید بهتری از تارهای صوتی فراهم می کند.
• دوربین دیجیتال CMOS APS این دستگاه بجای نوک تیغه، دقیقا بر روی نقطه زاویه دهی آن قرار گرفته است. این مدل طراحی مشاهده میدان دید دوربین را برای کاربر بهبود می بخشد.
• به منظور محافظت در برابر خون و یا ترشحات موجود در حلق و نای که ممکن است دید را مختل نمایند، دوربین به صورت فرو رفته در جایگاه خود قرار داده شده است.
• دوربین فیلم برداری این دستگاه دارای زاویه دید تقریبا وسیعی برابر با 50 درجه است.
• فناوری لنز گرم شونده، به جلوگیری از مه آلود شدن لنز دوربین کمک کرده و از کاهش دید جلوگیری می کند.

با استفاده از یک استایلت وراتون می توان لوله گذاری نای را تسهیل نمود. این استایلت سخت به گونه ای طراحی شده است که با زاویه 60 درجه تیغه هماهنگ باشد. کاربران با تجربه تر نرخ موفقیت لوله گذاری نای با گلایدوسکوپ را به 99 درصد رسانیده اند. در مطالعه ای که در سال 2003 به انجام رسید، محققین اثبات کردند که حتی زمانی که محورهای دهانی، حلقی و حنجره به هر دلیلی نتوانند به طور بهینه در یک راستا قرار گیرند، گلایدوسکوپ می توانند دید کافی ایجاد نماید. با در نظر گرفتن این محدودیت فیزیکی، میانگین زمان لازم برای لوله گذاری نای با استفاده از گلایدوسکوپ تنها 38 ثانیه تخمین زده شده است.

در سال 2005، اولین مطالعه بالینی جامع در رابطه با مقایسه لارنگوسکوپی معمولی مستقیم منتشر شد. در این مطالعه 133 بیمار مشارکت داشتند که هر دو نوع ویدیو لارنگوسکوپی با گلایدوسکوپ و نیز لارنگوسکوپی معمولی بر روی آنان انجام شده بود. در 124 مورد از 133 بیمار یا 93 درصد بیماران، نتیجه نوردهی و دید عالی یا خوب با استفاده از لارنگوسکوپی گلایدوسکوپ به دست آمده بود. در حالی که در هنگام استفاده از لارنگوسکوپی معمولی چنین نتیجه ای تنها در 98 بیمار یا 74 درصد آنان ثبت شده بود. همچنین لوله گذاری نای با استفاده از گلایدوسکوپ در  128 مورد از بیماران یعنی 96 درصد از آنان موفقیت آمیز بوده است. ترکیب نتایج این دو آزمایش نشان می دهد که دستگاه گلایدوسکوپ می توانند ابزاری مفید برای مدیریت عمل دشوار لوله گذاری باشد.

تیم طراحی وارتون بعدها ویدئو لارنگوسکوپ رنجر را به سفارش نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا طراحی و تولید نموده که هم اکنون کاربری آن به سوی EMS  و همچنین کاربری های نظامی گسترش پیدا کرده است. گلایدوسکوپ رنجر مدلی است که برای استفاده در عملیات های بررسی و مدیریت مجاری هوایی در در خارج از بیمارستان و تمامی محیط ها از جمله هوا، دریا و زمین طراحی شده است. این دستگاه با 680 گرم وزن، دارای بدنه ای ضد آب بوده و تا سقف ارتفاع 20 هزار پایی نیز قابل استفاده است. گلایدوسکوپ کوبالت یک نمونه ای دیگر است که با  دوربینی چند بار مصرف و ثابت با پوسته خارجی یک بار مصرف برای جلوگیری از ایجاد عفونت متقابل طراحی شده است.

در ماه آگوست سال 2009، تیم وارتون همراه در بخش اورژانس دانشگاه آریزونا به منظور دستیابی به اولین لوله گذاری نای با کمک فناوری پزشکی از راه دور با پروفسور جان ساکلز همکاری نمودند. در هنگام این آزمایش،‌ دکتر ساکلز با استفاده از فناوری پزشکی از راه دور دانشگاه آریزونا،‌ پزشکانی که در یک ناحیه روستایی با استفاده از گلایدوسکوپ عملیات لوله گذاری نای را انجام می دادند، راهنمایی نمود.

سایر مدل های ویدئو لارنگوسکوپ

هم اکنون چندین مدل ویدئو لارنگوسکوپ همانند مدل های TruView PCD-R ساخت TruPhatek اسرائیل،‌ گلایدوسکوپ، لارنگوسکوپ McGrath، مدل Daiken Medical Coopdech C-scope VLP-100، استورز C-Mac، پنتاکس AWS، برکی DCI و کوپیلوت VL به صورت تجاری در دسترس هستند. این مدلهای متفاوت از لارنگوسکوپ ها از ویژگی ها و ابزارهای مختلفی مانند یک مانیتور بر روی دسته به منظور مشاهده زنده ویدیو و نیز کانالهایی برای هدایت لوله به داخل نای بهره می برند. عملکرد برتر ویدیو لارنگوسکوپ ها نسبت به مدلهای معمولی مستقیم،‌ باعث شده است که برخی از متخصصین این حوزه،‌ ویدئو لارنگوسکوپ ها را جایگزینی بهتر برای مدلهای معمولی به شمار آورند.

ویدیو لارنگوسکوپ های مختلف در اشکال و اندازه  های متفاوتی تولید می شوند. در برخی از مدل ها شکل استاندارد تیغه های مدل های مکینتاش و میلر حفظ شده و در برخی از مدلهای دیگر تیغه ها زاویه های با انحنای بسیار بیشتری دارند.

دستگاه الکتروشوک

شوک قلبی روشی است که در شرایط تهدید کننده قلبی، مانند ایجاد آریتمی قلبی، فیبریلاسیون بطنی و تاکی کاردی بطنی بر روی ریتم قلب تاثیر می گذارد، به این معنی که شوک الکتریکی را به قلب انتقال می دهد و باعث انقباض ماهیچه های قلبی شده و کارکرد عادی عملکرد قلب را باز می گرداند. دستگاه الکتروشوک وظیفه ی بازگرداندن عملکرد طبیعی عضلات قلب را بر عهده دارد.

دستگاه الکتروشوک چیست؟ تاریخچه، انواع و نحوه عملکرد

تاریخچه پیدایش دستگاه الکتروشوک قلبی ( دفیبریلاتور )

در سال 1899 اولین الکتروشوک توسط پزشکان فیزیولوژیست همچون ژان لوئیس و فریدریک تبلیک در دانشگاه ژنو کشف شد. در جریان تحقیقات آن ها در مورد فیبریلاسیون دهلیزی، این نتیجه حاصل شد که هنگامی که حفره های قلب به صورت سریع و نامنظم می تپند، باعث ایجاد اختلال در عملکرد آن می شود و در نتیجه آن ها کشف کردند که می توانند فیبریلاسیون دهلیزی را در سگ ها با استفاده از شوک های جریان بالا مستقیما به سطح قلب وارد کنند.

مسلما این یک کشف بسیار مهم بود، اما از آنجاکه آن ها از ولتاژ بسیار بالایی استفاده می کردند، با این کار قلب یک سگ تازه متولد شده از کار افتاد و به همین دلیل در تحقیقات بعدی بیشتر بر روی اثرات مضر این روش متمرکز شدند تا مشکلات ایجاد شده را برطرف کنند.

یک نسل بعد در اکتبر سال 1933 یک مقاله که در مورد اختراع جدید دکتر آلبرت نوید می داد منتشر شد.

ایم اختراع در اصل یک سوزن فولادی توخالی بود که از طریق آن یک سیم که با دقت عایق بندی شده بود تا نقطه ی باز حرکت می کرد، خود سوزن و سیم مرکزی آن هم به پایانه های یک ژنراتور متصل بودند که مجهز به دستگاه قطع جریان برق نیز بود.

این مکانیزم را می شد طوری تنظیم کرد که تکانه های الکتریکی با فرکانس لازم جهت ضربان قلب در هر سنی از شیرخواری تا پیری را ایجاد کند.

در نتیجه هنگامی که پزشک با بی نظمی و یا توقف ضربان قلب روبرو می شد، سوزن را بین دنده ی اول و به سمت راست قلب قرار می داد و ژنراتور با فرکانس مورد نیاز شروع به انجام کار می کرد.

در سال 1947 اولین شوک قلبی موفق توسط یک جراح آمریکایی به نام دکتر کلوداس بک گزارش شد.

بیمار این دکتر یک پسر 14 ساله بود که عمل جراحی او با موفقیت انجام شده بود اما پس از بستری دچار ایست قلبی شد.

بعد از آن کودک، با ترکیبی از ماساژ قلبی، داروها و شوک قلبی که از طریق قاشقک های پوشیده شده با گاز استریل ایجاد کرده بود، احیا شد.

از سال 1960 الکتروشوک های پرتابل توسط پروفسور فرانک معرفی شدند و و امروزه به عنوان یکی از تجهیزات ضروری آمبولانس مورد استفاده قرار می گیرند.

چه کسانی می توانند از دستگاه الکتروشوک استفاده کنند؟

برای استفاده از دستگاه الکتروشوک احتیاجی نیست که حتما شما آموزش دیده باشید، هر کسی می تواند با کمک دستورالعمل های موجود در مورد چگونگی اتصال پدهای الکتروشوک از آن استفاده کند.

بعد از اتصال پدها، خود دستگاه می تواند وضعیت ضربان قلب را ارزیابی کند و در صورت لزوم به شما آموزش می دهد که با فشردن یک دکمه شوک را ایجاد کنید.

ایجاد یک شوک به صورت تصادفی اتفاق نمی افتد و دستگاه تنها در صورتی که نیاز به شوک وجود داشته باشد اجازه شوک را می دهد.

دستگاه های الکتروشوک در چه مکان هایی وجود دارند؟

این دستگاه ها معمولا در مکان های کاری و مکان های عمومی مثل فرودگاه ها، مراکز خرید، سالن های اجتماعات و ایستگاه های قطار موجود هستند.

این نوع الکتروشوک ها را معمولا به نام ) PAD)  می شناسند زیرا کاربرد عمومی دارند و هرکسی می تواند از آن ها استفاده کند.

در صورتی که قبلا آموزش دیده باشید با استفاده از احیای قلبی ریوی (CPR) و یا استفاده از الکتروشوک در این مکان ها می توانید جان افراد را نجات دهید.

انواع الکتروشوک ها:

 الکتروشوک خارجی، الکتروشوک TRANSVENOUS، الکتروشوک های داخلی ( کاشتنی)

الکتروشوک خارجی:

حتما تا کنون در برنامه های تلویزیونی دیده اید که شخصی دچار ایست قلبی می شود و بعد از مدتی کوتاه توسط تیم پزشکی و با استفاده از یک تکان الکتریکی بر روی سینه ی فرد، دوباره احیا می شود و ضربان قلب به حالت عادی بر می گردد.

باید بدانید که این نوع روش ها مربوط به بیمارستان نمی شود و این کار را می توان در بیرون از بیمارستان و یا در خانه نیز انجام داد.

دستگاه الکتروشوک خودکار خارجی می تواند به صورت پرتابل نیز مورد استفاده قرار گیرد، نکته ای که باید بدانید این است که اگر دچار بیماری قلبی شدید می باشید، در معرض ایست قلبی هم هستید.

پس این دستگاه در موارد خاص مشکلات ریتم قلبی بسیار حاد، می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.

شوک قلبی چه زمان مورد نیاز است؟

دستگاه الکتروشوک خارجی به منظور احیا شخصی که دچار ایست قلبی شده است مورد استفاده قرار می گیرد.

اگر شما یا هر شخصی دچار ایست قلبی یا فیبریلاسیون دهلیزی و بطنی شده باشد، و یک الکتروشوک خارجی (AED) در آنجا وجود داشته باشد ، در این زمان یکی از اعضای خانواده شما و یا هر کسی که در نزدیکی شما باشد می تواند پدهای چسبی الکتروشوک را بر روی قفسه سینه شما قرار دهند، پس از آن دستگاه ریتم قلب شما را می خواند و طبق آن جریان الکتریکی را به حفره های قلب می فرستد و ریتم آن را اصلاح می کند.

این اقدام باید سریعا و در حدود چند دقیقه انجام شود تا عملکرد قلب به حالت عادی برگردد.

بعد از ایست قلبی انجام سی پی آر (CPR) یا احیای قلبی ریوی می تواند خون را به مغز و قلب جاری کند اما تنها با استفاده از الکتروشوک می توان ریتم عادی قلب را باز گرداند.

نحوه استفاده از دستگاه الکتروشوک خارجی:

اگر احتیاج به استفاده از دستگاه الکتروشوک بود، قبل از انجام الکتروشوک، احیای قلبی ریوی ( CPR) را انجام دهید.

سپس شوک قلبی را اعمال کنید و پس از آن در صورت نیاز دوباره CPR را انجام دهید.

دستگاه الکتروشوک خارجی ( AED) دارای یک فیلم آموزشی می باشد که این فیلم نحوه ی استفاده و نگهداری از دستگاه را نشان می دهد. که به زودی در قسمت مقالات آموزشی سایت سدان قرار م یگیرد.

اگر این دستگاه را برای استفاده خانگی خریداری کردید ، همه افراد باید روش استفاده کردن از آن را یاد بگیرند و فیلم های آموزشی آن را تماشا کنند.

در مواقع اضطراری این دستگاه، دستورالعمل های صوتی گام به گام را در اختیار شما قرار خواهد داد، به این صورت که نحوه ی بررسی تنفس و نبض و نحوه ی قرار گیری پد الکترود روی سینه فرد را توضیح خواهد داد.

بعد از نصب پدها بر روی سینه، AED به طور خودکار میزان و وضعیت ضربان قلب را اندازه گیری می کند و تشخیص می دهد که آیا اعمال شوک لازم است یا خیر.

اگر شوک احتیاج باشد دستگاه به کاربر اطلاع می دهد که یک دکمه را جهت انجام شوک فشار دهد و این نوع دستگاه ها طوری طراحی شده اند که اگر نیازی به شوک نبود، هیچ شوکی اعمال نکند.

دستگاه الکتروشوک خارجی یا همان AED قادر است کاربران را برای انجام CPR نیز راهنمایی کنند.

آیا دستگاه الکتروشوک خارجی برای استفاده در منزل شما مناسب است؟

برای افرادی که دارای ریسک بالای ایست قلبی می باشند وجود دستگاه الکتروشوک خارجی (AED) در منزل می تواند باعث آرامش ذهن و نجات جان آن ها شود. اما نکاتی وجود دارد برای اینکه بفهمید آیا دستگاه الکتروشوک را خریداری کنید یا خیر؟

1. خطر ایست ناگهانی : در صورتی که شما در معرض ایست ناگهانی قلبی قرار دارید به احتمال زیاد پزشک شما برای شما CARDIOVERTER قابل کاشت را به جای AED برای شما تجویز خواهد کرد.
2. تنظیمات زندگی شما : در صورتی که شما تنها زندگی می کنید و یا اینکه شخصی که سریعا و به سرعت نمی تواند دستگاه الکتروشوک (AED) را برای شما مورد استفاده قرار دهد در کنار شما نیست، خرید آن نمی تواند گزینه ی منطقی برای شما باشد.
3. هزینه ها : دستگاه های شوک قلبی معمولا گران قیمت بوده و تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرند.

نکات لازم جهت استفاده ی صحیح و نگهداری از دستگاه الکتروشوک خارجی (AED):

• اگر این دستگاه را برای منزل تهیه نموده اید اطمینان حاصل کنید که دوستان، آشنایان، و خانواده شما از مکان قرار گیری آن مطلع هستند.
• آنچه را در باره ی عملکرد؛ استفاده و عیب یابی دستگاه باید بدانید را بیاموزید و این موضوع را در نظر داشته باشید که خودتان و هر شخصی که باید از آن استفاده کند، در کلاس های آموزشی جامع آن شرکت کند. زیرا این موضوع باعث می شود که اگر ضخصی در نزدیکی دچار ایست قلبی شد بتوانید سریعا عمل کنید و اورا از خطر مرگ نجات دهید.
• دستگاه الکتروشوک خارجی (AED) فقط بر روی انواع خاصی از ایست قلبی کار می کند و در صورتی که دستگاه تشخیص دهد که این فرد نیاز به شو ک ندارد باید بدانید که در این موقع برای حفظ جان فرد چه اقداماتی را انجام دهید.
• از دستگاه به درستی محافظت کنید، در صورتی دستگاه نیاز به تعویض باطری و یا تعویض پدها دارد این کار را به سرعت انجام دهید.

معمولا باطری ها هر 4 سال یک بار نیاز به تعویض دارند.

• دستگاه AED مناسب خود را بخرید، برخی از این دستگاه ها فقط برای استفاده کادر اورژانس و استفاده در مکان های عمومی طراحی شده اند پس هنگام خرید به این موضوع بسیار توجه کنید.
• دستگاه الکتروشوک خارجی ) AED) روشی است که که باعث حفظ جان می شود. پس قبل از خرید با پزشک خود مشورت کنید و حتما یادگیری اصول اولیه احیا قلبی ریوی ) CPR) را فراموش نکنید.

اهمیت و ضرورت استفاده از دستگاه الکتروشوک

در همین لحظه که شما در حال مطالعه این مقاله هستید، چندین نفر در جهان بر اثر ایست قلبی جان خود را از دست می‌دهند. فرآیند واردکردن شوک الکتریکی به قلب الکتروشوک و دستگاهی که این عملیات به‌وسیله آن انجام می‌گیرد دستگاه الکتروشوک نامیده می‌شود. این فرآیند، سیستم الکتریکی قلب را مجددا تنظیم و ریتم طبیعی آن را بازیابی می‌کند. نام دیگر دستگاه شوک، دفیبریلاتور خارجی خودکار می‌باشد. در واقع، این دستگاه پیشرفته برای تجزیه و تحلیل ریتم قلب و در مواقع لزوم برای ایجاد شوک طراحی شده است.

ضرورت و مزایای وجود دستگاه الکتروشوک

طبق مطالعات انجام‌شده توسط انجمن قلب و عروق ایران، اگر دفیبریلاسیون (شوک الکتریکی) در اسرع وقت انجام شود، می‌توان زندگی بسیاری از افراد را نجات داد. از لحظه‌ای که فرد دچار ایست قلبی می‌شود احتمال بقای بیمار در هر دقیقه 10 درصد کاهش می‌یابد. اگر CPR و دفیبریلاتور خارجی خودکار ظرف 5 دقیقه پس از بی‌هوشی بیمار استفاده شود، 30 تا 50 درصد از بیماران شانس دوباره برای زندگی خواهند داشت.

بیش از 50 درصد مردم از بیماری قلبی خود اطلاعی ندارند. لازم است همه افرادی که بیماری قلبی دارند یک دستگاه الکتروشوک تهیه کنند. در چنین شرایطی اگر فرد دچار ایست قلبی شود و به‌سرعت تحت درمان شوک الکتریکی قرار بگیرد، به طور میانگین، به‌احتمال 40 درصد می‌تواند به زندگی عادی خود ادامه دهد.

کفی طبی

کفی طبی و هرآنچه که باید در رابطه با آن بدانیم

پا یکی از اندام های بسیار مهم بدن ماست که وجود هرگونه مشکلی در آن ها باعث اختلال در کل سیستم بدن می شود. به طوری که ایجاد مشکل در پاشنه، قوزک، کف پا، بد شکلی پا، آرتروز، دیسک کمر و مشکلات اینچنینی، راه رفتن و پیاده روی و دویدن را تحت تاثیر خود قرار می دهد. به همین دلیل استفاده از وسیله هایی همچون کفی طبی و معمولی فراگیر شده است. این وسیله ها ناهماهنگی و مشکلات پاها را برطرف می کند و راه رفتن، حرکت و پیاده روی را برای شما خوشایند می سازد. به همین دلیل بایستی برای سهولت و راحتی در هنگام راه رفتن و پیاده روی به فکر استفاده از کفی های استاندارد و مناسب با پای خود باشیم.

کفی طبی چیست و چه کاربردهایی دارد؟

کفی یک وسیله اصلاح کننده و کمکی یا ارتوزی  است که جهت برطرف ساختن و از بین بردن مشکلات پا و راحتی در هنگام راه رفتن مورد استفاده قرار می گیرد. کفی در داخل کفش فرد قرار داده می شود و پاها را در حالت صاف و سالم نگه می دارد. این ابزار ارتوپدی از پاها در برابر عارضه های مختلف محافظت می کند و در طول استفاده موجب رفع مشکلات مورد نظر می شود.

 

کفی طبی در چه مواقعی توصیه می شود؟

برای استفاده از کفی طبی زمان و مکان خاصی مدنظر نیست و فرد با توجه به نوع عارضه و مشکلات پاهای خود نسبت به استفاده از کفی اقدام می‌کند. بیشتر افراد جامعه در پاهای خود دارای مشکلات مختلفی هستند که راه رفتن آنها را تحت تاثیر خود قرار می دهد. به همین دلیل بهتر است در هر شرایطی از کفی های متناسب با فرم پا استفاده شود. این امر موجب محافظت از پاهای شما در برابر مشکلات و صدمات احتمالی می شود. علاوه بر این، از ایجاد عارضه و مشکلات جدی برای ستون فقرات و گردن جلوگیری می نماید.

کفی طبی و سن استفاده از آن

کفی جزء محصولاتی است که برای استفاده از آن سن خاصی وضع نشده است. این وسیله را می‌توان از سنین کودکی تا کهن سالی استفاده کرد و از مزایای فوق العاده آن بهره برد.

استفاده از کفی طبی موجب قدم برداشتن صحیح کودکان می شود. استفاده از کفی در سنین کودکی موجب رفع ناهمواری ها، برطرف شدن صافی کف پا، انحراف پاشنه، خمیدگی زانو ها و به طور کلی مشکلات پا ها می شود. از دیگر موارد مهم در رابطه با استفاده از کفی طبی برای کودکان این است که از ایجاد عارضه و مشکلات پا و کمر درد در سنین بزرگسالی جلوگیری خواهد کرد.

کفی طبی مناسب چه کسانی است؟

استفاده کردن از کفی محدود به افراد خاصی نمی شود و هر کسی قادر خواهد بود از آن استفاده کند. اگر جزء افرادی هستید که در هنگام راه رفتن، دویدن و پیاده روی با مشکلاتی همچون گرفتگی در کف پا، فشار به طرفین و کف پا، درد در ساق پا، کمر و... مواجه هستید، بایستی از کفی استفاده کنید.

 

اما به طور کلی افرادی که از ناهنجاری های پا رنج می برند از کفی استفاده می کنند. این ناهنجاری ها با نشانه هایی همراه هستند که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.

• ساییدگی غیر طبیعی کف کفش
• بونیون یا انحراف و قوز شست پا
• صافی کف پا
• درد در جلو ساق پا
• پیچ خوردگی مداوم پاها در حین راه رفتن
• درد مزمن در نواحی پاشنه، زانو و قسمت پایینی کمر
• راه رفتن غیر طبیعی مانند انحراف به داخل یا خارج پاها در حین راه رفتن

داشتن هر یک از این عارضه ها و مشکلات، نیاز شما به استفاده از کفی طبی را اثبات می نماید.

خار پاشنه و استفاده از کفی طبی برای رفع آن

یکی از عارضه های پاشنه پا التهاب پرده کف پا یا پلانتار است. این عارضه به دلیل ملتهب شدن باند ضخیمی ایجاد می شود که پاشنه پا را به انگشتان پا متصل می کند.

از نشانه های خار پاشنه پا ایجاد درد در هنگام برخواستن از تخت خواب است. این درد به طور معمول با اولین قدم ها شروع شده و پس از حرکت کردن کم کم کاهش پیدا می کند. در بسیاری از مواقع درد خار پاشنه در مواقعی که فرد مدت زمان زیادی را به ایستادن اختصاص می دهد، عود می کند. این عارضه در افرادی همچون ورزشکارها، افراد دارای اضافه وزن و کسانی که از کفش های نا مناسب استفاده می کنند، بیشتر خود را نشان می دهد. به خاطر داشته باشید که ورم کف پا یا همان خار پاشنه بیشتر در سنین 40 تا 60 سال دیده می شود. مشکل مورد ذکر به طور قطعی توسط پزشک تشخیص داده می شود.

 

به یاد داشته باشید که عدم توجه به درمان و عدم استفاده از ابزارهایی همچون کفی و درمان نکردن خار پاشنه می تواند منجر به ایجاد مشکلاتی همچون درد پا، زانو، مفصل ران و کمر و به طور کلی تغییر در الگوی راه رفتن شما شود. استفاده از ارتز یا همان کفی یکی از بهترین راه ها برای درمان و برطرف کردن خار پاشنه است.

کفی طبی مخصوص خار پاشنه

کفی مخصوص خار پاشنه در سایزهای مختلف طراحی و ساخته می شود. این کفی ها از متریال و مواد اولیه مرغوب ساخته شده و هیچ گونه عوارضی برای استفاده کنندگان نخواهند داشت. کفی مذکور وزن فرد را از روی نقطه درد دور ساخته و در سایر قسمت های کفی پخش می کند. همچنین با ایجاد یک بستر نرم و راحت برای نقطه درد، موجب حرکت کردن راحت و بدون مشکل فرد ابتلا به عارضه خار پاشنه می شود. یکی دیگر از ابزارهایی که برای افراد دارای خار پاشنه بسیار مثمر ثمر واقع می شود، هیل پد سیلیکونی مخصوص خار پاشنه است. این محصول با استفاده از بهترین و مرغوب ترین مواد سیلیکونی ساخته می شود و در انواع کفش ها قابل استفاده خواهد بود.

کفی مناسب بیماران دیابتی

یکی از مشکلاتی که افراد دیابتی با آن مواجه هستند، عارضه پای دیابتی است. این عارضه بر اثر ترکیب عوامل مختلفی همچون نوروپاتی و گردش خون نا مناسب پدیدار می شود. نوروپاتی مشکلی است که باعث بی حس شدن پاها در برابر گرما و سرما می شود. به همین دلیل پاهای این افراد در معرض بریدگی، زخم شدن، تاول و مشکلاتی از این قبیل قرار می گیرد و عدم احساس کردن پاها نیز موجب ناآگاهی فرد از عارضه پیش آمده و جراحات می شود. این عارضه مشکلاتی همچون پای شارکو، قوز انگشت، انحراف و انگشت چکشی را به دنبال خواهد داشت.

به همین دلیل استفاده از کفی پای دیابتی توصیه می شود. کفی مخصوص پای دیابتی از ایجاد مشکلات ذکر شده جلوگیری می کند. این کفی ها وزن بدن فرد را به طور مساوی در تمام سطح پا تقسیم می کند و از فشار و سایش بیشتر به پاها ممانعت به عمل می آورد. افزون بر موارد ذکر شده، این کفی ها درد پاها را تسکین می دهند، از پاها محافظت می کنند و راه رفتن را برای افراد آسان می کنند. برای این افراد استفاده از کفی طبی سیلیکونی توصیه می شود. زیرا این کفی علاوه بر مزیت های ذکر شده، آنتی باکتریال است و از تجمع باکتری ها و میکروب ها جلوگیری می کند. همچنین قابل شستشو بوده و به واسطه ضد حساسیت بودن خود، هیچ گونه مشکلی برای استفاده کننده ایجاد نخواهد کرد.

 

جنس کفی طبی

کفی های طبی از مواد اولیه و متریال مرغوب و استاندارد ساخته می شوند. اما به طور کلی کفی ها با استفاده از متریال های مختلفی ساخته می شوند. فیبر کربن، سیلیکون، فایبر گلاس، ترموپلاستیک، پلی اورتان، پارچه سه بعدی و... جزء موادی هستند که در ساخت بیشتر کفی ها مورد استفاده قرار می گیرند. هر کفی یا توجه به نوع مواد اولیه به کار برده شده در ساخت آن و مشکلات فرد مورد استفاده قرار می گیرد. برخی از کفی ها قابل شستشو هستند و از تجمع باکتری ها و قارچ ها جلوگیری می کنند.

مزایای استفاده از کفی طبی

از کفی چه طبی چه معمولی جهت رفع مشکلات پا و راه رفتن استفاده می شود؛ بنابراین واضح است که در هنگام استفاده از آنها از مزیت های فراوان و مختلفی بهره مند خواهیم شد.

برطرف شدن ناهمواری ها و بد راه رفتن از مزیت های قابل توجه در ارتباط با استفاده از کفی طبی است. کفی ها در درجه اول موجب راحتی شما در هنگام راه رفتن، پیاده روی و دویدن خواهند شد. همچنین درد و ورم پاها را در طول استفاده کاهش خواهند داد. این ابزارهای ارتوپدی و کاربردی از قوس کف پای فرد حمایت می کنند، پایداری مفاصل دچار لقی و ناپایداری را افزایش می دهند و ایمنی بیشتری را برای افراد فراهم می کنند. به طور کلی می توان گفت که کفی طبی موجب رفع انحراف کل اندام های بدن به ویژه مچ پا می شود و سلامتی کف و مچ پا را برای فرد به ارمغان می آورد.

یکی دیگر از مزایای استفاده از کفی طبی این است که موجب افزایش طول عمر کفش های شما می شود. استفاده از متریال و مواد اولیه مرغوب در ساخت کفی ها و ضربه گیر بودن آنها موجب شده تا تاثیر ضربات بر روی کفش را کاهش دهند و از حالت افتادن و خراب شدن کفش ها جلوگیری نمایند.

راحتی در راه رفتن با استفاده از کفی طبی

یکی از بهترین دلایلی که موجب افزایش روزمره استفاده از کفی های طبی شده است، راحتی در هنگام استفاده از آنهاست. این کفی ها دارای ویژگی هایی همچون محافظت از پاها، تکیه گاه بودن، راحتی و ضربه گیر بودن هستند و سلامتی عمومی را به پاها و کل بدن شما هدیه می دهند. به همین دلیل تمامی افراد می توانند از کفی های طبی استفاده کنند و موجبات راحتی خود در حین راه رفتن و دویدن را فراهم نمایند. به خاطر داشته باشید که کفی های طبی در انواع و اقسام مختلف طراحی و ساخته می شوند و دارای سایزهای مختلفی نیز هستند.