ساکشن دو شیشه بلند یوول (YUWELL) مدل VA-23B

دستگاه ساکشن که تحت عنوان وکیوم پمپ نیز شناخته می شود، یکی از انواع دستگاه های پزشکی است که می تواند مایعات و گاز ها را به کمک ایجاد فشار منفی و خلا از محل مورد نظر مکش کند.

 این وسیله یکی از پرکابردترین تجهیزات مراکز درمانی است که مایعات و خونابه ها را در حین جراحی ها از موضع تحت جراحی خارج کرده و به این ترتیب دید بهتری را برای پزشک ایجاد می کند.

همچنین از این وسیله می توان جهت استخراج، مایعات و مخاط گیر افتاده در لوله تراشه در شرایط اضطراری نیز استفاده می شود. از ساکشن ها می توان در اتاق عمل، اتاق ریکاوری، بخش های اورژانس، دندانپزشکی، مراقبت های ویژه و دیگر بخش ها نظیر بخش بستری و ... استفاده نمود.

ساکشن دو شیشه بلند یوول (YUWELL) مدل VA-23B ساخت کمپانی چینی YUWELL است که از کیفیت و کارایی مناسبی برخوردار می باشد.

این دستگاه ساکشن با ارتفاع مناسبی که دارد، بدون نیاز به خم شدن مورد استفاده قرار می گیرد. این دستگاه مکش بر روی زمین قرار گرفته و با چرخ هایی که در قسمت زیرین تعبیه شده به راحتی جا به جا می شود.

این ساکشن دو مخزنه با داشتن ظرفیت 5000 لیتر در مجموع (هر مخزن 2.5 لیتر) به خوبی می تواند حجم زیاد خونابه، مایعات و ... را با ظرفیت پمپاژ 20 لیتر در دقیقه استخراج نماید. این ساکشن برقی بوده و با برق شهری کار می کند اما با داشتن یک پدال جانبی، به راحتی در نبود برق نیز به فعالیت خود ادامه می دهد.

ویژگی های ساکشن برقی دو شیشه بلند یوول

از جمله مزایای خرید ساکشن برقی دو شیشه بلند یوول عبارت است از:

• از این دستگاه پمپ مکش می توان برای خروج مایعات، خون، چرک، عفونت، ترشحات و ... از محل زخم یا باز کردن مجاری تنفسی استفاده نمود.
• ساکشن A-23D yuwell۷ با دارا بودن دو مخزن جداگانه که هر کدام قابلیت ذخیره 2.5 لیتر یا 2500 میلی لیتر به خوبی می تواند حجم زیادی از مایعات و ترشحات را جذب و ذخیره کند.
• حداکثر فشار منفی ساکشن برقی یوول که تحت عنوان قدرت مکش نیز شناخته می شود، بیش از 0.08 مگاپاسکال می باشد.
• ولتاژ برق مصرفی مورد نیاز این دستگاه 220 ولت 50 هرتز است که معادل برق شهری بوده و بنابراین شما می توانید به راحتی با اتصال کابل دستگاه به برق، ساکشن را انجام دهید.
• پمپ این دستگاه قدرت بالایی معادل ۱۸۰VA دارد اما صدای کارکرد دستگاه بسیار پایین و در حد 65 دسی بل است.
• طراحی مخازن این ابزار پزشکی به گونه ای است که امنیت بالایی داشته و خون و اخلاط خارج شده از بطری ها خارج نخواهند شد.
• این ساکشن یکی از انواع ساکشن های متحرک است که با دارا بودن چرخ هایی در قسمت زیرین به راحتی قابل جا به جایی و استفاده می باشد.
• طراحی سبک، کم حجم، زیبا و کاربردی این دستگاه باعث شده تا به عنوان یکی از دستگاه های ساکشن ایده آل برای مراکز درمانی به شمار رود.
• این پمپ مکش دوشیشه یوول تمام اتوماتیک بوده و با سرعت زیادی می تواند فرآیند مکش را انجام دهد.
• از این محصول می توان در بیمارستان ها، اورژانس ها، دندانپزشکی ها، کلینیک ها، درمانگاه ها، مطب ها و حتی بیماران در منزل استفاده نمود.
• این محصول ساخت کشور چین از شرکت و برند یوول YUWELL است که کیفیت و قدرت بالایی دارد.
• قیمت ساکشن دو شیشه بلند یوول (YUWELL) مدل VA-23B با در نظر گرفتن کارایی بالا در بخش های مختلف مراکز درمانی مناسب و ارزان است.

دستگاه ساکشن در چه مواردی کاربرد دارد؟

از جمله موارد استفاده از دستگاه مکش ساکشن عبارت است از:

• خارج کردن محلول های شست و شو از محل زخم
• تمیز کردن و خشک نمودن محل زخم جهت تشخیص محل خونریزی و درمان سریع آن
• تخلیه حفرات ایجاد شده بر اثر آبسه
• کمپرس نمودن رگ های خونریزی دهنده
• مکش تومور در حین جراحی برداشتن آن
• مکش بافت های نکروتیک یا صدمه دیده مغز
• مکش تومورهای نرم مغزی
• استخراج مایع مغزی نخاعی از بطن یا حتی از فضای زیر سخت شامه
• انتقال جرقه ایجاد شده توسط الکتروکوتر به محل خونریزی
• مکش گاز های حاصل از عمل کوتریزاسیون

برای مشاهده دستگاه های ساکشن برند یوول میتوانید به پیج اینستاگرام تجهیزات پزشکی سدان مراجعه فرمایید.

ساکشن پرتابل یوول

دستگاه ساکشن ( Suction Machine) یکی از انواع دستگاه های پزشکی هستند که به طور کلی برای استخراج خون، مخاط و سایر مایعات از بدن فرد مورد استفاده قرار می گیرند.

واحدهای مکش درواقع ماشین هایی سبک و در عین حال محکم هستند که از نظر تکنولوژیکی پیشرفته می باشند. از واحد های ساکشن می توان در بیمارستان ها، کلینیک ها، مطب پزشکان، خانه های سالمندان، آمبولانس ها و سایر محیط های پزشکی و همچنین در شرایط مراقبت بیمار در منزل استفاده نمود.

ساکشن پرتابل یوول ساخت کشور چین است که بخاطر وزن کمی که دارد، قابلیت حمل آسانی دارد. از این ساکشن قابل حمل می توان برای برای استفاده روزمره استفاده نمود. دسته کاملاً بسته با طراحی جمع و جور این دستگاه جا به جایی آن به صورت دستی یا به کمک ترالی بسیار آسان کرده است.

این ابزار پزشکی به کمک ایجاد فشار منفی موثر، ظرفیت مکش بالایی ایجاد کرده و بنابراین می تواند عملیات ساکشن را به سرعت انجام دهد.

ظرف جمع آوری مایعات در این دستگاه با ظرفیت 1 لیتر یا 1000 میلی لیتر طراحی شده که حجم مناسبی از مایعات، ترشحات، خون، بزاق و ... را تا اتمام کار و یا تا زمان مناسب تخلیه در خود ذخیره می کند. از جمله ویژگی های خاص این دستگاه، می توان به خنک کننده انتخابی دستگاه اشاره نمود.

این دستگاه در صورت نیاز می تواند به کمک سیستم خنک کننده داخلی خود، دمای دستگاه را کاهش دهد.

این واحد مکش چینی قابل حمل نسل جدیدی از دستگاه مکش بدون روغن است که مناسب استفاده در بیمارانی است که به دلیل بیماری، کما، اعمال جراحی و همچنین مشکل در تنفس و ... نیازمند ساکشن هستند.

از این محصول می توان برای آسپیراسیون مایعاتی مانند چرک، خون، بزاق و ... در طول اقدامات بالینی استفاده نمود. دقت کنید که این واحد مکش برای استفاده در مکان های دارای گاز قابل اشتعال و یا مواد منفجره مناسب نیست.

ویژگی های ساکشن پرتابل یوول

از جمله مزایای خرید ساکشن پرتابل یوول عبارت است از:

• ظرفیت مخزن این دستگاه 1 لیتر (1000 سی سی) است.
• وزن ساکشن یوول چیزی حدود 4.4 کیلوگرم است که نسبتا سبک می باشد.
• طراحی جمع و جور و مطابق با اصول ارگونومیک و در عین حال ساده این ساکشن، استفاده از آن را بسیار آسان نموده است.
• دسته کاملا بسته این پمپ مکش حمل آن را تسهیل نموده است.
• کلید چرخشی فشار سنج طراحی شده بر روی این پمپ به شما امکان می دهد تا میزان فشار دستگاه را تنظیم کرده و عملیات ساکشن را انجام دهید.
• بطری ذخیره سازی مایعات تا نیمه در دستگاه پنهان بوده و ظرفیت ذخیره از نیمه به بعد قابل مشاهده است.
• روی مخزن دستگاه درجه بندی شده که به کادر درمانی امکان می دهد تا میزان مایعات و ترشحات خارج شده را اندازه گیری نمایند و وضعیت بیمار را بهتر بررسی کنند.
• دامنه تنظیم فشار منفی حدود 02MPa (مگاپاسکال) است.
• حداکثر فشار منفی این پمپ مکش قابل حمل 0.075 مگاپاسکال است.
• میزان سر و صدای ایجاد شده در این دستگاه بسیار کم و در حدود 65 دسی بل است. w65dB (A)
• نرخ پمپاژ این دستگاه کلاس II به میزان 15 لیتر در دقیقه است.
• منبع تغذیه این دستگاه AC220V ± 22V ، 50Hz ± 1Hz است. (220 ولت ، 50 هرتز)
• این Pump دارای سیستم خنک کننده خودکار می باشد که طول عمر دستگاه را افزایش خواهد داد.
• طراحی مدرن، زیبا، سبک و در عین حال کاربردیه این محصول پزشکی باعث شده تا بتوان آن را به صورت دستی و یا به کمک ترالی میان بخش های مختلف جا به جا نمود.
• از این دستگاه پزشکی معمولاً در اتاق های اورژانس، اتاق عمل و پرستاری در اتاق های مراقبت های ویژه و حتی مراقبت های بهداشتی از بیماران در منزل استفاده می شود.
• این Portable suction ساخت کشور چین از برند یوول YuWell مدل 7E-C است که از کیفیت و دوام بالایی برخوردار می باشد.
• این YUWELL 7e c suction به همراه 2 سال گارانتی و 10 سال خدمات پس از فروش ارائه می شود.
• قیمت ساکشن پرتابل یوول با توجه به طراحی مناسبی که باعث شده تا به راحتی بتوان آن را جا به جا نمود و همچنین کیفیت مناسب، ارزان و به صرفه است.

برای دیدن دیگر محصولات مرتبط به ساکشن میتوانید به پیج اینستاگرام تجهیزات پزشکی سدان مراجعه فرمایید.

ساکشن دستی یوول (yuwell)

ساکشن دستی یک واحد مکش سبک و قابل حمل است که تنها با یک دست کار می کند. این پمپ های مکش دستی دارای یک قوطی نگهداری مایعات هستند که محتویات استخراج شده را به طور ایمن در خود نگه می دارند.

ساکشن های مکش دستی به منظور ارائه عملکرد سریع و نگهداری ساده در برنامه های مکش اضطراری در بخش های اورژانس و یا آمبولانس ها بسیار مفید و کاربردی هستند. این ابزار ها برای مکش اضطراری ترشحات راه های هوایی با ایمنی، سرعت و کارآیی مناسب نیز قابل استفاده می باشند.

ساکشن دستی یوول (yuwell) شامل یک پمپ، مخزن مکش و لوله است که ساخت کشور چین بوده و از کیفیت مطلوبی برخوردار می باشد. این ساکشن دستی بدون نیاز به برق و باطری کار می کند، بنابراین جهت استفاده آسان و سریع در شرایط اضطراری، گزینه مناسبی می باشد.

این پمپ مکش دستی برای ساکشن اضطراری در بزرگسالان، اطفال و نوزادان قابل استفاده می باشد. این دستگاه های ساکشن با وزن کمی که دارند، باعث خستگی دست کاربر نیز نمی شوند.

این دستگاه سبک و کوچک بدون نیاز برق کار می کند و بنابراین می تواند برای مناطق دورافتاده، کلینیک های روستایی، مراقبت در منزل، کمک های اولیه در مناطق کوهستانی و ... گزینه ای ایده آل باشد.

پمپ مکش دستی yuwell با وزن کمی که دارد، به راحتی در دست کاربر جای گرفته و به صورت دستی، عملیات مکش را انجام می دهد. حجم مخزن بطری شکل این محصول 200 میلی لیتر است که از سرریز یا نشت مواد به خارج جلوگیری کرده و به خوبی می تواند تا حداکثر حجم از مایعات، خون، ترشحات و ... پر شود.

ویژگی های ساکشن دستی یوول (yuwell)

از جمله مزایای خرید ساکشن دستی یوول (yuwell) عبارت است از:

• وزن این دستگاه yuwell حدود 192 گرم است که سبک و قابل حمل می باشد.
• از این ساکشن پرتابل دستی می توان جهت خارج کردن خون، ترشحات، مایعات و ... استفاده نمود.
• حجم مخزن ذخیره این دستگاه مکش اضطراری 200 میلی لیتر است که پس از پر شدن نیز دست کاربر را خسته نخواهد کرد.
• عملکرد یک دستی این محصول کاربردی به کاربر کمک می کند تا به راحتی و بدون مشکل و تنها با یک دست، عملیات مکش را انجام دهد.
• نگهداری از این ساکشن بدون برق و باتری بسیار ساده است.
• پمپ این محصول پزشکی از سرریز شدن حفاظت می کند.
• این سیستم با عدم نشتی از خروج محتویات ذخیره شده در مخزن، جلوگیری می کند.
• حداکثر میزان جریان ساکشن در این پمپ حدود 20 لیتر در دقیقه است.
• دستگیره نرم و انعطاف پذیر محصول به محض فشار دادن می تواند مکش قدرتمندی معادل 20 لیتر در دقیقه را ایجاد کند.
• حداکثر فشار مکش این دستگاه 0.06 مگاپاسکال است.
• بدنه دستگاه به راحتی تمیز شده و برای استفاده مجدد در دسترس قرار خواهد گرفت.
• لوله مکش دستگاه (کاتتر) برای بزرگسالان و کودکان یکبار مصرف بوده و پس از هر بار استفاده بایستی تعویض گردد. (کاتر بزرگسال با اندازه 17 میلی متر و کاتتر کودکان جهت انجام ساکشن 8.8 میلی متر است)
• این مکش دستی با اندازه کوچکی که دارد، به راحتی درون انواع کیف و جعبه کمک های اولیه جای گرفته و جا به جا خواهد شد.
• از این Manual suction می توان در بخش های اورژانس، فوریت های پزشکی، اتاق های جراحی، آمبولانس ها، مراکز نگهداری از سالمندان و حتی بیماران در منزل نیز استفاده نمود.
• قیمت ساکشن دستی یوول (yuwell) با توجه به کارایی بالای این محصول کوچک و کاربرد مناسب و استفاده مستقل از برق، مقرون به صرفه است.

برای مشاهده محصولات مشابه ساکشن دستی یوول میتوانید به پیج اینستاگرام تجهیزات پزشکی سدان مراجعه فرمایید.

ساکشن دوشیشه کوتاه یوول (Yuwell) مدل 7A-23D

ساکشن دوشیشه کوتاه یوول : ساکشن درواقع به فرآیند استخراج مایعات، جامدات و ... به کمک ایجاد خلا نسبی گفته می شود. حذف هوا از فضای موجود، می تواند فشار را کاهش داده و در نتیجه باعث ورود مایعات به دستگاه شود.

وقتی فشار در یک قسمت از سیستم نسبت به قسمت دیگر کاهش می یابد، سیال در منطقه ای که فشار بالاتر است نیرویی نسبت به منطقه فشار پایین تر وارد می کند که دستگاه های ساکشن از این موضوع تبعیت کرده و به این طریق مواد، خون، مایعات، عفونت، ترشحات، چرک و ... را از محل مورد نظر به داخل مخزن خود، مکش می کنند.

ساکشن دو شیشه کوتاه یوول یکی از انواع ساکشن های پرتابل است. این ساکشن با دارا بودن 4 چرخ در قسمت زیرین و همچنین دسته بلند موجود در قسمت بالایی، به راحتی در میان بخش ها جا به جا شده و بر بالین بیمار می رسد. این ساکشن ارتفاع کمی داشته و قابلیت استفاده به صورت رومیزی را نیز دارا می باشد.

مخزن ذخیره دوقلوی این ساکشن به کاربر امکان می دهد تا حجم بیشتری از مایعات و ترشحات را خارج کرده و در عین حال برای تخلیه مخزن مشکلی نداشته باشد.

هرکدام از مخازن این محصول ظرفیت 2.5 لیتر داشته و در حقیقت این ساکشن در مجموع می تواند 5 لیتر مایعات، خونابه و ... را مکش نماید.

طراحی زیبا و کاربردی بدون کابین این دستگاه باعث شده تا استفاده از آن بسیار آسان و راحت باشد.

از این ساکشن می توان برای مراکز درمانی مختلف از کلینیک ها و بیمارستان ها گرفته تا بیماران در منزل نیز استفاده نمود.

در حین کارکرد با این محصول صدای کمی تنها در حدود 65 دسی بل تولید می شود.

ویژگی های ساکشن دوشیشه کوتاه یوول

از جمله مزایای خرید ساکشن دوشیشه کوتاه یوول عبارت است از:

• این محصول برند یوول مدل 7A-23D کوتاه بوده و بنابراین قابلیت استفاده بر روی میز را نیز دارا می باشد.
• از این YUWELL UNIT suction می توان جهت خارج کردن مایعات، خون، چرک، عفونت، ترشحات و ... استفاده نمود.
• مخزن ذخیره این دستگاه به صورت دوقلو بوده و بنابراین علاوه بر استخراج حجم زیادی از چرک و خونابه، تخلیه مخزن نیز بسیار آسان انجام می شود.
• هر کدام از بطری های ذخیره دستگاه حجمی معادل 2.5 لیتر (2500 میلی لیتر) دارند که در مجموع می توانند 5 لیتر (5000 میلی لیتر) مایع و خون را از محل مورد نظر خارج کنند.
• مخازن این محصول غیر قابل نشت بوده و بنابراین مواد ساکشن شده به طور ایمن درون هر مخزن تا زمان تخلیه نگهداری می شوند.
• میزان پمپاژ این دستگاه پزشکی به میزان 20 لیتر در دقیقه است.
• این ساکشن الکتریکی از پنل پلاستیکی ساخته شده که بسیار زیبا می باشد.
• حداکثر فشار منفی ایجاد شده در این دستگاه حدود 0.08 مگاپاسکال است که درواقع نشان دهنده میزان قدرت مکش بالای آن است.
• این ساکشن پزشکی به همراه یک پدال عرضه می شود که می تواند به صورت پایی نیز مورد استفاده قرار گیرد.
• در قسمت زیرین این دستگاه 4 چرخ طراحی شده تا حمل این محصول بین بخش ها بسیار راحت انجام شود.
• حمل این دستگاه به صورت دستی و یا به کمک ترالی انجام خواهد شد.
• ولتاژ برق مصرفی این دستگاه ساکشن چینی معادل 220 ولت، 50 هرتز است که با برق شهری کار می کند.
• حداکثر کارکرد مداوم این دستگاه مکش دو مخزنه به مدت 30 دقیقه است. (دقت کنید که برای استفاده مداوم بیشتر از نیم ساعت مناسب نیست)
• جهت استفاده از این دستگاه نیازی به روغن نمی باشد و این پمپ در اصطلاح Oil free بوده و کار کردن با آن بسیار تمیز و راحت خواهد بود.
• قدرت دستگاه معادل۱۸۰VA و قدرت مکش آن چیزی حدود Mpa 9% (مگاپاسکال) است.
• این دستگاه با قدرت بالایی که دارد، تمام اتوماتیک بوده و به سرعت می تواند حجم مناسبی از خلط و خون را جمع آوری کند.
• این دستگاه امنیت بالایی داشته و در حین استفاده فاقد فشار مثبت می باشد.
• این apparatus Suction صدایی معادل 65 دسی بل ایجاد می کند که بسیار کم بوده و موجب آزار و اذیت بیمار و پرسنل نخواهد شد.
• از این Pump مکش می توان در بیمارستان ها، درمانگاه ها، کلینیک ها، مطب ها، دندانپزشکی ها، مراکز نگهداری از سالمندان و حتی بیماران در منزل استفاده نمود.
• این ساکشن YUWELL قابلیت استفاده در بخش های جراحی، اورژانس و فوریت های پزشکی، دندانپزشکی ها و ... را دارا می باشد.
• این دستگاه ساکشن 5000 لیتر ساخت کشور چین از برند یوول YUWELL است که کیفیت، دوام و مقاومت بالایی دارد.
• این محصول به همراه 2 سال گارانتی و 10 سال خدمات پس از فروش ارائه می شود.
• قیمت ساکشن دوشیشه کوتاه یوول با توجه به قدرت بالا و همچنین ظرفیت مناسبی که دارد، مناسب و ارزان است.

 

برای دیدن محصولات مشابه به ساکشن میتوانید به پیج اینستاگرام تجهیزات پزشکی سدان مراجعه فرمایید.

گوشی پزشکی حرفه ای امسیگ مدل ST83-Plus

گوشی پزشکی حرفه ای

گوشی پزشکی حرفه ای امسیگ ST83 در رنگ آبی و با کیفیت صدای عالی در فرکانس های بالا و پایین وجود دارد.

سر گوشی 2 پاویونه از جنس Silver دارد.

دارای صفحات Bell و دیافراگم (غشا) با کیفیت است. گوشی پزشکی ST83 دارای لوله (تیوپ) Y شکل با دوام و محکم است که رسانای عالی صوت است.

دسته این گوشی فنردار و تاشو و به شکل Y می باشد.

نوک گوشی های آن بسیار با کیفیت است و حلقه عدم سردی گوشی نرم و صاف با انطباق کامل دارد.

در هنگام استفاده از این گوشی پزشکی نیازی به جابجایی روی سینه نیست.

 

برای دیدن محصولات مرتبط میتوانید به پیج اینستاگرام تجهیزات پزشکی سدان مراجعه فرمایید.

 

آموزش کامل رهگیری کیف پول ارزهای دیجیتال

آموزش کامل رهگیری کیف پول ارزهای دیجیتال

بلاکچین از زمان پیدایش خود، به‌عنوان یک سیستم دفترِ کلِ توزیع‌شده برای ردیابی دارایی‌های بیتکوینی، پیشرفت فوق‌العاده‌ای داشته است. این امکان وجود دارد که در آینده، فناوری بلاکچین سیستم‌های مدیریت هویت فعلی را با سازوکاری بسیار مطمئن جایگزین کند.

به لطف بلاکچین، کاربران کنترل بیشتری بر هویت خود خواهند داشت. سازمان‌ها فقط با اجازه‌ی مشتریان امکان استفاده از داده‌ها را خواهند داشت و هیچ نهاد مرکزی نمی‌تواند هویت مشتریان را به خطر بیندازد.

دولت‌ها در سراسر جهان، از جمله هند، چین، ایالات متحده و اروپا، درمورد رمزارزها ابراز نگرانی کرده‌اند. زمانی بیتکوین به‌عنوان پول زیرزمینی شناخته می‌شد که حتی قدرتمندترین سرویس‌های جاسوسی جهان قادر به دنبال کردن آن نبودند- اما دیگر چنین نیست.

مواردی در سال 2015، مثلآً پرونده‌ی مربوط به بنیان‌گذار بازار بیتکوین «سیلک‌رود (Silk Road)»، که به‌دلیل کمک به فروش یک میلیارد دلار مواد مخدر غیرقانونی به حبس ابد محکوم شد، چیز دیگری را نشان می‌دهد. مأموران همچنان می‌توانند این پول‌ها را ردیابی کنند.

حتی مخفیانه‌ترین رمزارزها مانند مونرو، دش و ورج ممکن است تا حدی قابل‌ردیابی باشند. این بدین دلیل است که بلاکچین یک دفتر کل توزیع‌شده است. همه‌ی معاملات در دفتری ثبت و نگهداری می‌شوند که دسترسی به آن برای عموم آزاد است.

بلاکچین و ناشناس بودن

بلاکچین انواع مختلفی دارد و بیتکوین رمزارزی مبتنی بر سیستم بلاکچین است؛ یعنی رکوردهای زمانی که نشان می‌دهند بیتکوین چه زمانی ایجاد شده، کجا و توسط چه کسی استفاده شده است.

دسترسی به این فهرست، که گاهی به آن دفتر کل هم گفته می‌شود، برای عموم آزاد است. اینکه کدام کیف پول، کدام بیتکوین را در کجا خرج کرده، برای همه قابل‌مشاهده است؛ اگرچه مجموعه‌ای از اعداد و حروف درهم‌برهم، شخص خرج‌کننده‌ی پول را مخفی و ناشناس نگه می‌دارد.

برای مثال، اگر شخصی را می‌شناسید که در یک روز خاص، برای سرویس خاصی، مثلاً وی‌پی‌ان، پول خرج کرده است، می‌توانید آدرس بیتکوین شخصی را که برای آن وی‌پی‌اِن پول خرج کرده، در دفتر کل جست‌وجو کنید.

حتی اگر نتیجه‌ی جست‌وجوی شما بیش از یک یا دو آدرس شد، در جای دیگری هم می‌توانید بررسی کنید که این پول کجا خرج شده است. اگر یکی از آدرس‌های به‌دست‌آمده مانند جان به‌طور مرتب به ویکی‌پدیا کمک مالی کند، نقطه داده‌ی دومی خواهید داشت.

مشکل اصلی بیتکوین کیف پول آن است، جایی که بیتکوین شما در آن نگهداری می‌شود. متأسفانه، اکثر کیف پول‌های رمزارزها به‌جای اینکه ناشناس باشند، دارای نام مستعار هستند. ناشناسی به معنای «بی‌نام‌ونشان» بودن است، اما کیف پول شما نامی ساختگی، یعنی نام مستعار، به شما می‌دهد.

آموزش کامل رهگیری کیف پول ارزهای دیجیتال

ناشناس بودن در بلاکچین یا نام مستعار داشتن؟

اگرچه بسیاری از رمزارزها، مانند بیتکوین، قابل‌ردیابی‌تر از معاملات نقدی هستند، اما برخی رمزارزها مانند زی‌کَش، مونرو، گرین و بیم، با هدف ناشناس ماندن و حفظ حریم خصوصی افراد ایجاد شده‌اند.

هرچند برخی معاملات، برای کمک به فعالیت‌های غیرقانونی، به‌صورت ناشناس انجام می‌شوند، اما حریم خصوصی یکی از حقوق اساسی بشر است که دولت‌ها باید برای شهروندان خود فراهم کنند و حفظ آن برای آزادیِ بیشتر ضروری است.

بسیاری از افراد در جامعه‌ی رمزنگاری، به‌دلیل مسأله‌ی حریم خصوصی، برای پنهان کردن هویت واقعی خود در راستای حرکت به‌سمت خودمختاری و یا برای محافظت از حریم خصوصی و امنیت خود، از اسامی مستعار استفاده می‌کنند. بیتکوین برای بسیاری از افراد جذاب است؛ زیرا امکان ناشناس ماندن افراد در سیستم آن تعبیه شده است.

بحث و گفت‌وگو بین فعالان حریم خصوصی و سیاست‌گذاران درمورد مزایا و معایب رمزارزهای مستعار و ناشناس همچنان ادامه دارد. با این حال، با توجه به سرعت زیاد پیشرفت تکنولوژی و پذیرش گسترده‌ی رمزارزها، باید خیلی زود راه‌حلی برای این مسأله پیدا کرد.

هویت خودمختار

این رویکرد ذاتاً تغییرناپذیر و امن‌تر از سیستم‌های هویتی فعلی است، که از طریق بلاک چین امکان‌پذیر شده‌اند. این احتمال وجود دارد که هویت خودمختار، نحوه‌ی اتصال ما به خدمات اینترنتیِ مختلف را با استفاده از هویت خودمان به‌طرز چشمگیری دگرگون کند.

افراد هویت خود را با استفاده از شناسه‌ی هویت خودمختارشان ثابت می‌کنند و با این کار، دیگر نیازی به استفاده از رمز عبور نیست.

• هویت خودمختار، به‌لحاظ نظری، به کاربران این امکان را می‌دهد که:
• کنترل هویت خود را حفظ کنند.
• دسترسی به داده‌ها و به‌روزرسانی آن‌ها (هرچند ممکن است برای برخی ادعاها تأیید شخص ثالث لازم باشد)
• انتخاب می‌کنند که کدام اطلاعات را مخفی نگه دارند.
• داده‌ها منتقل می‌شوند (در صورت جابه‌جایی، به سازمان یا حتی حوزه‌ی قضایی دیگر)
• اگر خواستید، هویت خود را حذف کنید.

چنین سیستمی باید الزامات خاصی را برآورده کند:

• الگوریتم‌هایی که قادر به تأیید هویت افراد و ادعاهای آنها باشند.
• صرف‌نظر از پلتفرم یا طراحی مورداستفاده
• هویت‌هایی که برای مدت‌زمان‌های طولانی دوام خواهند داشت.
• توانایی برقراری ارتباط با یکدیگر
• داده‌ها فقط با اجازه‌ی کاربران به اشتراک گذاشته می‌شوند.
• سازمان‌ها باید فقط به اطلاعات موردنیاز خود دسترسی داشته باشند، نه به کل پایگاه داده‌ها.
• حقوق کاربران محفوظ باشد.

صرافی‌ها، احراز هویت و مدارک شناسایی

همه‌ی صرافی‌هایی که به شما امکان مبادله‌ی پول نقدِ تحت حمایت دولت را با رمزارزها می‌دهند، به مدارک شناسایی مانند گذرنامه، گواهی‌نامه‌ی رانندگی یا کارت شناسایی دولتی نیاز دارند. صرافی‌ها، برای اینکه عملکرد خوبی داشته باشند، باید مانند بانک‌های معمولی از دستورالعمل‌های احراز هویت مشتری استفاده کنند.

احتمالاً این امر مستلزم درخواست مدارک شناسایی، مدارک مربوط به درآمد و سایر اطلاعات شما باشد. آن‌ها این کار را انجام می‌دهند چون مجبورند، درست مانند بانک‌ها: دولت‌ها در سراسر جهان، پول‌شویی را، صرف‌نظر از نحوه‌ی انجام آن، سرکوب می‌کنند.

مسئولان فقط با گرفتن اطلاعات شما از صرافی‌ها متوجه می‌شوند چه کسی، چقدر و در چه زمانی خرید کرده است؛ زیرا دفتر کل عمومی است.

آموزش کامل رهگیری کیف پول ارزهای دیجیتال

این امکان وجود دارد که شما بدون احراز هویت مشتری رمزارز بخرید، اما این کار پیچیده‌تر و احتمالاً خطرناک‌تر از استفاده از صرافی‌های منطبق با دستورالعمل‌های احراز هویت مشتری است. صرافی‌های غیرمتمرکز و دستگاه‌های خودپردازِ بیتکوین رایج‌ترین روش‌های خرید رمزارز بدون احراز هویت هستند.

هیچ نهاد مرکزی صرافی‌های غیرمتمرکز را اداره نمی‌کند. بازارهای همتابه‌همتا و بازارسازان خودکار، دو نمونه از صرافی‌های غیرمتمرکز هستند.

روش فدرال رزرو برای پیدا کردن 3.6 میلیارد دلار در بیتکوین‌های سرقت‌ شده:

به نظر می‌رسد که ریزش 3.6 میلیارد دلاری بیتکوین دولت ایالات متحده در این هفته نشان‌دهنده‌ی اثربخشی پنج‌ساله‌ی آن در جلوگیری از برخی فعالیت‌های غیرقانونی پول‌شویی باشد. پنجشنبه‌ی گذشته، وزارت دادگستری مدعی شد که در اجرای یک حکم بازرسی، 94,636 بیتکوین را از کیف پول آنلاین دو فرد متهم به پول‌شویی مصادره کرده است.

هدر مورگان 31 ساله و همسرش، دیوید مورگان، نیز 31 ساله است.

ایلیا لیختنشتاین، 34 ساله. عمده‌ی بیتکوین‌های ضبط‌شده تقریباً 120,000 بیتکوینی هستند که در سال 2016 از صرافی رمزارز بیتفینکس هک شده بودند.

بر اساس شکایت حکومت فدرال، این زوج وجوه دزدیده‌شده را از طریق سایت‌هایی مانند آلفابِی در دارک‌وب- بخشی از اینترنت که فقط از طریق مرورگرهای خاصِ طراحی‌شده برای پنهان کردن هویت قابل‌دسترسی است- و میکسرهایی که با تجزیه‌ی تراکنش‌های رمزارزی، ردیابی آن‌ها را دشوارتر می‌کنند، منتقل کرده بودند.

علاوه بر این، حکومت از چندین آدرس ایمیل برای ایجاد حساب‌های جعلی با کیف پول‌های بدون میزبان و تقریباً ده صرافی مختلف بیتکوین استفاده کرده است. این زوج به سرقت اصلی بیتفینکس متهم نشده‌اند و هنوز هیچ شخص دیگری در این پرونده متهم نشده است.

دولت‌ها قادر به کنترل کیف پول شما نیستند

گنجانیدن مقررات ارزهای دیجیتال در یک لایحه‌ی نامربوط، محافظت شخصی از اموال دیجیتال را ضرورت می‌بخشد.

هیچ‌یک از دولت‌ها قادر به منع مردم در استفاده از فن‌آوری نیستند. مهم نیست یک ایالت تا چه حد راه دسترسی مردم به فن‌آوری را ناهموار کند، چراکه همیشه کسانی هستند که درصورت کاربردی بودن فن‌آوری، قوانین را زیر پا گذاشته و محدودیت‌ها را دور بزنند.

دولت ایالات متحده‌ی آمریکا قصد دارد تا این هفته بسته‌ی زیرساختی دو حزبی (BIF) را تصویب کند؛ لایحه‌ای با هدف احیای زیرساخت‌های کشور که جهت تامین مالی خود، با دلایلی عجیب ممنوعیت‌هایی برای استفاده از ارزهای دیجیتال را در خود گنجانده است.

حوزه‌ی ارزهای دیجیتال در آمریکا هم‌اکنون هم تحت مقرارت سخت‌گیرانه‌ای قرار دارد، اما بااین‌حال، مفاد مبهم این لایحه، الزامات را تا حدی سنگین کرده‌است که رعایت آن‌ها، برای اکثر مشاغل دشوار خواهد بود. این لایحه در شکل فعلی خود، صنعت روبه‌رشد کریپتو را در کشور از بین می‌برد و ناقض حقوق حریم خصوصی افراد است.

این امر چیزی جز بی‌کفایتی محض ابرقانونگذاران پشت‌پرده را نمی‌رساند که ظاهراً چیزی در مورد بیت‌کوین یا فن‌آوری‌های مرتبط با آن نمی‌دانند، بماند حقوق و آزادی‌های فردی که هر دو جای خود دارند!

مفاد این [لایحه] می‌تواند برای بسیاری از افراد، الزامات نظارتی جدیدی در اکوسیستم بلاک‌چین ایجاد کند.

 بنیاد مرزهای الکترونیکی

ارزهای دیجیتال قادرند تا آینده‌ی اقتصاد جهانی را به‌شکل غیرقابل‌تصوری متحول کنند. اِعمال تغییرات قابل‌ملاحظه در مقررات لایحه به‌عنوان راهی برای کاهش هزینه‌های پروژه‌های نامربوط، نشان‌دهنده‌ی بی‌اعتنایی آشکارا به فن‌آوری ارزهای دیجیتال است که می‌توانست آمریکا را دوباره به جایگاه بلندمرتبه‌ی خود در اقتصاد جهانی بازگرداند.

آموزش کامل رهگیری کیف پول ارزهای دیجیتال

استقلال پروژه‌های منبع‌باز

وقتی فن‌آوری به‌صورت اختصاصی و متمرکز باشد، تاثیرگذاری بر توسعه و درنهایت توقف فن‌آوری به‌واسطه‌ی تحت فشار قرار دادن تولیدکننده یا نگهدارنده‌ی (مسئول تغییرات و به‌روزرسانی‌ها) آن کار سختی نیست. پروژه‌هایی مانند بیت‌کوین و Trezor نمونه‌هایی از ابتکارات منبع‌باز هستند که تحت کنترل نهادهای بی‌کفایت قرار ندارند.

افراد، سازمان‌ها و شرکت‌هایی که در حال استفاده از این پروژه‌ها هستند، مشترکاً آن‌ها را ذخیره و نگهداری می‌کنند. بااین‌حال، زنجیره‌ی تامین کیف پول سخت‌افزاری به‌عنوان یک محصول فیزیکی ممکن‌است مورد هدف قرار بگیرد.

قانون‌گذاران و سایر نهادها مانند گروه ویژه اقدام مالی (FATF)، همواره در محدودسازی استفاده از ارزهای دیجیتال ناکام می‌مانند. پروژه‌های منبع‌باز غیرمتمرکز، ذاتاً جانوارن هزارسَر سَرسختی هستند که هیچ مرجعی نمی‌تواند آن‌ها را تحت سلطه‌‌ی خود درآورد. درعوض، این مردم رای‌دهنده هستند که در نتیجه‌ی عملکرد قانون‌گذاران ناکارآمد آسیب می‌بینند.

از آنجایی‌که مفاد لایحه‌ی زیرساخت غیرمنطقی‌است و پیامدهای گسترده‌ای در پی دارد، درصورت تصویب می‌تواند در کشورهای دیگر نیز منجربه اتخاذ سیاست‌های نامربوط و درعین‌حال مخرب FATF در مورد تنظیم مقررات برای ارزهای دیجیتال شود که دراین‌صورت آسیب بزرگ دیگری متوجه حقوق حریم شخصی افراد خواهد بود.

بااین‌که مزیت منبع‌باز بودن، کدهای برنامه‌نویسی را از گزند مقررات مصون می‌دارد، اما تصویب این مقررات همچنان می‌تواند میزان مقبولیت اکوسیستم بلاک‌چین را کاهش دهد، نوآوری را در نطفه خفه کند و به‌طور کلی پیشرفت را به تعویق بیندازد که همه‌ی این‌ها به‌خاطر برخی داستان‌های بی‌پایه‌واساس درباره‌ی هدف قرار دادن مجرمان سایبری انجام می‌پذیرد.

هر مقرراتی در مورد ارزهای دیجیتال، نه تنها باید پتانسیل رمزارزها در مسیر بهبود وضعیت مالی شهروندان را در نظر بگیرد، بلکه باید محدودیت‌های اضافی تحمیلی بر مشاغل آماده اما اکثراً ناتوان برای رعایت مقررات را نیز شناسایی کند.

برای اجرای این مقرارت، هیچ‌گونه حمایت مالی وجود ندارد و افراد می‌بایست برای پیروی از آن‌ها هزینه‌های خدماتی زیادی متحمل شوند. ازآنجایی‌که هیچ‌گونه نهاد خدمات‌رسانی مرکزی برای رسیدگی به الزامات وجود ندارد، همه‌ی افراد مشغول یک چیز یعنی فراهم‌سازی ابزار لازم برای تحقق الزامات و درنتیجه رعایت مقررات هستند که کار بسیار بی‌فایده‌ای‌است. تحمیل هزینه‌ها بر دوش بخش خصوصی بسیار ظالمانه‌است.

رومن ولی‌ هراخ، مدیرعامل شرکت Confirmo

راز بقای جوامع منبع‌باز نوآوری‌است، نه آزمایش لوایح قانونی؛ ازاین‌رو دولت می‌بایست مدت‌ها پیش از تصویب هرگونه قانون به تامین ابزارهای گزارش‌دهی بپردازد.

لایحه‌ی زیرساخت چگونه بر کیف‌های سخت‌افزاری پول تأثیر می‌گذارد؟

باتوجه به مفاد مبهم مقررات این قانون، شرکت‌های ارائه‌کننده‌ی کیف پول سخت‌افزاری، محتملاً برای افشای اطلاعات محرمانه‌ی مشتریان خود، تحت فشار قرار خواهند گرفت. مثلاً برای کیف پول SatoshiLabs، پیروی از این قانون غیرممکن است، چراکه این شرکت حداقل اطلاعات مورد نیاز را از مشتریان خود جمع‌آوری می‌کند و آن‌ها را بیش از 90 روز نگه نمی‌دارد.

اگر شرکتی به‌ناچار مجبور به پذیرش چنین مقرراتی شود، درقبال حریم شخصی و امنیت مشتریان خود مسئولیت بسیار سنگینی خواهد داشت. صادقانه بگوئیم، در این شرایط شرکت مزبور شاید ترجیح دهد که خدمات خود را متوقف کند و بگذارد که پروژه‌ی Trezor مانند قبل، به همان صورت جامعه‌محور و غیرمتمرکز به حیات خود ادامه دهد.

این امر باعث محدودیت دسترسی به ابزارهای امنیتی مهم مورد نیاز در فضای کریپتو خواهد شد، اما ازآنجایی‌که پروژه‌ی Trezor کاملاً منبع‌باز است، بنابراین کاربران فنی‌تر به‌راحتی خواهند توانست که ابزار لازم را برای خود بسازند.

حق ایستادگی

معطوف‌سازی توجه مردم به سوءاستفاده‌ی مسئولین از قدرت خود اصلاً غیراخلاقی نیست و سرپیچی از قوانین ناقض حقوق انسانی، کار درستی‌است. درصورت تصویب لایحه‌ی زیرساخت، اپراتورها، ماینرها و توسعه‌دهندگان کیف‌های پول در سرتاسر صنعت کریپتو به اعتراض برخواهند خواست.

داستان مخالفت در برابر جامعه‌ی کریپتو به اینجا ختم نمی‌شود و با شدت بیشتری ادامه خواهد یافت، اما حامیان این صنعت روزبه‌روز در حال افزایش هستند که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به سناتورهایی اشاره کرد که مزایای بسیاری در بیت‌کوین می‌بینند.

بیت‌کوین که غیرقابل‌دستکاری به نفع طبقه‌ی حاکم‌است، بهترین امید برای گذار به اقتصادی پایدار و عادلانه خواهد بود. شکی نیست که لایحه‌ی زیرساخت، تاثیرات گسترده و ناتوان‌کننده‌ای بر دسترسی به ارزهای دیجیتال و بر تمامی شرکت‌های کریپتومحوری که با مشتریان آمریکایی کار می‌کنند و یا وابسته به آن‌ها هستند، خواهد داشت.

اساساً این یک حمله به اکوسیستم بلاک‌چین و حریم شخصی دیجیتال است، حمله‌ای که روایت هدف قرار دادن مجرمین را به حدی تحریف کرده‌است که اگر کسی تصور کند دولت واقعاً اختیار اجرای این مقررات را دارد، مورد مؤاخذه قرار نخواهد گرفت! اما بنا به دلایل بسیار، قضیه به این شکل نیست.

تصویب این لایحه، متاسفانه بر روی بسیاری از پروژه‌های شفاف و خلاقانه در ایالات متحده تأثیر منفی می‌گذارد و اثر غیرمستقیم آن در سراسر جهان مشاهده خواهد شد. این قوانین تاثیر معکوس خواهند داشت. واقعیت این است که تصویب لایحه‌ی فوق منجربه ایجاد هزاران گنجینه‌ی بسیار ارزشمند از داده‌های محرمانه با امنیت پایین می‌شود که وخامت هرچه‌بیشتر مشکل روبه‌رشد نَشت داده‌ها را به دنبال دارد. هر دولتی که این قانون ناقص کریپتو را تصویب کند، به تشدید جرایم سایبری کمک کرده‌است.

آموزش کامل رهگیری کیف پول ارزهای دیجیتال

در برابر قوانین خطرناک از خود محافظت کنید

یک قانون‌گذار به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند کاربر کیف پول سخت‌افزاری مثلاً Trezor را بر اساس آدرس ایجاد شده توسط دستگاه شناسایی کند، مگر اینکه کاربر با میل خود این اطلاعات را فاش کند. مثلاً قانون‌گذار نمی‌تواند هویت شما را هنگام استفاده از کیف پول برای دریافت وجه از صرافی یا سرویس‌دهنده‌ای که اسناد فرآیندهای KYC و AML را برای آن‌ها ارسال می‌کنید، شناسایی کند.

بهترین کار این است که به هیچ‌وجه از این خدمات استفاده نکنید، اما این روزها دوری از این خدمات کار ساده‌ای نیست. البته می‌توانید پیش از انتقال رمزارزهای خود به کیف پول آفلاین، به استفاده از سرویس‌های ترکیب‌کننده‌ی رمزارز مانند CoinJoin برای تبدیل رمزارزهای قدیمی به جدید فکر کنید.

رمزارزها و راه‌های سروکار داشتن با آن‌ها، همگی براساس تعاریف ریاضی هستند. قلب این فضا آکنده از اعداد تصادفی‌ست و هیچ‌گونه اطلاعات مرتبط با هویت فردی اشخاص در این اعداد وجود ندارد. باوجود تسلیم برخی سرویس‌دهندگان در برابر مقررات و پیروی تمام و کمال آن‌ها از قوانین، همواره گزینه‌های دیگری مانند خریدهای نظیربه‌نظیر و استفاده از شبکه‌های ناشناس روی میز هستند.

صرف‌نظر از اینکه مقررات این لایحه با شکل کنونی خود به تصویب برسند یا خیر، درهر‌صورت این اخطار دیگری برای خارج کردن تمامی بیت‌کوین‌ها از دامان خدمات نگهداری رمزارز و صاحب‌اختیار شدن خود افراد در نحوه‌ی استفاده از آنهاست. شبکه‌ی امنیتی Tor را در برنامه‌ی Trezor Suite جهت افزایش امنیت خود در برابر ناظران بدچشم فعال کنید و این را بدانید که حفاظت از خودتان در مقابل قوانین ناقض حریم شخصی، یک حق طبیعی‌است.

آموزش کامل رهگیری کیف پول ارزهای دیجیتال

قوانین بیشتر و بیشتری از راه خواهند رسید. فقط می‌توان به این امیدوار بود که مداخلات قانون‌گذاران حامی کریپتو شدت آسیب‌های ناشی از این لایحه را به حداقل برسانند. در این حین، بهتر است در مسیر قطع ارتباط با خدمات نگهداری رمزارز مانند صرافی‌های متمرکز گام‌های لازم را بردارید و در مورد خطراتی که در کمین شما هستند، با جدیت بیشتری فکر کنید. تنها یک نَشت دیتا درنتیجه‌ی وضع این قوانین می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری در پی داشته باشد.

ما به هیچ‌وجه با قانون‌شکنی موافق نیستیم، اما مقررات دنیای کریپتو، همواره در حفاظت از سرمایه‌گذاران با شکست مواجه شده‌اند و به‌جای محافظت، راه‌های جدیدی برای تسهیل حملات سایبری ایجاد کرده‌اند. کاربران حق دارند تا از اموال خود محافظت کنند که دراین‌رابطه استفاده از کیف پول آفلاین یا سخت‌افزاری می‌تواند مفید باشد.

عدم آگاهی دقیق از صنعت کریپتو، در تمامی قوانین مصوب آن به چشم می‌خورد – ما به تمام سوالات قانون‌گذارانی که ممکن‌است از نظرات‌مان در این زمینه استفاده کنند، پاسخ‌گو خواهیم بود.

در پایان این مقاله به شما توصیه میکنیم اگر از کیف پول تراست والت برای نگهداری ارزهای دیجیتال خود استفاده میکنید، برای افزایش امنیت آن به مقاله آموزش بالا بردن امنیت کیف پول تراست والت در سایت ما مراجعه و مقاله مذکور را با دقت مطالعه کنید.

جهت دیدن آموزش ارز دیجیتال به زبان ساده به سایت نعیم حشم بان مراجعه کنید.

بررسی کامل رهگیری کیف پول ارز دیجیتال توسط دولت ها

آیا کیف پول های ارز دیجیتال قابل رهگیری توسط دولت ها هستند؟

در رابطه با غیرقابل ردیابی بودن بیتکوین و سایر ارزهای دیجیتال سر و صدای بسیاری ایجاد شده است. مفسران جدید می‌گویند که بیتکوین «برای خرید کالاها به صورت ناشناس قابل استفاده می‌باشد»، و به عقیده‌ی مفسران جدیدتر، بیت‌کوین نوعی از حریم خصوصی مالی را برای کاربران میسر می‌سازد که پیش از این تنها از طریق یک «حساب بانکی سوئیسی» قابل دسترس بود.

همین قابلیت ارائه‌ی لایه‌ای از گمنامی و حریم خصوصی برای افراد، باعث شده است که بیت‌کوین از سوی سیاستمداران، کارشناسان و روزنامه‌نگاران رسانه‌های اصلی بدنام شود، چرا که آن را مخفیگاهی برای هر هکر، فروشنده‌ی مواد مخدر، عضو باند، تروریست یا هر مستبد قابل ذکر، تلقی می‌کنند (گرچه پول نقد همچنان واسطه‌ی مالی قابل ترجیح برای چنین عناصر نامطلوبی می‌باشد).

بنابراین هیچ جای تعجب ندارد که، طی سالیان اخیر دولت‌ها به شدت در تلاش برای ردیابی گردش بیت کوین و همچنین سایر ارزهای دیجیتال بوده‌اند. و علیرغم شهرت رایج اکثر ارزهای رمزنگاری شده به عنوان ارزهایی ناشناس، این واقعیت که اکثر این ارزهای رمزی ناشناس نبوده، بلکه وابسته به نام مستعار هستند، به دولت‌ها در دستیابی به این مهم کمک کرده است.

به بیانی دیگر، با پیوند دادن تراکنش‌ها به آدرس‌های کیف پول ثابت، و با حفظ سوابق عمومی هر تراکنش انجام‌ گرفته در زنجیره‌‌ی این کیف‌پول‌ها، اکثر ارزهای دیجیتال رایج، ابزاری تقریباً عالی برای نظارت بر فعالیت‌های مالی ما را در اختیار دولت‌های ملی قرار می‌دهند.

در این بین با وجود اینکه بسیاری از دولت‌ها، با ساختن سیستم‌هایی که داده‌‌ی تراکنش و اطلاعات خصوصی آشکار شده را در یک پایگاه داده جمع‌آوری می‌کنند، از این امکان بسیار ساده بهره گرفته‌اند، اما اکثر دولت‌ها نیز به تازگی در این مسیر گام نهاده‌اند.

با تمام این ها، برخی پرایوسی کوین‌ها یا همان ارزهای دیجیتال با محوریت حفظ حریم خصوصی (برای نمونه Monero، که برجسته‌ترین آنهاست) وجود دارند که هیچ سابقه‌ی عمومی از پیوند تراکنش‌ها به کیف‌های پول‌ را ارائه نمی‌کنند، و حتی از ابزارهایی ترکیبی برای خصوصی‌سازی تراکنش‌های مربوط به‌ سکه‌های فاقد حریم خصوصی نیز برخوردار می‌باشند.

بدین ترتیب، علی‌رغم تلاش‌ زیاد دولت‌های ایالات متحده، روسیه، ژاپن و غیره در این زمینه، (برای کسانی که می‌خواهند مشخصات‌شان مخفی بماند) همچنان راه‌هایی برای ناشناس ماندن در ارز دیجیتال وجود دارد.

قوانین ژاپن و روسیه برای رهگیری کیف پول ارز دیجیتال

بررسی کامل رهگیری کیف پول ارز دیجیتال توسط دولت ها

آژانس پلیس ملی ژاپن (NPA) به عنوان جدیدترین نمونه‌ی نظارت دولتی بر ارزهای دیجیتال، از وجود طرح‌هایی برای پیاده‌سازی یک سیستم خبر داد، که طبق گزارشات موجود قادر به «ردیابی»  تراکنش‌های ارز دیجیتال در ژاپن می‌باشد. اگرچه جزئیات فنی و بخصوصی درباره‌ی این سیستم در دست نمی‌باشد، اما ظاهرا این نرم افزار توسط یک شرکت خصوصی ناشناس در حال توسعه بوده و اجرای آن در سال آینده، هزینه‌ای بالغ بر 315000 دلار را برای NPA در پی خواهد داشت.

به طور ویژه، عملکرد اصلی این سیستم، ردیابی تراکنش‌هایی خواهد بود که به‌عنوان تراکنش‌های «مشکوک» به آن ارائه شده‌ است، سیستم نیز متقابلا با بصری‌سازی پیوند میان تمام این تراکنش‌ها، به طور نظری قادر خواهد بود تا مبدا و مقصد این پول‌های غیرقانونی را مشخص نماید.

در اصل این سیستم، گزارش‌های مربوط به فعالیت‌های مشکوک خود را از صرافی‌های ارز دیجیتال ژاپن دریافت می‌کند، که از زمان ارائه‌ی قانون مبارزه با پولشویی (AML) در ماه مه (از سوی آژانس خدمات مالی)، اطلاعات مربوط به تراکنش‌های بالقوه‌ی غیرقانونی و حساب‌های مرتبط با آنها را به دولت ارسال می‌کنند.

پر واضح است که چنین گزارش‌هایی صرفا یک «سیستم ردیابی تراکنش» را امکان‌پذیر می‌سازند، و درواقع فناوری‌های رمزنگاری جدیدی اختراع نشده است که از قابلیت غلبه بر خاصیت مستعار بودن/ناشناس بودن اکثر ارزهای دیجیتال برخوردار باشد. چنین روندی کاملا ساده است، صرافی‌ها از نظر قانونی ملزم به پیروی از سیاست‌های سختگیرانه‌ی شناخت مشتری (KYC) هستند، که متقابلا می‌توانند هویت‌های دنیای واقعی را با آدرس‌ها و تراکنش‌های ثبت شده در بلاک‌چین‌های عمومی مرتبط نمایند.

با توجه به اینکه صرافی‌ها همین اطلاعات را در اختیار NPA قرار می‌دهند، تمام کاری که NPA بایستی با سیستم خود انجام می‌دهد آن است که این اطلاعات را در یک پایگاه داده ثبت نموده و جریان‌های ارز دیجیتال را بصری‌سازی نماید.

بنابراین در رابطه با افرادی که هنگام دریافت و ارسال ارز دیجیتال، مبادلات (تنظیم شده) را دور می‌زنند، چنین سیستمی کارایی نخواهد داشت. با این وجود، حتی چنانچه برخی کاربران خاص سراغ صرافی‌های ژاپنی نروند، در صورتیکه ارز دیجیتال مذکور از یک صرافی عبور کرده و مشکوک تلقی شود، باز هم این کاربر با ارز دیجیتال غیرقانونی مرتبط خواهد بود.

بررسی کامل رهگیری کیف پول ارز دیجیتال توسط دولت ها

در هر صورت، حوزه‌ی دیگری که احتمالاً این سیستم به طور مستقیم در آن کاربرد چندانی نخواهد داشت، سکه‌های مبتنی بر حفظ حریم خصوصی نظیر Monero، Zcash و Dash هستند، دلیل این امر ان است که مقامات ژاپنی به جای تلاش برای ردیابی چنین سکه‌هایی، صرفاً بکارگیری آنها در صرافی‌ها را ممنوع اعلام کرده‌اند.

در حال حاضر در روسیه نیز شرایط مشابهی در حال ظهور است، که طی آن سرویس نظارت مالی فدرال (Rosfinmonitoring)، قرارداد سیستمی را منعقد کرده است که منابع مختلفی از اطلاعات افراد مظنون به جرایم مالی را گردآوری خواهد کرد.

طبق گزارش سرویس بی‌بی‌سی روسیه، از این سیستم برای ایجاد پروفایل‌ افراد مظنون استفاده خواهد شد، پس از آن، مقامات هر گونه اطلاعات مرتبط و قابل دسترس درباره‌ی این افراد (نظیر: شماره‌ی تلفن، جزئیات کارت بانکی، آدرس‌های فیزیکی، و آدرس کیف پول دیجیتال) را به این پروفایل‌ها اضافه خواهند کرد.

مجددا قابل ذکر است که این سیستم نیز اساسا برای ایجاد اختلال در رمزنگاری بیت کوین یا هر رمزنگاری دیگر طراحی نشده است، بلکه صرفا به دنبال آن است که اطلاعات کیف پول را (در صورت وجود ) به داده‌های دیگری که Rosfinmonitoring در مورد یک مظنون دارد، اضافه کند.

مقامات روسی با انجام این کار امید دارند که مظنونین را از پول‌شویی هر پول غیرقانونی که از طریق رمزنگاری به دست می‌آید، بازدارند، در عین حال بر این نکته نیز تاکید دارند که هدف آنها صرفا ممانعت از بکارگیری مستقیم ارز دیجیتال برای مقاصد غیرقانونی است. German Klimenko- مشاور سابق ولادیمیر پوتین در توسعه‌ی اینترنت (و رئیس گروه ارزهای دیجیتال در اتاق بازرگانی و صنعت روسیه) - در گفتگو با بی‌بی‌سی توضیح داد:

که تمام اینها «به دلیل ناشناس بودن و قابلیت غیرقابل ردیابی بودن ارزهای دیجیتال» می‌باشد، وی همچنین اشاره کرد که "ارز رمزنگاری شده در حوزه‌های نامشخص (وب تاریک)، برای خرید سلاح، مواد مخدر یا ویدئوهای خشونت آمیز مورد استفاده قرار می‌گیرد و قانونگذاران بسیاری از کشورها نسبت به این پدیده بیمناک هستند ( این مهم طی تجزیه و تحلیلی که به دستور رئیس جمهور [پوتین] انجام داده‌ایم، تایید شده است) ".

گرچه روسیه برای ملزم‌سازی مبادلات به رعایت سیاست‌های سختگیرانه‌ی AML و KYC، هیچ مقرراتی وضع نکرده است، اما دومای دولتی در حال مذاکره در مورد لایحه‌ی دارایی‌های دیجیتال است که هدف از آن برقراری همین الزامات می‌باشد. پس از تصویب این لایحه، مقامات روسیه (مانند همتایان ژاپنی خود) به اطلاعات مربوط به هویت دارندگان کیف پول دسترسی خواهند داشت.

در نتیجه، سرویس Rosfinmonitoring نیز قادر به افزودن این اطلاعات در سیستم آتی خود (تاریخ راه‌اندازی در پایان سال ۲۰۱۸) بوده، و این سیستم نیز متقابلا تراکنش‌ها، کیف پول‌ها و هویت‌ها را به یکدیگر مرتبط خواهد ساخت.

اما از آنجایی که این سیستم به‌جای فناوری جدید «هک نمودن ارز دیجیتال» از سوابق صرافی‌ها بهره‌برداری می‌کند، این احتمال وجود دارد که برای تمام ارزهای دیجیتال و تمام کاربران ارزهای دیجیتال قابل اعمال نباشد. حتی برخی از کارشناسان بر این باورند، که این لایحه‌ تا حد زیادی اثر معکوس خواهد داشت، و متعاقبا بسیاری از ارزهای دیجیتال و کاربران آنها را مجبور خواهد ساخت تا به میزان بیشتری غیرقابل ردیابی شوند.

بررسی کامل رهگیری کیف پول ارز دیجیتال توسط دولت ها

آنتون مرکوروف، مشاور بنیاد روسیه‌ی آزاد مستقر در ایالات متحده بیان داشت: “اگر کل حجم پولشویی‌ها را بررسی کنید، سهم ارزهای دیجیتال در این زمینه بسیار ناچیز است. فرض نمایید که گردش مالی یک صرافی محلی حدود یک میلیارد روبل [حدود 14.7 میلیون دلار] در هفته باشد.

چنین مبلغی اصلا زیاد نیست. مقامات به جای دستگیری سرهنگ زاخارچنکو [افسر سابق ضد فساد، که در سال 2016 به دلیل دریافت رشوه‌ای در حدود 140 میلیون دلار دستگیر شد]، در زیر میکروسکوپ به دنبال یافتن میکروبی در یک قطره‌ی آب هستند. چنین روندی نباید در اولویت باشد. و مهم‌تر از آن با تحمیل چنین لایحه‌‌ای نتایجی معکوس حاصل شده، و ابزارهای واقعی برای پولشویی ابداع خواهد شد.”

قوانین ایالات متحده آمریکا برای رهگیری کیف پول ارز دیجیتال

گرچه سیستم‌هایی که توسط کشورهای ژاپن و روسیه راه‌اندازی می‌شوند تا حد زیادی به همکاری صرافی‌های ارز دیجیتال و جمع‌آوری منابع اطلاعاتی متفاوت متکی هستند، نشانه‌هایی وجود دارد که برخی از دولت‌ها، رویکرد مستقیم‌تری را برای شناسایی کاربران ارز دیجیتال در پیش گرفته‌اند.

ایالات متحده (به عنوان بارزترین و نگران کننده‌ترین مثال)، نوعی فناوری مخفی را توسعه داده است که با استخراج داده‌های خام اینترنت از کابل‌های فیبر نوری، آدرس‌های IP و شناسه‌ی ارسال‌ کنندگان و دریافت کنندگان بیت کوین را شناسایی می‌کند.

براساس اسنادی که در سال 2013 توسط افشاگری به نام ادوارد اسنودن به دست آمده و در مارس 2018 توسط Intercept منتشر شده است، فناوری مورد بحث برنامه‌ای است که توسط آژانس امنیت ملی (NSA) توسعه‌یافته و با نام OAKSTAR شناخته می‌شود. به گفته‌ی Intercept، این برنامه که در قالب یک شبکه‌ی خصوصی مجازی (VPN) ارائه شده و حدود 16000 کاربر از کشورهایی نظیر چین و ایران آن را دانلود کرده‌اند، داده‌ها را از یک موقعیت نامشخص کابل فیبر «خارجی» استخراج می‌کند.

NSA با استفاده از همین داده‌ها، اطلاعات کاربران بیت‌کوین نظیر اطلاعات رمز عبور، فعالیت مرورگر اینترنت و آدرس MAC را استخراج می‌نماید، در این بین برخی از اسناد افشا شده نیز از استخراج آدرس‌های اینترنتی، مهرهای زمانی و پورت‌های شبکه‌ی کاربران نیز خبر می‌دهد.

OAKSTAR به طور موثری می‌تواند برای گردآوری اطلاعاتی بسیار بیشتر از آنچه برای شناسایی افراد و پیوند این اطلاعات به آدرس‌ها و تراکنش‌های خاص بیت کوین، مورد نیاز است، بکار گرفته شود، و برای انجام اینکار نیازمند اتکا به صرافی‌های ارز دیجیتال نمی‌باشد.

این روند ضربه‌‌ای بزرگ برای حریم خصوصی بیت کوین خواهد بود. طبق آنچه امین گون سیرر، استاد دانشگاه کرنل به Intercept گفته است:

"افراد هوشیار به حریم خصوصی، غالبا به سکه‌های مبتنی بر حریم خصوصی روی می‌آورند […] اما وقتی مدل مهاجم، دربرگیرنده‌ی NSA باشد، خاصیت نام مستعار ناپدید خواهد شد. بنابراین در این شبکه بایستی انتظارات خود در رابطه با حریم خصوصی را کاهش دهید."

متیو گرین - استادیار موسسه‌ی امنیت اطلاعات در دانشگاه جان هاپکینز (و توسعه‌دهنده‌ی کلیدی Zcash) به طور مشابهی به Intercept توضیح داده است که “بکارگیری NSA خبری ناگوار در زمینه‌ی حریم خصوصی است ، زیرا بدان‌معناست که علاوه‌بر وظیفه‌ی طاقت‌فرسای مربوط به خصوصی‌سازی تراکنش‌های ارز دیجیتال [… ] بایستی از خصوصی بودن تمام اتصالات شبکه نیز اطمینان حاصل شود."

همانطور که OAKSTAR و فعالیت‌های پیرامون آن نگران‌کننده است، اخیراً هیچ اطلاعات مبنی بر گسترش مبادرت‌های NSA از ردیابی بیت‌کوین به سایر ارزهای دیجیتال منتشر نشده است.

این واقعیت نیز وجود دارد که توانایی OAKSTAR در پیوند دادن افراد خاص با کیف پول بیت کوین، بدان جهت است که این افراد به طورناخواسته نرم افزاری را دانلود می‌کنند که به طور مخفیانه داده‌های اینترنتی آنها را استخراج می‌نماید (حال آنکه برنامه مدعی ارائه‌ی خدمات دیگری می‌باشد). با تمام این تفاسیر، چنانچه کاربران از بسته‌های VPN (و سایر نرم‌افزارها) مطمئن و قابل اعتماد استفاده کنند، به احتمال زیاد از مداخلات NSA مصون خواهند ماند.

فارغ از این اطمینان خاطر، همچنان این واقعیت قابل پیش‌بینی وجود دارد که دولت ایالات متحده حتی پیش از دولت‌های ژاپن یا روسیه، در میان مبادلات ارزهای دیجیتال به دنبال داده‌های کاربران بوده است. به عنوان مثال، در نوامبر 2016، این دولت احضاریه‌ای قانونی به Coinbase ارسال کرد که طی آن Coinbase موظف بود تا هویت تعداد نامشخصی از افراد مرتبط با برخی از کیف‌های پول ارز دیجیتال را به سازمان درآمدهای داخلی (IRS) ارائه دهد.

به نقل از Cointelegraph در آن زمان، این احضاریه‌ها بسیار دارای اهمیت بوده‌اند اما نه صرفا به دلیل صدور آنها، بلکه این احضاریه‌ها نمایانگر آن بود که IRS به اندازه‌ای قادر به ردیابی برخی از کیف‌های پول بوده است که نقض قوانین مالیاتی در آنها را تشخیص داده و علاوه‌بر آن، اتصال این کیف پول‌ها به Coinbase را نیز شناسایی کرده است.

گرچه در کمال تعجب IRS نحوه‌ی ردیابی این کیف پول‌ها را فاش نکرد، اما سندی (مربوط به سال 2015) که در سال 2017 به Daily Beast درز کرد، نمایانگر آن بود که IRS قراردادی با Chainalysis (ارائه دهنده‌ی "هوش بلاک چین" مستقر در سوئیس) منعقد کرده است که به دلایل پایبندی و تبعیت از قوانین، نظارت بر ارزهای دیجیتال (نظیر بیت کوین) را به انجام می‌رساند.

براساس گزارش ارائه شده از سوی Cointelegraph در آن زمان، Chainalysis « برای برچسب‌گذاری و شناسایی تراکنش‌ها، از داده‌های کاوش شده از انجمن‌های عمومی، منابع مربوط به داده‌های نشت یافته (نظیر وب تاریک)، و پرداخت‌ها و برداشت‌های صرافی بهره می‌گیرد».

بررسی کامل رهگیری کیف پول ارز دیجیتال توسط دولت ها

و در این بین تلاش می‌کند تا آنچه که به‌طور عمومی در زنجیره‌های بلوکی در دسترس قرار گرفته است را با اطلاعات شخصی که کاربران ارز دیجیتال به‌طور ناخواسته یا از روی بی‌دقتی در وب بر جای گذاشته‌اند، ترکیب نماید. بنابراین، در این مورد نیز از سیستم دیگری استفاده می‌شود که کمتر به نفوذ رمزنگاری شده به بلاک چین می‌پردازد و بیشتر بر روی گردآوری رشته‌های مختلف اطلاعاتی پراکنده شده در سراسر اینترنت تمرکز دارد.

اگرچه IRS صراحتا بکارگیری Chainalysis یا هر سرویس دیگری را تایید نکرده است، ذکر این نکته جالب توجه می‌باشد که در گذشته مواردی رخ داده است که طی آن آژانسی از دولت فدرال ایالات متحده، موفق به ردیابی کاربران ارز دیجیتال گردیده، و به طور بالقوه‌ای موید دریافت اطلاعات از NSA بوده است.

در اکتبر سال 2013، Ross Ulbricht در سانفرانسیسکو توسط ماموران FBI دستگیر شد و (تقریبا یک سال بعد) به همدستی در قاچاق مواد مخدر، پولشویی و هک رایانه‌ای متهم گردید. وی در طول محاکمه‌ اذعان داشت که پیگرد قانونی او اصلاحیه‌ی چهارم (یعنی حق محافظت در برابر جستجوهای بدون مجوز) را نقض می‌کند، زیرا شناسایی او توسط FBI، تنها به واسطه‌ی کمک غیرقانونی NSA و حقه‌های جمع آوری داده‌‌ی آن ممکن بوده است.

نیاز به ذکر نیست که این دفاعیه کارساز نبود، اما با این حال Intercept اشاره کرد که پروژه‌ی OAKSTAR مربوط به NSA، شش ماه پیش از دستگیری Ulbricht آغاز شده بود. نکته‌ی جالب‌تر اینکه، این وب‌سایت در نوامبر 2017 اسناد طبقه‌بندی‌شده‌ای را منتشر کرد که نشان می‌داد NSA پیش از این، به طور مخفیانه به FBI کمک کرده تا محکومیت‌های دیگری را نیز تضمین نماید.

فارغ از حقیقت موجود در ورای محکومیت Ulbricht، پرواضح است که NSA بیش از پنج سال است که توانایی شناسایی پنهان کاربران بیت کوین را در اختیار دارد، و در این بین، سایر آژانس‌های ایالات متحده نیز (با استفاده از ابزارهای نامشخص) مبادرت به ردیابی تراکنش‌های ارز دیجیتال نموده‌اند. به این ترتیب، با اطمینان می‌توان گفت که کاربران آمریکایی ارز دیجیتال بایستی پیش از انجام هرگونه اقدام غیرقانونی، به خوبی در اینباره  بیاندیشند.

قوانین چین، هند و دیگر کشورها برای رهگیری کیف پول ارز دیجیتال

به نظر می‌رسد که از نظر دسترسی و توان فعالیت‌های ردیابی ارز دیجیتال، تنها تعداد اندکی از کشورها می‌توانند با ایالات متحده برابری کنند. با این حال، چنین امری مانع از تلاش‌ بسیاری از کشورها نمی‌شود. برای نمونه در چین گزارش‌هایی در ماه مارس منتشر شد که نشان می‌داد آژانس نظارت بر امنیت شبکه‌ی اطلاعات عمومی (PINSS)، صرافی‌های خارجی ارز دیجیتال (که به مشتریان چینی خدمات ارائه می‌کردند) را تحت نظارت قرار داده است.

با وجود اینکه دولت، صرافی‌های داخلی و تجارت با صرافی‌های جایگزین خارجی در این زمینه را ممنوع اعلام کرده است، اما این قانون نتوانسته معامله‌گران چینی را از جستجوی ارزهای دیجیتال در خارج از کشور بازدارد. به گزارش رسانه‌ی چینی Yicai، در همین راستا PINSS مبادلات خارجی را تحت نظارت قرار داده است تا از پولشویی غیرقانونی، طرح‌های هرمی [و] کلاهبرداری جلوگیری نماید.

گرچه Yicai از طریق منابعی در PINSS توانست تأیید کند که چنین نظارتی از سپتامبر 2017 در جریان بوده است، اما قادر به توضیح این مهم نبوده است که دقیقاً چه نوع نظارتی دنبال شده و یا اینکه هدف دولت چین از این روند، تلاش فعالانه برای شناسایی افراد معامله‌کننده از طریق ارزهای دیجیتال بوده است یا خیر.

با این حال، فارغ از میزان نظارت‌ها، صرفا آگاهی از اینکه سایر کشورها نیز در حال ردیابی ارزهای دیجیتال هستند، موید آن است که معامله گران چینی نیز بایستی خود را به لیست رو به رشد "افرادی که باید مراقب باشند" اضافه کنند.

بررسی کامل رهگیری کیف پول ارز دیجیتال توسط دولت ها

تاجران هندی نیز از این قاعده مستثنی نیستند، و احتمالا در ماه ژانویه متوجه این نکته شده‌اند که دولت هند برای مقاصد مالیاتی، معاملات آنها را تحت نظارت قرار داده است. در واقع، به احتمال زیاد از این موضوع مطلع شده بودند، چراکه (به نقل از Reuters) اداره‌ی مالیات هند پس از انجام نظرسنجی‌های ملی و به دست آوردن اطلاعات کاربران از 9 صرافی هندی، اخطاریه‌هایی را برای "ده‌ها هزار" سرمایه‌گذار ارسال کرده است.

این رخداد به خودی خود یک هشدار واضح بود که دولت به راستی تراکنش‌های ارز دیجیتال را ردیابی می‌کند و این روند را از جولای 2017 و درست در زمانی آغاز کرده است که دادگاه عالی هند از دولت و بانک مرکزی هند خواست تا اطلاعات مربوط به اقداماتی را ارائه دهند که در راستای حصول اطمینان از عدم بکارگیری ارزهای دیجیتال برای مقاصد غیرقانونی انجام داده‌اند.

طبق گزارش وب سایت خبری LiveMint هند در ماه ژوئیه، سیستم مورد نظر دولت دربرگیرنده‌ی همکاری میان بانک مرکزی، هیئت بورس و اوراق بهادار هند (SEBI) و آژانس‌های اطلاعاتی هند بوده است. اما همانطور که مشارکت صرافی‌های ارز دیجیتال هند در ابلاغیه‌های مالیاتی ماه ژانویه آشکار می‌سازد، بار دیگر می‌توان نتیجه گرفت که سیستم کنونی احتمالا به جای بکارگیری فناوری‌هایی مشابه فناوری مربوط به NSA، صرفا به اطلاعات دریافت شده از این صرافی‌ها متکی می‌باشد.

به غیر از نمونه‌های بارزی چون ژاپن، روسیه، ایالات متحده، چین، و هند، موارد اندکی وجود دارد که در آنها اقدام دولت‌های ملی در بکارگیری سیستم‌های ردیابی ارز دیجیتال، عمومی شده ( و یا احتمالاتی در این زمینه مطرح شده) است. با این وجود، گرچه اکنون هیچ سابقه‌ی عمومی از بررسی پتانسیل سیستم‌های ردیابی توسط دولت‌های دیگر در دست نمی‌باشد، اما به احتمال بسیار زیاد دولت‌هایی که در آنها گرایش قابل توجهی به ارزهای دیجیتال وجود دارد، مسلما نوعی از سیستم ردیابی نیز در نظر گرفته‌ شده است.

قوانین بریتانیا و اتحادیه‌ی اروپا برای رهگیری کیف پول ارز دیجیتال

برای نمونه در دسامبر سال 2017، دولت‌های بریتانیا و اتحادیه‌ی اروپا به طور مشترک اعلام نمودند که در حال انجام طرح‌ریزی‌هایی جهت "سرکوب" پولشویی و فرار مالیاتی بواسطه‌ی ارز دیجیتال می‌باشند. Stephen Barclay، وزیر اقتصاد خزانه داری بریتانیا در اکتبر سال گذشته عنوان داشت:

« در حال حاضر دولت بریتانیا در حال مذاکره درباره‌ی اصلاحیه‌های دستورالعمل مبارزه با پول‌شویی می‌باشد که طی آن پلتفرم‌های مبادله‌ی ارز مجازی و ارائه‌دهندگان کیف‌های پول‌ امانی، ملزم به رعایت مقررات مبارزه با پولشویی و مبارزه با تأمین مالی تروریسم خواهند بود، و در نتیجه‌ی آن  فعالیت‌ شرکت‌های مرتبط در این زمینه، از سوی مقامات ذیصلاح ملی قابل نظارت خواهد بود».

گرچه صرفا خود این دستورالعمل ردیابی را تأیید نمی‌کند، اما معنای ضمنی آن همین است، چراکه توانایی اجرای قانون AML مستلزم آن است که نهادها و ادارات دولتی، ابزاری را در اختیار داشته باشند که نه تنها درآمدهای مشمول مالیات فرد از ارز دیجیتال را تشخیص دهد، بلکه هویت شخص را نیز شناسایی کند. از این رو، مقامات بریتانیا و اتحادیه اروپا بایستی از یک نوع سیستم ردیابی برخوردار باشند، وگرنه تهدید آنها مبنی بر "سرکوب" پولشویی و مشابه آن، کاملا پوچ خواهد بود.

و در آینده انجام چنین تهدیدهایی، ممکن است به طور فزاینده‌ای برای ایشان یا هر دولت دیگری (صرف نظر از میزان توسعه‌ی فناوری)، امکان پذیر گردد.

در ماه آوریل، یک کمپانی بزرگ (کسی نیست جز آمازون)، امتیاز اختراع یک "بازار جریان داده" را دریافت نمود، که امکان ترکیب چندین منبع داده را فراهم نموده و در نتیجه‌ی آن ردیابی لحظه‌ای تراکنش‌های ارز دیجیتال و کاربران مرتبط با آن را میسر می‌ساخت. براساس متن امتیازنامه، این فناوری به طور بالقوه‌ می‌تواند به دولت‌هایی ارائه شود که قادر به پیونددهی آدرس‌های ارز دیجیتال با شناسه‌های رسمی می‌باشند:

“خرده فروشان الکترونیکی، برای ایجاد داده‌های همبسته می‌توانند آدرس حمل و نقل را با داده‌های تراکنش بیت کوین ترکیب نموده و آنها را به عنوان یک جریان داده‌ی ترکیبی منتشر کنند.

بررسی کامل رهگیری کیف پول ارز دیجیتال توسط دولت ها

در این بین گروهی از ارائه‌دهندگان خدمات مخابراتی ممکن است به روند جریان داده‌های ترکیبی ملحق شده و بتوانند آدرس‌های IP (پروتکل اینترنت) تراکنش‌ها را به کشورهای مبدا آنها پیوند دهند. متقابلا سازمان‌های دولتی نیز احتمالا بتوانند به این روند ملحق شوند و در راستای شناسایی مشارکت‌کنندگان در تراکنش، داده‌های تراکنش مالیاتی را هم به یکدیگر مرتبط سازند”.

با ظهور این فناوری‌ها (و وجود شرکت‌هایی نظیر Chainalysis)، مدت زمان زیادی طول نخواهد کشید که تراکنش‌های مربوط به بیت‌کوین، اتریوم یا هر ارز دیجیتال غیرخصوصی دیگر، به طور سیستماتیک خاصیت گمنام بودن خود را از دست خواهند داد.

گرچه این روند نیاز به صرف زمان دارد، علی‌الخصوص با در نظرگیری اینکه امتیاز اختراع آمازون، کاربران (به عنوان مثال خرده فروشان و ارائه دهندگان خدمات مخابراتی) را ملزم می‌سازد تا قطعات جداگانه‌ای از داده‌ها را برای ایجاد همبستگی ترکیب نمایند. به هر طریق، پرواضح است که وقتی صحبت از حریم خصوصی و گمنامی ارز دیجیتال به میان می‌آید، همه چیز تنها در یک مسیر در حال حرکت است.

کوین های حریم خصوصی

در پرتو این مسیر، به هر شخصی که می‌خواهد احتمال شناسایی شدن خود را تا حد امکان کاهش دهد، توصیه می‌شود که به یکی از به اصطلاح سکه‌های حریم خصوصی روی بیاورد. Monero یکی از شناخته شده‌ترین نوع این کوین هاست که از زمان عرضه‌ی اولیه آن در آوریل سال 2014، از نظر ارزش کل بازار، به یکی از 10 ارز دیجیتال با ارزش تبدیل شده است.

بیش از هر چیز دیگری، وجه تمایز میان Monero با ارزهایی نظیر بیت کوین، بکارگیری الگوریتم اثبات کار CryptoNight در آن است، که از ترکیبی از امضاهای حلقه‌ای و آدرس‌های مخفی بهره می‌گیرد. بدین‌ترتیب نه تنها آدرس کیف پول فرستنده را در آدرس چندین کاربر دیگر دفن می‌کند، بلکه مبلغ دقیق انتقال را نیز پنهان می‌نماید.

به همین دلیل است که ارز دیجیتال در میان کسانی که (به هر دلیلی) نیاز به فرار از قدرت دولتی داشتند محبوبیت یافته است، و توانایی مسلم Monero در حفظ گمنامی باعث شد تا ارزش آن مابین تاریخ 1 ژانویه و 31 دسامبر سال 2017، حدود 2883 درصد (از 12.3 دلار به 358 دلار) افزایش یابد. این در حالیست که ارزش بیت‌کوین در سال 2017 شاهد رشد نه چندان چشمگیر 1357 درصدی بوده است.

گرچه رشد 2883 درصدی بسیار قابل توجه است، اما در مقایسه با رشد 9000 درصدی Dash در سال 2017 (یک کوین جایگزین دیگر که از ویژگی‌های خاص تقویت حریم خصوصی برخوردار است) چندان چشمگیر نمی‌باشد.

سیزدهمین ارز دیجیتال با ارزش (از نظر ارزش کل بازار)، با برخورداری از ویژگی PrivateSend، آدرس‌ها را به گونه‌ای ترکیب می‌کند که مبدا و مقصد تراکنش‌ها پنهان شود، و طی این فرآیند، امکان قراردهی تکه‌های اطلاعاتی در کنار یکدیگر را برای هر مرجع ذی‌نفع، بسیار دشوار می‌سازد.

بررسی کامل رهگیری کیف پول ارز دیجیتال توسط دولت ها

وجود این ویژگی ممکن است یکی از دلایل افزایش چشمگیر این ارز در ونزوئلا باشد، جایی که دولت در سال گذشته به شدت ارزهای دیجیتال نظیر بیت کوین را سرکوب نمود (البته قبل از آنکه از کوین Petro دارای پشتوانه‌ی نفتی خود طرفداری نماید).

در این برهه‌ی زمانی ونزوئلایی‌ها نیز به‌طور فزاینده‌ای به Zcash روی آوردند، که از زمان راه‌اندازی در اکتبر 2016 به بیست و یکمین ارز دیجیتال بزرگ تبدیل شده است. Zcash با تکیه بر معماری Bitcoin Core و با استفاده از روش اثبات با دانش صفر، نام مستعار فرستنده و گیرنده را به طور خصوصی حفظ می‌کند، و برای مقدار مورد معامله نیز روند مشابهی را به انجام می‌رساند.

بنابراین، گزینه‌ی مربوط به سکه‌های حریم خصوصی، در اختیار هر کسی می‌باشد که درباره‌ی توانایی رو به رشد دولت‌ها در ردیابی تراکنش‌های ارز دیجیتال نگران است. و حتی اگر چنین کاربری از هیچ کوین Monero، Dash یا Zcash برخوردار نیست، باز هم می‌تواند از خدمات ترکیبی و مختلف موجود برای کوین های غیرخصوصی بهره بگیرد.

به عنوان مثال، برخی پروتکل‌های گمنام‌سازی در دسترس هستند که همانند ویژگی‌های ارائه شده از طریق Monero و Zcash، فرستندگان و گیرندگان بیت‌کوین را قادر می‌سازند تا تراکنش‌های خود را با تراکنش سایر فرستندگان و گیرندگان ترکیب نموده، و بدین‌ترتیب تفکیک رشته‌های متعدد درگیر در این فرایند را بسیار دشوار نمایند.

نمونه‌هایی از این پروتکل‌ها CoinJoin، Dark Wallet، bestmixer.io، SharedCoin و CoinSwap هستند که همگی امکان گمنام‌سازی تراکنش‌ها را برای دارندگان بیت‌کوین و سایر ارزهای دیجیتال میسر می‌سازند.

جمع بندی

بنابراین، اگرچه ردیابی ارزهای دیجیتال رو به افزایش است، اما نیازی نیست که سرمایه‌گذاران و دارندگان ارز دیجیتال نسبت به  نظارت‌های دولتی بیش از اندازه بیمناک باشند. دلیل این امر آن است که از یکسو، اکثر سیستم‌های ردیابی در حال استفاده یا در حال توسعه، صرفا به اطلاعات دریافت شده از صرافی‌های ارز دیجیتال متکی هستند.

سایر سیستم‌ها (مانند سیستم‌هایی که توسط Chainalysis ارائه می‌شوند) نیز به گرد‌آوری داده‌هایی وابسته هستند که کاربران ارز دیجیتال ممکن است با بی‌احتیاطی در سراسر وب منتشر کرده باشند. در این بین، روش‌های مستقیم‌تر و مداخله‌جویانه‌تر که توسط NSA به کار گرفته می‌شوند، به آن دسته از کاربران ارز دیجیتال متکی هستند که اتصالات اینترنتی خود را به طور ناآگاهانه به خطر می‌اندازند، که البته با چنین روشی نمی‌توان نظارت انبوه تمام تراکنش‌های ارز دیجیتال را به انجام رساند.

بر همین اساس، علاوه بر گزینه‌های مربوط به سکه‌های حریم خصوصی مانند Monero و Zcash، دارندگان ارز دیجیتال آگاه به حریم خصوصی، نبایستی بسیار نگران باشند، زیرا برای آن دسته از افرادی که به شدت به این حریم خصوصی نیاز دارند، همچنان راه‌هایی برای ناشناس ماندن وجود دارد.

جهت دیدن سایت آموزش ارز دیجیتال به سایت نعیم حشم بان مراجعه کنید.

ممپول (MemPool) چیست؟

ممپول بیتکوین: چه اتفاقی برای تراکنش‌ های تایید نشده می‌ افتد؟

بیتکوین یک شبکه رمزارز است که امکان ارسال و دریافت پرداخت‌های الکترونیکی را به کاربران خود در هر نقطه از جهان می‌دهد. بیتکوین صورت فیزیکی ندارد و در اکانت‌ها نیز نگه‌داری نمی‌شود. در واقع بیتکوین به عنوان شکلی از پول الکترونیکی عمل می‌کند که کاربران در آن به‌وسیله بلاکچین بیت‌ کوین امکان انجام تراکنش‌های همتا به همتا دارند.

در حقیقت بلاکچین به عنوان یک دفتر کل عمومی عمل می‌کند. بلاکچین دائما به‌وسیله گره‌ها به‌روزرسانی می‌شود که موجودی‌ها و داده‌های جدید را در اختیار سراسر شبکه قرار می‌دهد. اگر چه قبل از اینکه تراکنش‌ها به بلاکچین اضافه شوند لازم است که به ممپول بیتکوین بروند. برای مطالعه کامل تر درباره مفهوم بلاکچین و انواع آن میتوانید به این مقاله در سایت مراجعه کنید.

تراکنش‌های بیتکوین چگونه انجام می‌شوند؟

بیایید قبل از آنکه به سراغ ممپول برویم بیشتر با نحوه انجام تراکنش‌های بیتکوین آشنا شویم. تمامی تراکنش‌های شبکه بیتکوین تراکنش‌های در دست بررسی هستند و تا زمانی که به تایید برسند در ممپول باقی می‌مانند. هر بار که کاربری یک تراکنش را در شبکه بیت‌ کوین آغاز می‌کند، به شیوه رمزنگاری آن را امضا کرده و به شبکه بیتکوین ارسال می‌کند.

این تراکنش‌ها در شبکه بیتکوین منتظر تایید و اضافه شدن به بلاک‌ چین توسط استخراج‌کنندگان بیت‌ کوین می‌مانند. تمامی تراکنش‌های تاییدشده در دفتر کل عمومی ثبت شده و در اختیار همه اعضای بلاکچین قرار می‌گیرند. هدف از این کار ثبت شفاف سوابق و به اشتراک‌گذاری آن با شبکه است، به نحوی که امکان دستکاری و ایجاد تغیییر در آن وجود نداشته باشد.

بلاکچین به ما امکان غیرمتمرکزسازی می‌دهد اما با محدودیت‌هایی نیز روبه‌رو است. به طور مثال شبکه بیتکوین توانایی پردازش تنها ۶/۴ تراکنش در ثانیه را دارد. حال این عدد را با ۱۷۰۰ تراکنش در ثانیه ویزانت مقایسه کنید.

در حالی که امکان انجام یک سری اصلاحات و افزایش مقیاس‌پذیری فناوری بلاک‌ چین وجود دارد، این فناوری همچنان هم در مقایسه با رقبای خود کند عمل می‌کند و همین امر منجر به هزینه‌های بالا و تاخیر در تراکنش‌ها می‌شود، به ویژه در زمان‌هایی که حجم معاملات بالا باشد.

ممپول (MemPool) چیست؟

در اصل بلاک‌ چین به این منظور طراحی شده بود که بتواند بدون نیاز به بانک‌ها، نظارت دولت، موسسات قانون‌گذار و دیگر مراجع مرکزی فعالیت کند. درست است که بیت‌ کوین به مراجع خارجی برای انجام فعالیت‌های خود نیاز ندارد اما همچنان باید توانایی تایید تراکنش‌های شبکه‌اش را داشته باشد و این کار را از طریق کلید‌های رمزنگاری شده انجام می‌دهد.

رمزنگاری کلید عمومی بیت‌ کوین به مانند یک شناسه برای کاربران عمل می‌کند و به آنها اجازه دسترسی به کیف‌ پول‌ها و حساب‌هایشان را می‌دهد.

هدف اصلی این کلید عمومی اطمینان حاصل کردن از صحت معاملات است. هر کاربر علاوه بر کلید عمومی‌اش که برای همه اعضای شبکه قابل رویت است یک کلید خصوصی هم دارد که فقط خود کاربر توانایی دیدن آن را دارد. این دو کلید در کنار هم  با هدف اعتبار بخشیدن به تراکنش‌های انجام شده به عنوان یک امضای دیجیتال عمل می‌کنند.

هنگامی که دو کاربر بر سر تراکنش خاصی به توافق می‌رسند، قدم بعدی تایید اعتبار است. تراکنش‌ها پیش از آنکه بتوانند به شبکه بلاکچین اضافه شوند باید تایید اعتبار شوند. این تایید اعتبار از طریق فرایند اجماع صورت می‌گیرد؛ به این صورت که طرف‌های غیرمتمرکز حاضر در شبکه (گره‌ها یا کامپیوتر‌های شبکه) باید به طور بی‌طرفانه اعتبار تراکنش مورد نظر را تایید کنند.

صاحب گره‌ها (استخراج‌کنندگان) به دنبال دریافت پاداش تایید تراکنش‌ها از طریق اجماع اثبات کار (POW) هستند و این کار از طریق حل مسائل رمزنگاری‌شده و سوالات پیچیده ریاضی انجام می‌شود.

هنگامی که مسئله حل شود تراکنش تایید شده و می‌تواند به شبکه اضافه شود. زمانی که بلوک بیت‌ کوین پر شود طی فرایند نهایی‌سازی به شبکه اضافه شده و پس از آن بلوک بعدی باز می‌شود.

ممپول بیتکوین چیست؟

ممپول یک سالن انتظار مجازی است که تراکنش‌های دردست‌بررسی و تاییدشده تا زمانی که یک استخراج‌کننده آنها را تایید کند در آن تجمع می‌یابند. هر گره ممپول و فضای ذخیره‌سازی خود را برای تراکنش‌های تاییدنشده دارد. هنگامی که تراکنش‌ها تایید شده و به بلوک اضافه شوند از ممپول پاک می‌شوند.

ممپول (MemPool) چیست؟

گره‌ها داده‌های ممپول را با بازپخش کردن تراکنش‌های امضاشده‌ای که از یکدیگر دریافت کرده‌اند به اشتراک می‌گذارند و این کار را تا زمانی که به کل شبکه ارسال شود ادامه می‌دهند. هنگامی که یک ممپول در زمان‌های پرتراکنش سیستم به حداکثر ظرفیت خود می‌رسد، گره موردنظر تراکنش‌ها را بر اساس هزینه هر تراکنش اولویت‌بندی می‌کند.

هر تراکنشی که هزینه‌اش پایین تر از آستانه هزینه مورد نظر باشد از ممپول پاک شده و تنها تراکنش‌های جدیدی که حداقل هزینه موردنظر را دارند می‌توانند به ممپول اضافه شوند. به بیان دیگر، تراکنش‌های با هزینه بالاتر در اولویت پردازش و پاک شدن از ممپول و اضافه شدن به بلوک قرار دارند.

هم‌بستگی میان ممپول بیتکوین و هزینه تراکنش‌ها

اگر ممپول را یک سالن انتظار در نظر بگیریم، زمانی که ازدحام این سالن زیاد شود به این معنی است که حجم زیادی از تراکنش‌ها در انتظار تایید شدن هستند. در شرایط عادی تراکنش‌ها بدون هیچ دردرسری وارد ممپول شده و از آن خارج می‌شوند (تایید شده و به بلوک فعلی اضافه می‌شوند) اما لحظاتی هم هست که سالن انتظار ممپول پرازدحام می‌شود.

این ساعات شلوغی معمولا به دلیل افزایش حجم تراکنش‌ها و یا کاهش ناگهانی هش معامله است. در این دوره‌های زمانی ممپول مزدحم شده و باعث بروز تاخیر در انجام تراکنش‌ها و همین امر منجر به افزایش هزینه‌ها می‌شود.

اصطلاح «هش معامله» به دشواری استخراج (سختی شبکه) بلاکچین اشاره دارد. ممکن است در آن لحظه استخراج‌کنندگان کافی برای اداره پیچیدگی و ازدحام شبکه وجود نداشته باشد. بنابراین برخی از تراکنش‌ها با تاخیر بیشتری تایید می‌شوند.

هر تراکنش بیتکوین تا زمان تایید شدنش در ممپول باقی می‌ماند اما هیچ ممپول یکتا و غالبی وجود ندارد. در واقع هر گره ممپول مختص خود را دارد و این حافظه اغلب از ۳۰۰ مگابایت تجاوز نمی‌کند.

ممپول (MemPool) چیست؟

هنگامی که ممپول مزدحم می‌شود، کاربران این امکان را دارند که هزینه بیشتری پرداخت کنند که با این کار تراکنش خود را به اول صف تاییدها می‌فرستند. در طرف دیگر صف نیز تراکنش‌های با هزینه پایین قرار دارند که تا زمانی کاهش شلوغی‌ها در ممپول باقی می‌مانند.

 به این ترتیب هنگامی که  حجم تراکنش‌ها پایین است هزینه‌ها نیز به تبع آن کاهش می‌یابند. هنگامی که تراکنش‌ها انتخاب و تایید شده و به بلوک اضافه می‌شوند از ممپول پاک می‌شوند.

درک اندازه ممپول و تعداد تراکنش‌ها

اندازه ممپول به بایت محاسبه می‌شود و معیاری برای اندازه‌گیری مدت زمان ازدحام ممپول است. تعداد تراکنش‌ها اما تصویری آشکار از سرازیر شدن تراکنش‌هایی است که منجر به ازدحام شده‌اند. اغلب هرچه اندازه ممپول بزرگتر باشد به معنی شبکه‌هایی مزدحم‌تر است که نتیجه آن افزایش زمان تایید تراکنش‌ها و هزینه‌هاست.

در سوی دیگر، اگر که اندازه ممپول کاهش یابد به معنی آن است که گره‌ها یک بلوک معتبر جدید دریافت کرده‌ و تراکنش‌های در دست بررسی را که در بلوک بوده‌اند را حذف کرده‌اند.

اندازه ممپول ها معمولا با نوساناتی مواجه است و بستگی به تعداد تراکنش‌هایی دارد که در حال بازپخش شدن هستند. از آنجا که هر گره  بسته به توانایی ذخیره‌سازی‌اش نسخه منحصر به فردی از تراکنش‌های تاییدنشده را دارد اندازه ممپول ها متغیر است.

تعداد تراکنش‌های تایید نشده ممپول

 

اگر تعداد تراکنش‌های ممپول افزایش یابد به این معنی است که تعداد کل تراکنش‌های تایید نشده در ممپول در حال افزایش است و در نتیجه هزینه‌های بالاتری اعمال می‌شود.  به طور مثال در تاریخ ۲۰۲۱/۱۰/۴، استخر حافظ بیت‌ کوین ۴۲۵۰ تراکنش در حال بررسی را در خود جای داده بود و میانگین هزینه هر تراکنش به ۴۵/۲ دلار رسیده بود. در تاریخ ۲۰۲۱/۱۰/۲۵ نیز، زمانی که اندازه ممپول به ۶۶۰۰ تراکنش رسید، میانگین هزینه تراکنش‌ها تا ۰۹/۳ دلار افزایش یافت.

نمودار هزینه تراکنش‌ها

در زمان سرریز شدن تراکنش‌ها باید چه کار کنیم؟

در زمان‌های اوجی شلوغی شبکه بیت‌ کوین ممکن است با انباشتی از تراکنش‌ها روبه‌رو شود که منجر به افزایش زمان انتظار و هزینه تراکنش‌ها می‌شود. هنگامی که تقاضا از عرضه پیشی می‌گیرد، استخراج‌کنندگان آزادی عمل بالایی در انتخاب تراکنش‌هایی که پردازش می‌کنند دارند. در چنین شرایطی، حتی افرادی که هزینه‌هایی سخاوتمندانه‌تری پرداخت کرده‌اند ممکن است بیشتر از آنکه انتظارش را داشته باشند منتظر بمانند.

عواملی متعددی منجر به انباشت تراکنش‌ها می‌شود از جمله این نکته که بلاکچین بیتکوین مقیاس‌پذیری بالایی ندارد.

 وقتی که درباره دوره‌های ازدحام شبکه صحبت می‌کنیم همیشه این امکان را داریم که صرفا صبر کنیم تا اینکه دوره ازدحام به پایان برسد، همچنین برای تراکنش‌های کوچک از شبکه فوق‌سریع استفاده کنیم و یا هزینه تراکنش بالاتری را پرداخت کنیم.

حتی زمانی هم که تراکنش خود را ارسال کرده‌اید هم چند راهکار برای سرعت بخشیدن به آن دارید. اگر تراکنش شما در صف انتظار مانده است می‌توانید با انتخاب گزینه «جایگزینی از طریق هزینه تراکنش» تراکنش خود را با هزینه بالاتری مجددا ارسال کنید. اگرچه که همه کیف پول‌ها از این قابلیت پشتیبانی نمی‌کنند.

اگر کیف پول شما هم این قابلیت را ندارد می‌تواند از گزینه‌های دیگری مانند «پرداخت فرزند برای والد» استفاده کنید. با CPFP استخراج‌کنندگان تراکنش‌هایی را انتخاب می‌کنند که بالاترین هزینه ترکیب‌شده را دارد. همچنین می‌توانید از شتاب‌بخش تراکنش استفاده کنید که به شما اجازه می‌دهد تراکنش‌هایی را که حداقل ۱/۰ mBTC بر کیلوبایت هستند را به استخر استخراج ViaBTC ارسال کنید و در اولویت تایید قرار بگیرید.

در پایان نیز می‌توانید از شبکه فوق‌ سریع استفاده کنید که یک راه‌حل لایه ۲ است. شبکه فوق‌سریع به شما امکان باز کردن یک کانال جدید و انجام هر تعدادی از تراکنش را خارج از زنجیره اصلی بیتکوین می‌دهد و زمانی که تراکنش‌ها تایید می‌شوند کانال پرداخت را می‌بندد. در واقع هنگام استفاده از شبکه فوق‌سریع صف را دور می‌زنید و حتی هزینه‌های تراکنش‌ها نیز به طرز قابل توجهی کاهش می‌یابند.

اما حتی اگر علاوه بر سایر راه‌حل‌ها، شبکه فوق‌سریع هم تراکنش شما را انجام نداد، خیالتان از امنیت بیتکوین‌ های تان راحت باشد. بیت‌ کوین‌ ها تا زمانی که تراکنش‌ها تایید شوند در کیف پول مبدا باقی می‌مانند.

اگر ممپول ها وجود نداشتند چه اتفاقی می‌افتاد؟

تراکنش‌ها پیش از آنکه بتوانند به شبکه بلاک‌ چین اضافه شوند باید از ممپول عبور کنند. در دوره‌های شلوغی و ازدحام، ممپول تراکنش‌ها را جمع‌آوری می‌کند و تا زمانی که استخراج‌کنندگان آن‌ها را به بلوک اضافه می‌کنند در خود ذخیره می‌کند.

همچنین ممپول به گره‌ها اجازه دسترسی به ممپول سایر گره‌ها را می‌دهد و از این طریق جزئیات بیشتری را درباره تراکنش‌ها در اختیارشان قرار می‌دهد.

ممپول (MemPool) چیست؟

اگرچه اغلب کاربران تمایل دارند که تراکنش‌هایشان حداقل زمان ممکن را در ممپول بگذرانند اما این امر همواره ممکن نیست، به‌خصوص زمانی که حجم تراکنش‌ها افزایش پیدا کرده است. هنگامی که یک بلوک استخراج می‌شود، تمامی تراکنش‌های موجود در آن از ممپول پاک می‌شوند و متناسب با آن اندازه ممپول نیز کاهش می‌یابد.

بدون ممپول گره‌ها قادر به بررسی تراکنش‌های آتی نخواهند بود و هیچ آگاهی‌ای از میزان ازدحام شبکه بلاکچین نخواهند داشت. به تبع آن نیز یافتن گره‌های ترافیکی غیرممکن خواهد بود و هزینه‌های بالا و دیگر مشکلات مرتبط با ازدحام بروز خواهند کرد.

جمع بندی

منتظر تایید تراکنش ماندن می‌تواند خسته‌کننده باشد. ممکن است که تقصیر را به گردن ممپول بیندازید اما باید بدانید که ممپول عضوی حیاتی از شبکه بیتکوین است که وظیفه جمع‌آوری و نگهداری تراکنش‌ها را تا زمان اضافه شدن به بلاکچین بر عهده دارد.

 درک نحوه عملکرد ممپول می‌تواند به ما در استفاده از آن و اطمینان حاصل کردن از پردازش به موقع تراکنش‌هایمان کمک کند و دلسردی ما از سیستم را نیز کاهش دهد. همچنین برای دریافت اطلاعات تخصصی تر درباره مفهوم ممپول میتوانید به سایت بیتکوین ممپول مراجعه کنید.

جهت دیدن آموزش ارز دیجیتال صفر تا صد به سایت نعیم حشم بان مراجعه کنید.

آیا ماینینگ (استخراج) بیتکوین به صرفه است؟

استخراج بیت‌کوین چیست؟

به فرآیند ورود بیتکوین‌های جدید به مجموعه‌ی بیتکوین‌های در گردش اصطلاحا ماینینگ بیتکوین گفته می‌شود. هدف از نگارش این مقاله، بررسی جوانب مختلف استخراج ارز دیجیتال و به طور ویژه بیتکوین است؛ به این صورت که جنبه اقتصادی، جنبه محیط زیستی و جنبه مصرف انرژی استخراج و ماینینگ این ارز دیجیتال را در آن بررسی میکنیم. همچنین شما برای آشنایی کامل با مفهوم ماینینگ یا استخراج میتوانید به مقاله ماینینگ چیست در سایت ما مراجعه کرده و آن را مطالعه فرمایید.

 

هزینه های استخراج بیتکوین چیست؟

سه هزینه اصلی برای استخراج بیت کوین وجود دارد:

• الکتریسیته: نیرویی که سیستم‌های استخراج شما را 24 ساعته در هر 7 روز هفته اجرا می‌کند. می‌تواند تا صورتحسابی اساسی اجرا کند. با توجه به این که این فرآیند به اندازه برخی کشورها برق مصرف می‌کند، هزینه‌ها می‌توانند بسیار بالا باشند.
• سیستم‌های استخراج: برخلاف روایت رایج، رایانه‌های رومیزی و سیستم‌های بازی معمولی برای استخراج بیت‌کوین مناسب یا کارآمد نیستند. فرآیند استخراج می‌تواند چنین سیستم‌هایی را گرم کرده و منجر به مشکلات پهنای باند در شبکه خانگی شود. سیستم‌های تراشه یکپارچه ویژه برنامه (ASIC)، که دستگاه‌های سفارشی‌سازی شده برای استخراج بیت‌کوین هستند، سرمایه‌گذاری زیرساختی اصلی برای ماینرهای بیت‌کوین محسوب می‌شوند.

محدوده قیمت برای چنین دستگاه‌هایی می تواند از 4000 دلار تا 12000 دلار متغیر باشد. حتی با چنین هزینه‌های بالایی، یک سیستم مجهز به ASIC کمتر از یک بیت‌کوین تولید می کند. ماینرهای بیت‌کوین هزاران سیستم ASIC را در مزارع استخراج سازماندهی می‌کنند که 24 ساعته در هر 7 روز هفته کار می‌کنند تا عدد 64 رقمی هگزادسیمال مورد نیاز برای حل معمای هش را تولید کنند.

• زیرساخت شبکه: سرعت شبکه تفاوت قابل توجهی را در فرآیند استخراج بیت‌کوین ایجاد نمی‌کند. با این حال، داشتن اتصال اینترنتی که 24 ساعته و بدون وقفه در دسترس باشد بسیار مهم است. اتصال همچنین باید از مزارع استخراج مجاور نهفتگی داشته باشد. شبکه‌های اختصاصی وابستگی خارجی را کاهش داده و کمینه‌سازی نهفتگی را تضمین می‌کنند. آفلاین شدن لزوماً روند همگام‌سازی معاملات را متوقف نمی‌کند. اما می‌تواند فرآیند را زمان‌بر ساخته و احتمالاً پس از از سرگیری اتصال، مستعد خطا کند.

آیا ماینینگ (استخراج) بیتکوین به صرفه است؟

برای این که ماینرها از سرمایه‌گذاری خود سود کسب کنند مجموع هزینه‌های این سه ورودی باید کمتر از خروجی (در این مورد، قیمت بیت‌کوین) باشد. با توجه به قیمت سرسام آور بیت کوین، ایده استخراج شخصی ارز دیجیتال ممکن است پیشنهاد جذابی به نظر برسد.

با این حال، علی‌رغم آنچه که طرفداران بیتکوین به شما می‌گویند، استخراج ارز دیجیتال سرگرمی نیست. بلکه سرمایه‌گذاری پرهزینه با احتمال بالای شکست است. همانطور که در بخش دشواری استخراج نشان داده شد، هیچ تضمینی وجود ندارد که حتی پس از صرف هزینه‌ها و تلاش‌های قابل توجه، پاداش بیت‌کوین را به دست آورید.

تجمیع سیستم‌های استخراج برای راه‌اندازی کسب ‌و کاری کوچک که بیت‌کوین استخراج می‌کند، ممکن است راهی برای رفع این مشکل باشد. با این حال، حتی چنین کسب و کارهایی تحت تاثیر نوسان قیمت‌های ارزهای دیجیتال قرار دارند.

اگر قیمت ارز دیجیتال مانند سال 2018 سقوط کند، اجرای سیستم های استخراج بیت‌کوین غیراقتصادی شده و ماینرهای کوچک مجبور به ترک کار خواهند شد. کاهش تعداد بیت‌کوین‌هایی که هر چهار سال به ماینرها اعطا می‌شود، جذابیت این فعالیت را حتی بیشتر کاهش می‌دهد.

با توجه به دشواری قابل توجه ذاتی در اقتصاد استخراج بیت کوین، این فعالیت در حال حاضر تحت سلطه شرکت‌های استخراج بزرگی است که در قاره‌های متعدد فعالیت دارند.

AntPool، بزرگترین شرکت استخراج بیت‌کوین در جهان، مزارع استخراج را در بسیاری از کشورها راه‌اندازی کرده است. بسیاری از شرکت‌های استخراج بیت‌کوین نیز برای عموم شناخته شده‌اند، اگرچه ارزش‌گذاری‌های آن‌ها نسبتاً پایین هستند.

مصرف برق استخراج بیت کوین

فرآیند استخراج بیت‌کوین چقدر برق مصرف می‌کند؟

در بخش اعظم تاریخ کوتاه بیت‌کوین، استخراج، فرآیندی انرژی‌بر بوده است. در دهه پس از راه‌اندازی، استخراج بیت‌کوین در چین متمرکز شد، کشوری که برای تولید بخش عمده برق خود به سوخت‌های فسیلی مانند زغال سنگ متکی است.

تعجب ندارد که هزینه‌های نجومی انرژی استخراج بیت‎کوین توجه فعالان تغییرات اقلیمی که این فعالیت را عامل افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌دانند را به خود جلب کرده است. طبق برخی برآوردها، فرآیند استخراج این ارز دیجیتال به اندازه کل کشورها برق مصرف می‌کند. اما طرفداران بیت‌کوین مطالعاتی منتشر کرده‌اند که ادعا می کنند این ارز دیجیتال عمدتاً از منابع انرژی تجدیدپذیر تامین می‌شود.

نکته مهم در مورد این مطالعات این است که آن‌ها بر اساس حدس و داده‌های خود-گزارشی از مزارع استخراج هستند. به عنوان مثال، گزارش Coinshares از سال 2019 چندین فرض را در مورد منابع انرژی ماینرها در ارزیابی خود از اکوسیستم استخراج بیت‌کوین ارائه داده است. در همین راستا سایت CryptoCompare ماشین حساب کاربردی جالبی دارد که به شما این امکان را می‌دهد تا با دادن اعدادی از قبیل سرعت هش و هزینه‌ی برق، هزینه فایده‌ی خود از ماینینگ را تخمین بزنید.

تاریخچه استخراج بیت کوین

امروزه دو تحول در تکامل و ترکیب استخراج بیت‌کوین نقش داشته‌اند. اولین مورد، ساخت دستگاه‌های استخراج سفارشی برای بیت‌کوین است. از آن‌جایی که استخراج بیت‌کوین اساساً حدس-محور است، رسیدن به پاسخ درست قبل از ماینر دیگر تقریباً همیشه به سرعت رایانه شما در تولید هش بستگی دارد.

آیا ماینینگ (استخراج) بیتکوین به صرفه است؟

در روزهای اولیه بیتکوین، رایانه‌های رومیزی با CPUهای معمولی بر استخراج بیت‌کوین غالب بودند. اما با افزایش سطح دشواری الگوریتم با گذشت زمان، این رایانه‌ها شروع به کشف معاملات در شبکه ارز دیجیتال کردند. طبق برخی برآوردها، کشف یک بلوک معتبر در سطح دشواری اولیه سال 2015 « به طور متوسط چند صد هزار سال» با استفاده از پردازنده‌ها طول می‌کشید.

با گذشت زمان، ماینرها پی بردند که کارت‌های گرافیک، که به عنوان واحدهای پردازش گرافیکی (GPU) نیز شناخته می‌شوند، در استخراج مؤثرتر و سریع‌تر عمل می‌کنند. اما برای سیستم‌های سخت‌افزاری که واقعاً برای استخراج ارز دیجیتال ضروری هستند، انرژی زیادی مصرف می‌کردند. آرایه‌های دریچه‌ای قابل برنامه‌ریزی میدانی (FPGA)، نوعی GPU، پیشرفت مهمی بودند، اما با همان اشکالات GPU‌ ها مواجه بودند.

امروزه ماینرها از دستگاه‌‎های استخراج سفارشی به نام ماینرهای ASIC استفاده می‌کنند که به تراشه‌های تخصصی برای استخراج سریع‌تر و کارآمدتر بیت‌کوین مجهز هستند. قیمت آن‌ها از چند صد تا ده‌ها هزار دلار است. امروزه استخراج بیت‌کوین آنقدر رقابتی است که تنها با به روزترین ASICها می‌توان سودآوری کرد.

هنگام استفاده از رایانه‌های رومیزی، پردازنده‌های گرافیکی یا مدل‌های قدیمی‌تر ASIC، هزینه مصرف انرژی در واقع بیشتر از درآمد تولید شده است. حتی با وجود جدیدترین واحدی که در اختیار دارید، به ندرت یک رایانه برای رقابت با مزارع استخراج  - گروهی از ماینرها که قدرت محاسباتی خود را ترکیب کرده و بیت‌کوین استخراج شده را بین آن‌ها تقسیم می‌شود – کافی است.

فورک‌های بیت‌کوین نیز بر ساختار شبکه استخراج بیت‌کوین تأثیر گذاشته‌اند. با شانس 1 در 16 تریلیون، مقیاس سطوح دشواری و شبکه عظیم کاربرانی که معاملات را تأیید می‌کنند، تقریباً هر 10 دقیقه یک بلوک معامله تأیید می‌شود. اما باید توجه داشت که 10 دقیقه یک هدف است، نه یک قانون.

شبکه بیتکوین در حال حاضر می‌تواند کمتر از چهار معامله را در ثانیه پردازش کند و معاملات هر 10 دقیقه در بلاک چین ثبت می‌شوند. تعداد معاملات انجام شده در 10 دقیقه در نهایت از تعداد معاملات قابل پردازش در 10 دقیقه بیشتر خواهد شد. در این مرحله، زمان انتظار برای معاملات شروع به افزایش تدریجی خواهد کرد، مگر اینکه تغییری در پروتکل بیت‌کوین ایجاد شود.

این مسئله در رأس پروتکل بیتکوین به عنوان مقیاس‌گذاری شناخته می‌شود. اگرچه ماینرهای بیت‌کوین به طور کلی موافق هستند که باید کاری برای رفع مسئله مقیاس‌گذاری انجام شود، اتفاق نظر کمتری در مورد نحوه انجام آن وجود دارد. دو راهکار عمده برای رفع مسئله مقیاس‌گذاری پیشنهاد شده است.

توسعه دهندگان، ایجاد یک لایه ثانویه «خارج از زنجیره» بیت‌کوین که امکان انجام سریع‌تر معاملاتی که ممکن است بعداً توسط بلاک‌چین تأیید شوند را فراهم می‌کند یا افزایش تعداد معاملات قابل ذخیره توسط هر بلوک را پیشنهاد کرده‌اند. با داده‌های کمتر برای تأیید در هر بلوک، راهکار اول، معاملات را برای ماینرها سریع‌تر و ارزان‌تر می‌کند. راهکار دوم با افزایش اندازه بلوک از طریق فراهم کردن امکان پردازش اطلاعات بیشتر هر 10 دقیقه یکبار، با مقیاس‌گذاری را رفع می‌کند.

در جولای 2017، ماینرهای بیت‌کوین و شرکت‌های استخراج که تقریباً 80 تا 90 درصد از توان محاسباتی شبکه را در دست داشتند، به ادغام برنامه‌ای رأی دادند که میزان داده‌های مورد نیاز برای تأیید هر بلوک را کاهش می‌دهد.

برنامه‌ای که ماینرها به افزودن آن به پروتکل بیتکوین رأی دادند، شاهد جدا شده یا SegWit نامیده می‌شود. این اصطلاح تلفیقی از Segregated به معنای جدا و Witness به معنای شاهد است که به امضاهای در معامله بیتکوین اشاره دارد. بنابراین، شاهد جدا شده به معنای جدا کردن امضاهای معامله از یک بلوک و متصل کردن آن‌ها به صورت بلوکی توسعه یافته است.

اگرچه افزودن یک برنامه واحد به پروتکل بیتکوین ممکن است راهکار چندانی به نظر نرسد، اما تخمین زده شده است که داده‌های امضا تا 65 درصد از داده‌های پردازش شده در هر بلوک معامله را تشکیل می‌دهند.

کمتر از یک ماه بعد، در آگوست 2017، گروهی از ماینرها و توسعه دهندگان، یک هارد فورک را راه‌اندازی کرده و شبکه بیت‌کوین را ترک کردند تا ارز جدیدی را با استفاده از پایگاه رمز مشابه بیتکوین ایجاد کنند. اگرچه این گروه با نیاز به راهکاری برای مقیاس‌گذاری موافق بودند، اما نگران بودند که استفاده از فناوری SegWit مشکل مقیاس‌گذاری را به طور کامل رفع نکند.

در عوض، با راهکار دوم پیش رفتند: افزایش تعداد معاملات قابل ذخیره توسط هر بلوک. ارز حاصل که بیت‌کوین کش نام دارد، اندازه بلوک را به 8 مگابایت افزایش داد تا فرآیند تأیید را تسریع کرده عملکردی در حدود 2 میلیون معامله در روز داشته باشد.

هدف استخراج بیت‌کوین چیست؟

استخراج بیت‌کوین دو هدف را دنبال می‌کند:

• تولید بیت‌کوین
• تأیید معاملات موجود در شبکه ارز دیجیتال و قابل اعتماد ساختن آن‌ها

آیا باید بیت‌کوین را استخراج کرد؟

استخراج بیت‌کوین، سرگرمی پرهزینه و بدون نتایج تضمین شده است. شما باید روی دستگاه‌های گران‌قیمت سرمایه‌گذاری کنید، آن‌ها را 24 ساعته در هر 7 روز هفته اجرا کنید و قبض‌های بالای برق را بپردازید. حتی در این صورت نیز هیچ تضمینی وجود ندارد که بیت‌کوین به دست آورید.

آیا ماینینگ (استخراج) بیتکوین به صرفه است؟

آیا استخراج بیتکوین با محیط زیست سازگار است؟

فعالان اقلیمی، استفاده از انرژی استخراج بیت‌کوین را به عنوان دلیلی بر عدم سازگاری این ارز دیجیتال با محیط زیست مورد انتقاد قرار داده‌اند. تخمین زده می‌شود که فرآیند استخراج بیت‌کوین به اندازه کل کشورها برق مصرف می‌کند. با چرخش جهان به سمت منابع تجدیدپذیر، انتظار می‌رود استخراج بیت‌کوین سبزتر شود.

سخن آخر

استخراج بیتکوین فرآیندی انرژی‌بر با سیستم‌های استخراج سفارشی است که برای حل معماهای ریاضی با هم رقابت می‌کنند. اولین ماینری که معما را حل کند بیت‌کوین پاداش می‌گیرد. فرآیند استخراج بیت‌کوین همچنین معاملات موجود در شبکه ارز دیجیتال را تایید کرده و آن‌ها را قابل اعتماد می‌سازد.

اگرچه ماینرهای فردی که از سیستم‌های رومیزی استفاده می‌کردند در روزهای اولیه ارز دیجیتال نقش داشتند، اکوسیستم استخراج بیت‌کوین تحت سلطه شرکت‌های استخراج بزرگی است که مزارع استخراج را در بسیاری از مناطق جغرافیایی اداره می‌کنند. استخراج بیت‌کوین همچنین به دلیل مصرف مقادیر نجومی انرژی، موضوعی بحث برانگیز است.

با افزایش آگاهی از تغییرات اقلیمی، تعدادی از ماینرها عملیات خود را به مناطقی منتقل کرده‌اند که از منابع انرژی تجدیدپذیر برای تولید برق استفاده می‌کنند.

جهت دیدن سایت آموزش ارز دیجیتال به سایت نعیم حشم بان مراجعه کنید.

چگونه توکن (ارز دیجیتال) بفروشیم؟

چگونه توکن (ارز دیجیتال) بفروشیم؟

فروش توکن، به بیان ساده، فرآیند تولید و فروش یک ارز دیجیتال جدید است. در حالی که جزئیات آن از فروشی به فروش دیگر متفاوت است، این فرآیند شامل ساخت یک قرارداد هوشمند بر روی بلاکچین، تولید و سپس فروش کوین ها حاصل می شود. این فرآیند معمولاً شامل سرمایه‌گذاران واجد شرایط و فروش عمومی نهایی می‌شود و همزمان یک نمایش مسیر مجازی، یک سیرک و یک تمرین برای تشکیل اجتماع است.

چند تعریف مهم و ساده

در این فرآیند شما توکن‌های تولید‌شده به صورت رمزنگاری‌شده را می‌فروشید. اینها اشیاء دیجیتالی هستند که نماد چیزی در کسب و کار شما هستند. می‌توانید از نشانه‌ها (نمادها) برای نشان‌دادن تقریباً هر چیزی استفاده کنید - پیراهن‌های رایگان در سایت تیشرت یا آبجو از یک کارخانه آبجوسازی.

اما کاری که حداقل در ایالات متحده برای آن حمایت چندانی دریافت نمی‌کنید، استفاده از توکن‌ها برای فروش سهام است. و این همان جایی است که بیشتر تلاش‌های فروش توکن متوقف می‌شود: SEC نمی‌خواهد که شما وارد قلمرویش شوید و در اغلب موارد، هر چیز دیگری خارج از این قلمرو، یک بازی منصفانه به شمار می‌آید.

در اینجا قصد داریم با چند حقیقت اساسی برای آمریکایی‌ها این مقاله را شروع کنیم. این موارد در خارج از ایالات متحده همیشه لازم‌الاجرا نیستند، و به همین دلیل، بسیاری از مؤسسان، فروش خود را خارج از کشور انجام می‌دهند تا از معامله با SEC و سایر احزاب اجتناب کنند. قصد رد یا تأیید این موضوع را ندارم.

تصمیم با شماست. قانونی بودن این فروش‌ها در سرتاسر جهان هنوز مشخص نیست، و مرز باریکی بین توکن‌ها و سهام پنی وجود دارد، واقعیتی که تعداد کمی مایلند به آن اعتراف کنند.

علاوه بر این، فروش توکن وسیله‌ای برای تامین مالی نیست. در حالی که بسیاری از شرکت‌ها چنین عمل می‌کنند – و در عرض چند دقیقه، افزایش حقوق چند میلیون دلاری اِعمال می‌نمایند – در واقع کاری که انجام می‌دهند، شناور کردن یک ارز دیجیتال در بازار آزاد است.

این ارزهای دیجیتال با برنامه‌ریزی و شانس زیاد ، می‌توانند ارزش خود را افزایش دهند و اگر ساختار فروش توکن به درستی انجام شود، این امر به شرکت‌ها کمی بیشتر از قبل از شروع کارشان بودجه می‌دهد.

بدون برنامه‌ریزی در هم می‌شکنید

توکن ها قرار است بخشی از خون شرکت شما باشند. همانطور که دلار دیزنی زمانی به شما امکان دسترسی به کالاهای دیزنی را می‌داد، Uber Bux نیز باید به نوعی به شما امکان دسترسی به برخی از نرم‌افزارهای ساخته‌شده توسط Uber را بدهد و Krablr Koins باید به شما امکان دسترسی به بُعدی از سیستم جدید صید خرچنگ را فراهم آورد.

شرکت‌ها انواع حرکات نمایشی را انجام داده‌اند تا کوین هایشان را برای رونق‌بخشیدن به کسب‌وکارشان صرف کنند، از جمله چسباندن یک توکن به یک گرم شاخ کرگدن مصنوعی. باز هم بدون قضاوت این یک فضای امن است. اگر می‌خواهید یک توکن ماساژ یا توکن پاپ‌‌کورن یا نشانه‌ای مرتبط با تولید گفتار روباتیک بفروشید، هیچ‌کس نمی‌تواند مانع شما شود.

چگونه توکن بفروشیم؟

هنگامی که کوین Krablr شما ضرب شد، اقتصاد کوچک اختصاص داده‌شده به خرچنگ که ساخته‌اید باید خودپایدار باشد. این جایی است که با حدس و گمان در مورد موفقیت خود، پول «درمی‌آورید» -.

فروش توکن قرار است جایگزین دورهای سنتی سرمایه‌گذاری اولیه و پاک شود، این امری واضح است و حتی می‌تواند VC را کاملاً مختل کند. اما نحوه و زمان انجام این کار نامشخص است. بنابراین، در نهایت، آیا باید یک فروش توکن انجام دهید؟

داخل یک فروش توکن چه اتفاقی می افتد؟

ایال هرتزوگ یکی از بنیانگذاران Bancor است، یک شرکت فین‌تک که اخیراً برخی آن را مشکوک دانسته‌اند- افتخار «جمع‌آوری» 153 میلیون دلاری در مدت سه ساعت برای ایجاد محصولی را داشت که صرافی‌های ارزهای دیجیتال را منسوخ می‌کرد.

ابتدا لازم به توضیح است کاری که بانکور در این مورد انجام داد بیش از 76 میلیون توکن بود. این توکن‌ها با قیمتی بسیار کمتر از قیمت فعلی 2 دلار در اختیار سرمایه‌گذاران اولیه قرار گرفتند و بلافاصله پس از راه‌اندازی افزایش یافتند. در حال حاضر، قیمت تثبیت شده است و دارندگان فعلی توکن بانکور می‌توانند این توکن‌ها را هر طور که می‌خواهند بخرند و بفروشند، در نتیجه یک بازار واقعی برای ارز دیجیتال ایجاد می‌کنند.

صاحبان توکن مالک بخشی از Bancor نیستند، بلکه در عوض مالک توکنی هستند که به عنوان محصول آن استفاده خواهد شد. همانطور که یک مقاله معتبر نیویورک تایمز توضیح داد، تصور کنید Bancor یک کازینو است و با فروش تراشه‌ها به سرمایه‌گذاران اولیه، پول نقد جمع‌آوری می‌کند.
بازدیدکنندگان کازینو در نهایت از این تراشه‌ها در میزهای بازی استفاده خواهند کرد، اما تا آن لحظه تراشه‌ها ارزش بالقوه‌ای بر اساس محبوبیت مورد انتظار کازینو دارند. اگر تعداد افراد کافی 5 دلار برای بلو چیپ بپردازند که زمانی یک دلار برای کسی هزینه داشت، سرمایه‌گذاران خوشحال زیادی خواهید داشت. با این حال، بنکور کار جالب‌تری انجام داد.

هرتزوگ می‌گوید:

به لحاظ امیدی که برای طراحی توکن پروتکل داشتیم، تصمیم گرفتیم یک رویداد تخصیص توکن را راه‌اندازی کنیم - BNT، توکن شبکه Bancor، که بر اساس پروتکل Bancor ماست. لازم است تأکید کنیم که این یک دور جمع‌آوری سرمایه برای استارت‌آپ‌های انتفاعی نیست و همچنین توکن کاربردی اولیه نیز به شمار نمی‌آید.

جمع‌آوری کمک مالی توسط یک بنیاد غیرانتفاعی سوئیسی انجام شد که موظف بود از سرمایه خود برای توسعه و ترویج پروتکل منبع باز Bancor استفاده کند. در رأس این امر، ما (و سایرین) می‌توانیم خدماتی نظیر سرویس «Bancor Network» ایجاد و اجرا کنیم، که یک UX ساده برای صدور، استفاده، انتقال، خرید و انحلال «توکن‌های هوشمند» ارائه می‌کند.

توکن‌های هوشمند از پروتکل Bancor استفاده می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند که قابلیت رقابت با هر نوع سرمایه جاری دیگری (مثل اتر، بیت‌کوین، دلار، یورو و غیره) را دارند. BNT به مثابه یک پشتوانه عمل می‌کند و توکن نقدینگی تمام توکن‌های هوشندی است که از سوی کاربران ایجاد شده‌اند و تمام این توکن‌های جدید را به یکدیگر و به ETH و سایر ارزهای موجود مرتبط می‌سازد. ارزش BNT با ایجاد توکن‌های هوشمند بیشتر افزایش می‌یابد و از تمام توکن‌های هوشمندی که آن را ذخیره می‌کنند سود می‌برد.

این اکوسیستم شبکه‌ای مناسبی است که در آن کاربران بیشتری به همگان نفع می‌رسانند. ایجاد این حرکت و ساختار انگیزشی (که در آن پذیرندگان اولیه در صورت موفقیت شبکه به طور نامتناسبی پاداش می‌گیرند) با استفاده از توکن دیگری (مانند ETH) امکان‌پذیر نخواهد بود.

به طور خلاصه، این توکن همانند یک قطعه ساختمانی برای محصولی در آینده است و حتی ممکن است در خود محصول استفاده نشود. در این نوع فروش، چند اتفاق می‌افتد که اظهارنظر دربارۀ این موارد را دشوار می‌ساز. ابتدا، به خاطر داشته باشید که بانکور 153 میلیون دلار «افزایش» نداشته است.

بلکه در واقع کسری از آن مربوط به افزایش بوده است و تا زمانی که بخواهد توکن خود را ذخیره کند، نمی‌تواند بسیاری از توکن‌های خود را بدون حرکت در بازار جا‌به‌جا کند. هر شرکتی در این مورد، متعلق به ساتوشی ناکاموتو است که بی‌سر و صدا روی انباری از کوین ها نشسته است به امید روزی که بتواند آنها را به فروش برساند.

بانکور چقدر «درآمد» داشت؟ در بیشتر فروش‌های توکن، شرکت تعداد معینی از کوین ها- معمولاً میلیون‌ها - را که می‌تواند برای پشتیبانی از عملیات خود بخرد و بفروشد، نگه می‌دارد.

فرض کنیم مؤسسان نیز چند میلیون را به عنوان پشتوانه نگه می‌دارند. در این مورد، شرکت 10 درصد یا 3,960,000 را به عنوان پشتوانه حفظ کرد. خریداران، حداقل در این حالت، مالک میلیون‌ها توکن خود هستند و چون این دارایی نقد است، می‌توانند آن را به دلخواه خود به داخل و خارج بانکور منتقل کنند.

Bancor "از سرمایه خود برای توسعه و ترویج پروتکل منبع باز Bancor استفاده خواهد کرد." افراد زیرک در میان شما متوجه خواهند شد که این کار در را برای فروش توکن دیگری باز می‌کند و همچنین تعداد زیادی توکن برای فروش در آینده باقی مانده است.

علاوه بر این، بانکور باید بسیار مراقب می‌بود. فروش توکن با مشکلات متعددی از جمله کلاهبرداری برای سرقت اتریوم مواجه شده است. ساده‌ترین راه برای انجام این کار، ارسال اطلاعات نادرست در مورد فروش، و راهی‌کردن خریداران بالقوه به حسابی جعلی است. برخی هکرها به سادگی آدرس مجموعه را در سایت فروش توکن تغییر می‌دهند و به این ترتیب میلیون‌ها نفر از دسترسی به  فروشندگان واقعی باز مانده‌اند.

چگونه توکن بفروشیم؟

هشدار؛ مراقب کلاهبردارها باشید

ممکن است چندین اتفاق برای فروشنده نگون‌بخت توکن رخ دهد. هکرها در حال بو کشیدن در اطراف هستند و ترفندهای هوشمندانه‌ای را کشف کرده‌اند. به عنوان مثال، یک هکر آدرس اتریوم مورد نظر را در طول فروش توکن CoinDash تغییر داد و یک‌شبه معادل هفت‌میلیون دلار، اتریوم دزدید.

چنین اتفاقاتی تقریباً هر روز می‌افتد - هکرها یا کلاهبرداران در Slack ظاهر می شوند و به کاربران می‌گویند که سایت‌های فروش توکن تغییر کرده‌اند و پمپ و دامپرها ادعاهای جعلی را در شبکه‌های اجتماعی ارسال می‌کنند تا به افزایش قیمت دامن بزنند. شرکت‌هایی مانند MetaCert در حال ایجاد سیستم‌هایی برای سرکوب لینک‌های جعلی و کلاهبرداری‌های فیشینگ هستند.

پاول والش، بنیانگذار این شرکت می‌گوید: «اگر دوست دارید در ارزهای رمز-پایه سرمایه‌گذاری کنید و پیامی در مورد تخفیف ICO یا Token دریافت می‌‌کنید که و دارای موعدی مقرّر است و به نظر جعلی می‌آید، مطمئن باشید که چنین است.

مستقیماً با شرکت تماس بگیرید و از آنها بپرسید که آیا این خبر واقعی است یا خیر. شرکت‌های رمزنگاری معاملات دارای مهلت زمانی بسیار کوتاه نخواهند داشت که شما را در عرض چند دقیقه یا حتی چند ساعت مجبور به اقدام کند. پس غافلگیر نشوید - «به همین شکل است که افراد بسیار باهوش فریب می‌خورند.»

چگونه می‌توانید ایمن بمانید؟ با عملکرد هوشمندانه

مارک کنیگسبرگ، مشاور و نویسنده، می‌گوید: « باید از هر گونه ICO که وعده پول درآوردن به مردم می‌دهد، اجتناب شود. پروژه‌های تاریخی و سوابق تیم را بررسی کنید، گزارش‌های رسمی دولتی را بخوانید، مطمئن شوید که به محصولی نیاز دارید و از هر چیزی که به شدت بر بازاریابی تمرکز می‌کند و به فناوری مربوط می‌شود اجتناب کنید.

هنگام شرکت در یک ICO، مراقب سایت‌های فیشینگ و آدرس‌های پست شده در کانال‌های شلوغ باشید و همیشه قبل از ارسال پول، صحّت آدرس را بررسی کنید.

VC یا پول نقد مجازی؟

اگر فروش توکن انجام دهید، باز هم می توانید VC را افزایش دهید؟ آیا VC‌ها اهمیت خواهند داد؟ به طور کلی برای VC چه اتفاقی می‌افتد؟ هیچ‌کس واقعاً نمی‌داند، اما ما به سمت پذیرش عمومی فروش توکن به‌عنوان وسیله‌ای برای «سرمایه‌گذاری» جدید گرایش داریم و صندوق‌های بیشتری فروش توکن را در برنامه‌های سرمایه‌گذاری خود وارد کرده‌اند.

در حال حاضر سرمایه‌گذاران در وضعیت سختی هستند. بسیاری می‌خواهند شروع به خرید سکه‌های عرضه اولیه کنند و یکی از آنها به نام موشه هوگ، ICO‌ها را تز اصلی سرمایه‌گذاری خود قرار داده است. سایرین، به ویژه VCهایی که دارای وجوه قدیمی‌تر هستند، باید در هنگام سرمایه‌گذاری در خصوص کاهش مضاعف احتیاط کنند. به طور خلاصه، این موارد برای نوشتن چک برای مؤسسان تنظیم شده‌اند، نه برای مبادلات توکن رباتیک. نشریه هاروارد بیزینس ریویو این موقعیت را به خوبی توضیح می‌دهد:

«سرمایه گذاران ریسک‌پذیر، که عموماً در برابر پدیده ICO ایستاده بودند، اکنون به دلایل متعددی به آن علاقه‌مند شده‌اند. یکی از این دلایل، سود است – سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال در سال 2016 بازدهی هنگفتی به دست آوردند و ارزهای دیجیتال استارت‌آپ های بلاک‌چین Monero و NEM هر دو شاهد افزایش 2000 درصدی ارزش خود بودند.

به عنوان مثال، ارزش ارز دیجیتال مورد استفاده برای شبکه اتریوم، به نام اتر، تنها طیّ چند روز در مارس 2017 دو برابر شد. بله، فقط در عرض سه روز، افرادی که در اتر سرمایه‌گذاری کردند، سرمایه خود را دو برابر کردند. این سرمایه‌گذاران می‌توانند از ارزهای دارای پشتوانه فیات پول نقد دریافت کنند یا منتظر ادامه رشد (یا سقوط) ارز دیجیتال بمانند. نوسانات، یک خیابان دو طرفه است. در حالی که قیمت اتر در حال افزایش است، ارزش هر بیت‌کوین از رکورد ۱۲۹۰ دلاری در ۳ مارس ۲۰۱۷ با ۲۰ درصد کاهش به ۱۰۰۰ دلار رسیده است.

دلیل دوم برای این که VCها بیشتر به ICOها علاقه مند می‌شوند، قابلیت نقد بودنِ ارزهای دیجیتال است. سرمایه‌گذاران به جای اینکه مقادیر زیادی در یک استارت‌آپ افسانه‌ای سرمایه‌گذاری کنند و منتظر یک بازی طولانی مدت - یک IPO یا یک خرید - باشند، می‌توانند از طریق ICOها راحت‌تر و سریع‌تر به سود برسند و تنها کافی است سود ارزهای دیجیتال خود را در هر یک از صرافی‌های ارز دیجیتالی حامل به بیت‌کوین یا اتر تبدیل کنند و سپس به راحتی از طریق خدمات آنلاین مانند Coinsbank یا Coinbase به ارزهای فیات تبدیل نمایند.

در نهایت این که آیا فروش توکن ایده خوبی است یا خیر، به پذیرش عمومی جامعه بستگی دارد. تا اینجا، همه چیز خوب به نظر می‌رسد. بسیاری از شرکت‌های تحت حمایت شتاب‌دهنده، نمایشگاه Sand Hill Road را برای فروش توکن کنار گذاشته‌اند و بسیاری معتقدند که بیشتر سرمایه‌گذاری اولیه از توکن‌ها به جای LP انجام می‌شود. همانطور که Kickstarter به طور کامل، صنعت لوازم الکترونیکی مصرفی را مختل کرده است، انتظار می‌رود که همه چیز را مختل کند.

چگونه یک توکن را بفروشیم؟

در ابتدا این امکان وجود دارد شرایط و الزامات شما برای فروش رمزی مناسب نباشد. این اتفاق خوبی است. چون این نوع فروش، برای همه مناسب نیست، اما شاید سیستم‌های جدیدی به وجود آید که به فروشندگان توکن کمک کند سریع‌تر و مؤثرتر کار کنند. آنچه در ادامه می‌آید فرآیندی اساسی است که چند استارت‌آپ برای رسیدن به پول طی کرده‌اند.

هیچ راه درستی برای اجرای فروش توکن وجود ندارد. اگر به درک بیشتری از کارها نیاز دارید، این راهنمای اساسی را که پیش‌تر ارسال کرده‌ایم، بررسی کنید که. در مورد فروش از مباحث سطح بالاتری حرف می‌زند. این توصیف جزئیات بیشتری دارد، اما هنوز سطحی است.

یک چیز مسلم است: یک راه درست و یک راه اشتباه برای انجام کار وجود دارد.

راهول سود، مدیر عامل Unikrn که اخیراً یک فروش توکن را تکمیل کرده است، می‌گوید: «افرادی وجود دارند که همه این کارها را اشتباه انجام می‌دهند . آنها با این موضوع مانند فروش سهام برخورد می‌کنند، مشاوره حقوقی مناسبی برای تنظیم کارها دریافت نمی‌کنند و گزارش‌های رسمی‌شان، فاقد فکر و تعقل انسانی است.»

چگونه توکن بفروشیم؟

در نهایت، باید مراقب بود که از مسائل حقوقی یا بدتر از آن از فروش توکن جلوگیری شود. چرا؟ زیرا کسانی که علاقه مند به فروش توکن هستند در حال حاضر تقریباً به طور کامل در مورد مشکلات و مزایای آن آموزش دیده‌اند و هر چیز نامناسبی بلافاصله آنها را بدگمان می‌سازد.  بنا بر گفته سود«این روند در جامعه به سرعت در حال رشد است».

• یک محصول خلق کنید. در اغلب موارد، این گام نخست، توسط افرادی که سعی می‌کنند فروش توکن‌ها را در سریع‌ترین زمان ممکن انجام دهند، نادیده گرفته می‌شود، اما نادیده‌گرفتن آن شما را به خطر می‌اندازد. باید یک محصول داشته باشید و این محصول باید توسط شما رمزگذاری شود.
• شاید بتوانید با راه‌اندازی یک MVP یا بتا و سپس اجرای فروش کنار بیایید، اما فرض کنید برای راه‌اندازی کسب‌وکارتان باید کمی سرمایه‌گذاری کنید. اکثراً تخمین می‌زنند که به 100000 تا 150000 دلار نیاز دارید تا کارها را به درستی پیش ببرید. این یک حقیقت است: برای کسب درآمد به پول نیاز دارید. این قانونی سخت و آنی نیست، اما باید آن را مدّ نظر قرار دهید.
• یک توکن ایجاد کنید. در اصل در حال ایجاد یک توکن در اکوسیستم اتریوم هستید که می‌تواند به معنای واقعی یا مجازی چیزی را نشان دهد که کسب و کار شما برای بقا به آن نیاز دارد. توکن‌ها در اکوسیستم اتریوم می‌توانند نشانگر هر کالای قابل مبادله‌ای باشند:

سکه، امتیاز وفاداری، سند طلا، IOU، در آیتم‌های بازی و غیره. طبق اسناد سازندگان اتریوم هر نوع کالایی که با کیف پول اتریوم کار می‌کند و هر مشتری یا قرارداد دیگری که از همین استانداردها استفاده می‌کند، با اکوسیستم اتریوم سازگار است.

 

این توکن‌ها توسط چیزی به نام قرارداد هوشمند کنترل می‌شوند. قرارداد هوشمند، نحوه واکنش سکه در شرایط خاصرا مشخص می‌کند. تدوین یک قرارداد هوشمند، فراتر از محدوده این مقاله است، اما شما یا دوستان متخصصتان می‌توانید اطلاعات زیادی را به صورت آنلاین در این زمینه پیدا کنید.

اگر به خلاصه‌ای سریع از ظاهر یک قرارداد هوشمند نیاز دارید، از این صفحه بازدید کنید، جایی که سازندگان اتریوم یک «حداقل توکن قابل ادامه» برای اهداف آموزشی ایجاد کرده‌اند. تعدادی ابزار از جمله OpenZeppelin برای استفاده موجود است.

این کد به شما در مدیریت توکن ها و انجام فروش کمک می‌کند. همچنین می‌توان استدلال کرد که این ساده‌ترین بخش کلّ پروژه است.

• مشاوره حقوقی بگیرید. هر زمان که شروع به کار با پول دیگران کنید، باید از نظر قانونی تحت پوشش قرار بگیرید. جایی که فروش توکن واقعاً شروع می‌شود در همان هنگام برنامه‌ریزی قانونی و پیش‌فروش است. در بیشتر موارد به یک نظر حقوقی و شرح حقوقی فروش نیاز دارید که شما را در سمت صحیح SEC نگه دارد.

دو شرکت حقوقی بارها و بارها در فروش توکن ظاهر می‌شوند. آنها پرکینز کوی و کولی هستند. هر دو به خوبی تثبیت شده‌اند و روش‌های ارز دیجیتال دارند. کولی روی چارچوبی به نام SAFT کار کرد که به لحاظ تئوری، هزینه این الزامات قانونی را کاهش می‌دهد.

هدف در اینجا این است که اطمینان حاصل کنید رمز شما برای امنیت کافی نیست. در اینجا تلاشی برای فریب‌دادن وجود ندارد - فقط باید در سمت درست تعاریف فروش توکن قرار گیرید.

• یک گزارش رسمی بنویسید. پس از دو مرحلۀ نخست، باید گزارشی رسمی تدوین و بستری برای کارتان ایجاد کنید. گزارش‌های رسمی اساساً به صورت بروشورهای اطلاع‌رسانی هستند - توصیفی از یک برنامه مالی که شامل شرح محصول، توصیف تیم و شرحی از راهبردهای تولید و توزیع توکن است. در لینک‌های https://metalpay.com/assets/pdf/whitepaper.pdf و https://unikoingold.com/whitepaper می‌توانید نمونه‌هایی جالب را مشاهده کنید.

مقاله موجود در لینک اول، یک مقاله سنتی است که بسیار شبیه رساله‌ای علمی است. مقاله دیگر بیشتر شبیه بروشور نوشته شده است. هر دو روش به یک اندازه مؤثرند. مأموریت اصلی گزارش رسمی این است که محصول را به وضوح توصیف کند، استفاده از توکن را توضیح دهد و در نهایت به اطلاع عموم برساند که چگونه سکه‌ها را توزیع می‌کنید.

من شاهد انواع مختلفی از گزارش‌های رسمی بوده‌ام که گاه شبیه تابلوهای ارائه بودند و گاه به اندازه یک کتاب درسی فیزک پیچیده به نظر می‌رسیدند. با این حال، آنچه از همه مهمتر است، وضوح مطلق است. متأسفانه، بسیاری از گزارش‌های رسمی، حتی در طول فرآیند فروش توکن مطالعه نمی‌شوند که منجر به عدم ارتباط و سردرگمی می‌شود.

• یک اجتماع ایجاد کنید. اجتماع در این نخستین روزهای فروش توکن نفشی کلیدی دارد. این اجتماع است که از شما حمایت خواهد کرد. به یک اتاق گفتگو در Slack یا Discord نیاز دارید تا بتوانید با خریداران بالقوه و طراح روابط عمومی ارتباط برقرار کنید.

این واقعیتی غم‌انگیز اما واقعی است که قسمتِ عمدۀ فروش توکن‌ها از طریق تبلیغات اولیه انجام می‌پذیرد. خوشبختانه این تبلیغات توسط جامعه واقعی تقویت می‌شود، و اگر چنین اجتماعی را زودتر ایجاد نکنید، متوجه خواهید شد که توکن شما به سرعت سقوط می‌کند. علاوه بر این، باید اطمینان حاصل کنید که سرمایه‌گذاران اولیه سکه‌های خود را خیلی سریع نفروشند.

این امر به لحاظ چشم‌انداز و حضور در بازار بد است. نهایتاً مایل هستید اجتماع دوستانه‌ای ایجاد کنید که پشتیبان شما باشد، نه توکن شما. نمونه‌های فراوانی از فروش توکن‌ وجود داشته است که می‌توان آنها را طرح‌های پمپ و تخلیه ساده در نظر گرفت. این نوع فروش‌ها برای افرادی پیش می‌آید که بُعد رشد اجتماع را نادیده گرفته‌اند. می‌توانید با اعتماد‌سازی در گروه اصلی طرفدارانتان، اطمینان حاصل کنید که توکن شما ارزشمند و مفید باقی خواهد ماند.

• توکن خود را از صرافی‌ها دریافت کنید. هنگامی که سکه خود را ایجاد کردید و آماده راه‌اندازی فروش شدید، باید برای حمل سکه خود با صرافی‌ها تماس بگیرید. این بدان معناست که افراد می‌توانند سکه‌های شما را در بازار آزاد از صرافی‌های خاصی بخرند و بفروشند. اخذ چند صرافی قوی برای پذیرش سکه الزامی است.

بیشتر توکن‌ها در CoinMarketCap، وبسایتی که در حال تبدیل به شاخص سهام فروش توکن است، فهرست می‌شوند. این سایت فهرست بلندبالایی از توکن‌ها و ارزش بازار آنها را نشان می‌دهد و بیشتر توکن‌ها مایلند خود را در بین 40 مورد برتر ببینند. توکن‌هایی که ارزش خود را از دست می‌دهند، در انتهای فهرست قرار می‌گیرند یا به طور کامل از فهرست حذف می‌شوند، و دیدن سکه‌های منسوخ در انتهای لیست عظیم این سایت جالب است.

فروش توکن اغلب دارای پیش‌فروش برای سرمایه‌گذاران معتبر است تا از تخلف SEC جلوگیری شود. این فروش‌های اولیه به این معنی است که عموم ممکن است قیمت اولیه خوب را از دست بدهند. اما شرایط برای همه برابر است. در نهایت، بخش عمدۀ فروش‌های توکن به صورت عمومی انجام می‌شود و به تمام افراد اجازه خرید و فروش توکن را می‌دهد. در این مرحله، توکن یا باید خود را در بازار تثبیت کند، یا غرق شود و یا بر اساس اخبار، نظرات یا شایعات افزایش یابد.

علاوه بر این، اکثر شرکت‌ها تعدادی توکن را برای بنیانگذاران، کارمندان و سرمایه‌گذاران نگه می‌دارند. این پول نقد است که این فرآیندها را برای سرمایه‌گذاران اولیه و بنیانگذاران ارزشمند می‌کند، اما به خاطر داشته باشید، این سهام ترجیحی نیست. سرمایه‌گذاران باید درک درستی از نیازهای شما داشته باشند و بسیاری از فروشندگان توکن از سرمایه‌گذاران اولیه می‌خواهند سکه‌های خود را برای مدتی نگه دارند. این امر مانع تخلیه فوری می‌شود.

نهایتاً ما در حال ایجاد یک بازار سهام جدید بدون سهام، و بازاری شگفت‌انگیز بدون اصطکاک هستیم. شکست در برخی فروش‌های توکن اجتناب‌ناپذیر است و امکان دارد با شروع تصویب و اجرای قوانین بین‌المللی، بسیاری از ابعاد این فرآیند دستخوش تغییر شود. با این حال، روند توضیح، دریافت پوشش قانونی و ایجاد اجتماع تغییری نخواهد کرد.

زمانی که شروع به نوشتن این راهنما کردم، با یک سرمایه‌گذار توکن در چین، احمد البلاغی صحبت کردم، که خاطرنشان کرد «هنوز مقرراتی وجود ندارد، به این معنی که همه می‌توانند سرمایه‌گذاری کنند و ICO ایجاد کنند.»

البلاغی اظهار داشت: «بسیاری از سرمایه‌گذاران جدید چینی که با دانش اندک یا بدون اطلاع از بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال وارد می‌شوند، در پروژه‌های ICO قمار می‌کنند.» بازار ICO در چین کاملاً شبیه به سایر نقاط جهان است (به استثنای ایالات متحده)، زیرا چین چنین مقرراتی را منتشر نکرده است، با این حال در اوایل ژوئن PBOC  خاطرنشان ساخت که »می‌توان در خصوص ICO و Sheng Songcheng از رویکرد جعبه ایمنی نظارتی بهره برد.»

یکی از مشاوران بانک خلق چین اخیراً گفته است: «باید مقررات متناسبی اعمال شود، اما نباید نوآوری را خفه کرد.» به همین دلیل، در حال حاضر چین کاملاً شبیه به سایر نقاط جهان است؛ به این معنا که همه می‌توانند به دلیل ماهیت ICO و بلاک‌چین در آن سرمایه‌گذاری و مشارکت کنند.

چگونه توکن بفروشیم؟

تنها تغییر موجود این است که SEC می‌تواند با قفل‌کردن فروش توکن، ماینرها و شرکت‌های ارزهای دیجیتال از چین تبعیت کند یا بگذارد ا اوضاع به همین شکل باقی بماند. همین اتفاق ممکن است در ایالات متحده رخ دهد – یا ندهد. تا آن زمان، فرض کنید نباید توکن‌های مبتنی بر ارزش سهام ایجاد کنید و در عوض روی توکن‌های کاربردی تمرکز کنید.

فرآیند، به طور خلاصه به شرح زیر است: دریافت حمایت قانونی، نوشتن گزارش رسمی، ساخت یک توکن و فروش آن. این فرآیند تفاوت چندانی با اجرای Kickstarter یا فروش هر محصول دیگر ندارد. اما، به دلیل ماهیت توکن‌ها، باید علاقه و توسعه مستمر را مدّ نظر قرار دهید. در اکثر این فروش‌ها لحظه‌ای وجود خواهد داشت که تعداد مخالفان از طرفداران بیشتر است.

اگر شرکتی بر روی فروش توکن شرط‌بندی کرده باشد، این نقطه عطف، موجب غرق‌شدن شرکت خواهد شد. برنامه‌ریزی هوشمندانه و دقیق می‌تواند مانع این اتفاق شود، اما در واقع هیچ‌چیز نمی تواند واقعاً از وقوع چنین لحظه‌ای پیشگیری کند.

خریدار - و فروشنده – باید هر دو مراقب باشند.

چشم‌انداز آینده

در حین نوشتن این مقاله، امری برای من روشن شد: فروش توکن در مرحله نخست عرضه است. استارت‌آپ‌ها در افزایش سرمایه مبتنی بر سهام با مشکل بیشتری مواجه خواهند شد و تلاش خواهند کرد تا خود را در چارچوب فروش توکن قرار دهند. این در واقع اتفاقی خوب است.

در نهایت آنچه انتظار می‌رود، استقبال از ارزهای دیجیتال به عنوان اتصال‌دهندۀ دنیای مالی است. فضای زیادی برای فروش چندین توکن، حتی در یک صنعت وجود دارد، و همچنین می‌توان انتظار داشت که طیّ چند سال آینده، شاهد نوسانات و تغییراتی در بازار باشیم. با این حال، من گمان می کنم که سرمایه‌گذاری پاک در طول زمان به سمت سرمایه‌گذاری توکن حرکت می‌کند.

این تازه شروع مدل جدید و منحصر به فرد کسب کمک‌های مالی است که بازنده‌ها و برندگان زیادی به جا می‌گذارد و روشی برابری‌طلبانه برای جمع‌آوری پول نقد برای سرمایه‌گذاری‌های جدید است. اکنون  وظیفۀ سازندگان، طراحان، برنامه‌نویسان و رؤیاپردازان است که این کار را به شیوه ای معقول به سرانجام برسانند.

جهت دیدن بهترین دوره آموزش ارز دیجیتال به سایت نعیم حشم بان مراجعه کنید.